Η στροφή της Άγκυρας οφείλεται σε δύο λόγους: Πρώτον την
ανάφλεξη στο Κουρδικό που εξανάγκασε πρόσφατα τον Ερντογάν να ζητήσει πολιτική
διαπραγμάτευση με το ΡΚΚ αφήνοντας εννοήθεί ότι υπάρχει ρόλος και γιά τον
Οτσαλάν, αλλά και δεύτερον την άτυπη εμπόλεμη κατάσταση που επικρατεί στην
τουρκοσυριακή μεθόριο που επειλεί με ανάφλεξη την επαρχία Χατάι με την
πολυπληθή αραβόφωνη και χριστιανική μειονότητα. Επιπλέον υπάρχει πάντοτε ο
κίνδυνος ανάφλεξης των 15 και πλέον εκατομυρίων Αλεβήδων Τούρκων Μουσουλμάνων
που υπήρξαν ιστορικά σύμμαχοι του Κεμαλικού Καθεστώτος και τώρα αισθάνονται
πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οι Αλεβήδες είναι ομόδοξοι των Αλαουιτών της Συρίας
Επιπλέον στην Αγκυρα αντιαλαμβάνονται ότι το πάνω χέρι
στην συριακή αντικαθεστωτική παράταξη έχουν πλέον η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ
και τα Εμιράτα που είναι οι βασικοί χρηματοδότες. Οι παραπάνω χώρες βλέπουν την
ενδεχόμενη εγκαθίδρυση μετριοπαθούς σουνιτικού καθεστώτος στην Δαμασκό στο
πρότυπο του ΑΚΡ ως θανάσιμο κίνδυνο γιά την δική τους καθεστωτική σταθερότητα
και θα κάνουν ότι μπορούν γιά να το αποτρέψουν. Είναι σαφές ότι το Στρατηγικό
Βάθος του Νταβούτογλου είναι το δεύτερο στη σειρά φιάσκο της τουρκικής
διπλωματίας μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.Προήγηθηκαν τα παραληρήματα Οζάλ
γιά τουρκική ζώνη επιρροής από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος. Η Ανοδος
της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του Μόρσι στην εξουσία στην Αίγυπτο, υπό την
προυπόθεση της σταθεροποίησης της συγκατοίκησης με την Στρατιωτική Ηγεσία
περιορίζει δραματικά τον ρόλο της Τουρκίας ως ηγέτη-προστάτη των Μετριοπαθών
Σουνιτών Μουσουλμάνων
Με την ενταξιακή διαπραγμάτευση Ε.Ε -Τουρκίας νεκρή όσο θα
κρατά η κρίση στην Ευρωζώνη, με το Στρατηγικό Βάθος ναυαγισμένο και με την
ψυχρότητα να κυριαρχεί στις διμερείς σχέσεις με την Ρωσία-και λόγω Συρίας- και
τις σχέσεις με το Ιράν υποθηκευμένες καθώς η Τεχεράνη στηρίζει τον Ασσαντ η
τουρκική εξωτερική πολιτική έχει περιέλθει σε στρατηγική δύσπνοια. statesmen.gr