Ως γνωστό οι Οθωμανοί επινοικίαζαν τους
αρχικούς απαιτούμενους φόρους στους εγχώριους κεφαλαιούχους
κοτζαμπασαίους. Οι ντόπιοι στυγνοί φορολόγοι, οι οποίοι έπιπταν
σαν «λύκοι επί των προβάτων» (όπως κατήγγειλε από το 17ο αιώνα ο λόγιος ιδρυτής
του Μουσείου Αγράφων Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός), αφού προπλήρωναν τους
φόρους στους άνωθεν ξένους αφεντάδες, κατόπιν τους εισέπρατταν και με το
παραπάνω (και συνήθως με το άγριο) από τους πάμπτωχους χωρικούς
κι αγρότες. Οι αδίστακτοι κοτζαμπάσηδες, ή καλικάντζαροι όπως τους
αποκαλούσε ο λαός, πρόσθεταν, βεβαίως, επιπλέον χαράτσωμα
στο «στρώσιμο των τεφτεριών», ώστε να προσπορίζουν κέρδος και για τα δικά τους
κεμέρια.
Επειδή, οι εποχές όσο κι αν άλλαξαν (;) σίγουρα «κάτι
θυμίζουν», ρωτάμε: Τώρα που το πετρέλαιο
το φορολόγησαν μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, πως και οι σύγχρονοι «διάδοχοι»
δεν σκέφτηκαν το «φόρο τζακιού»; Ακόμη
τα σπίτια των νεοραγιάδων θα… καπνίζουν ανέμελα;