1η ΑΡΕΤΗ
«Πειθαρχία εὐπραξίας μήτηρ» : Ἡ Θεοτόκος εἶχε μία ἔμφυτη εὐπείθεια καὶ
καλόγνωμο χαρακτήρα. Δὲν ἀρκέστηκε ὅμως
σ αὐτὸ μόνο. Σὲ ὅλη της τὴ ζωὴ
καλλιέργησε τὴν ὑπακοή. Ἀπὸ τριῶν ἐτῶν,
ὑπακούοντας στοὺς γονεῖς της, εἰσῆλθε
στὸ Ναὸ τοῦ Σολωμόντος, ἑορτὴ ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα. Ἀργότερα σὲ ἡλικία
15 περίπου ἐτῶν καὶ πάλι πειθάρχησε στὴ φωνὴ τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, κατὰ τὸν
Εὐαγγελισμό, εἶπε τὸ ΝΑΙ στὸ σχέδιο τοῦ
Θεοῦ μὲ τὴ φράση «γένοιτο μοὶ κατὰ τὸ ρῆμα σου». Ἀντίστοιχα στὶς Ε.Δ. ἡ
πειθαρχία ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τοῦ προσωπικοῦ τους καὶ βασίζεται στὴ
συναίσθηση τῆς τιμῆς, τῆς ἀξιοπρέπειας, τῆς εὐθύνης καὶ τῆς ἐμπιστοσύνης καὶ
δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ συντρίψει τὴν προσωπικότητα.
Μὲ τέτοια ἐλεύθερη ὑπακοὴ ἔγραψαν νέες Θερμοπύλες «τοῖς
κείνων ρήμασι πειθόμενοι», οἱ μαχητὲς
τοῦ...
Ροῦπελ : ὁ ἀνώνυμος δεκανέας Διαβιβάσεων, ποὺ ἄφησε τὴν
τελευταία του πνοὴ κρεμασμένος στὸ στύλο τῶν ἐπικοινωνιῶν, καὶ ὁ Λοχίας Ἴτσιος,
ποὺ μόνον ὅταν ἐξαντλήθηκαν καὶ τὰ 38.000 φυσίγγιά του κατὰ τῶν Γερμανῶν,
παρέδωσε τὸ πολυβολεῖο Π8 καὶ ἐκτελέσθηκε ἄνανδρα.
2η ΑΡΕΤΗ:
Καρτερία: Ἡ Παναγία μᾶς ἀποτελεῖ τὸ παγκόσμιο παράδειγμα καρτερίας. Ἡ
πιὸ τιμημένη γυναίκα στὸν κόσμο, ἡ καθαρώτερη ἐκπρόσωπος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους
καὶ ἀνώτερη τῶν Ἀγγέλων, γεννᾶ τὸν Θεάνθρωπο σὲ ἕναν σταῦλο μέσα σὲ ἀνύπαρκτες
συνθῆκες ὑγιεινῆς καὶ ἀνέσεως. Στὴ συνέχεια γίνεται πρόσφυγας στὴν Αἴγυπτο,
ἐπιστρέφει σὲ πολὺ φτωχικὲς συνθῆκες στὴ Ναζαρέτ, συμπάσχει μὲ ὅλους τους
ἐξευτελισμοὺς καὶ τὸ Πάθος τοῦ Υἱοῦ της, καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀντιμετωπίζει μὲ
ὑποδειγματικὴ καρτερία καὶ δὲν καταβάλλεται
τὸ ἠθικό της φρόνημα καὶ ἡ ἀγάπη της στὸ Θεό.
Ἀντίστοιχα στὸν Στρατό, ἡ καρτερία εἶναι μία ἐκλεκτὴ
καὶ ἴσως ἡ δυσκολοτερη ἀρετή, γιατί ἐδῶ
ἔχουμε νὰ πολεμήσουμε μὲ τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό. Ὁ κάθε στρατιωτικὸς θὰ πρέπει
νὰ ἔχει ἀνοχή, ὑπομονὴ καὶ σταθερὴ ἐπιμονὴ γιὰ τὴν ἐκτέλεση τοῦ διατεταγμένου,
ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ δὲν τὸν εὐχαριστεῖ, γιατί ἡ καρτερία στὶς ἀντιξοότητες
διαπλάθει ἕνα σταθερὸ καὶ πολυσύνθετο χαρακτήρα. Καὶ εἶναι κατορθωτὴ ἡ ἀρετὴ
αὐτή, ὅπως τὸ ἀποδεικνύει ἡ Ἱστορία: Περιττεύει νὰ ἀναφέρουμε ὁποιοδήποτε ἄλλο
παράδειγμα, παρὰ μόνον τὴν ὁροσειρὰ τῆς Πίνδου: αὐτὴ ἀποτελεῖ τὸν αὐτόπτη
μάρτυρα τῆς ὑπεράνθρωπης καρτερίας ποὺ ἔκανε ὁ Στρατός μας τὸ 1940 σὲ συνθῆκες,
ποὺ θὰ χρειαζόταν νὰ ἐπιστρατεύσουμε πολλὴ φαντασία, γιὰ νὰ τὶς κατανοήσουμε . Ἐντύπωση
κάνει τὸ Ἐγχειρίδιο Ἐκστρατείας 181-1,
τὸ ὁποῖο, ἀφοῦ ἐξαντλήσει ὅλες τὶς ὁδηγίες πρὶν τὴν μάχη, ἀναζητᾶ στὴν Ἐκκλησία
μᾶς μεταφυσικὰ ἐρείσματα γιὰ τὸν ἡρωισμὸ τῶν πολεμιστῶν καὶ γιὰ τὴ νίκη κατὰ τοῦ φόβου τοῦ θανάτου.
Τέτοιος ἦταν καὶ ὁ
ἀποφασιστικὸς μονόλογος τοῦ Κανάρη, λίγο πρὶν ἀνατινάξει τὴν τουρκικὴ ναυαρχίδα
: «Κωνσταντή, σήμερα θὰ πεθάνεις» !
3η ΑΡΕΤΗ: Ἀνδρεία: Ἡ Παναγία μᾶς ἔχει δώσει
τὸ ἀνυπέρβλητο παράδειγμα τῆς ἀνδρείας. Καὶ δὲν εἶναι ὑπερβολή: ὅπως ἀκριβῶς
τῆς εἶπε προφητικὰ ὁ Συμεὼν ὁ Θεοδόχος κατὰ τὴν Ὑπαπαντὴ «θὰ περάσει κοφτερὸ
σπαθὶ ἀπὸ τὴν καρδιά σου», πράγματι αὐτὴ ἡ ὑπερβολικὴ θλίψη πέρασε ἀπὸ τὴν
καρδία της, ὅταν βρισκόταν κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸ τοῦ Υἱοῦ της. Παρὰ τὸ
ἀνυπολόγιστο ψυχικὸ ἄλγος της, ὅταν
ἔβλεπε τὸν Θεὸ καὶ ταυτόχρονα σπλάχνο
της, σταυρωμένο, δὲ λύγισε. Ὑπέμεινε μὲ ἀνδρεία καὶ συνέχισε τὴ δράση της στὸν
κόσμο. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ σήμερα εἶναι ἡ στοργικὴ Μητέρα ποὺ προσεύχεται γιὰ
νὰ ἔχουμε καὶ ἐμεῖς ἀνδρεία στοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς ἀντιξοότητες. Στὸν Στρατό
μας, ἀντίστοιχα, ἀφοῦ χαλυβδωθεῖ ἡ ψυχὴ
μὲ τὶς δύο προηγούμενες ἀρετὲς (πειθαρχία καὶ καρτερία), ξεπηδᾶ ἡ ἀνδρεία στὴν
πιὸ ὑγιῆ καὶ ἠρωϊκὴ μορφή της. Ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς πάντοτε διακρινόταν γιὰ τὴ
γεναιότητά του, χωρὶς ὅμως νὰ εἶναι βάρβαρος καὶ αἱμοχαρής.
Καὶ πράγματι (γιὰ νὰ παραφράσουμε τὸν Τσώρτσιλ) οἱ ἥρωες ἔχουν νὰ μιμηθοῦν πολλὰ ἀπὸ τοὺς
Ἕλληνες: Μποροῦν νὰ μιμηθοῦν τὸν Μιλτιάδη, ποὺ κατετρώπωσε τὴν ἀνίκητη ἕως τότε
Περσικὴ πολεμικὴ μηχανὴ στὸ Μαραθώνα. Μποροῦν νὰ μιμηθοῦν τὸν αὐτοκράτορα
Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο, ποὺ κατὰ τὴν Ἅλωση τοῦ 1453 ἔμεινε μέχρι τέλους
ἀγωνιζόμενος στὰ τείχη μὲ σπασμένο
σπαθί.
Μποροῦν νὰ μιμηθοῦν τὸν Ὀδυσσέα Ἀνδροῦτσο, ποὺ ἐπέφερε
ἰσχυρότατο πλῆγμα στὴν Τουρκικὴ στρατιὰ μὲ λίγα μόνο παλληκάρια στὴ Γραβιά.
Μποροῦν νὰ μιμηθοῦν τὸν Καγιαλεδάκη, ποὺ ἔκανε τὸ σῶμα τοῦ
κοντάρι σημαίας κατὰ τὴν Κρητικὴ
ἐπανάσταση τοῦ 1897 καὶ ἄφησε ἔκπληκτες τὶς ἀντιμαχόμενες δυνάμεις. Μποροῦν νὰ
μιμηθοῦν τὸν Καπετὰν Μητρούση, ποὺ πολέμησε μέχρι τέλους τοὺς Τούρκους τὸ 1907
ἀπὸ τὸ καμπαναριὸ τῆς Εὐαγγελίστριας Σερρῶν. Μποροῦν νὰ μιμηθοῦν τοὺς
Κρητικούς, ποὺ μὲ πρωτόγονα ὄπλα ἔκαναν τὸν Στρατηγὸ Φράϊμπερκ νὰ τρομάξει ἀπὸ τὴν ἀνδρεία τοὺς
κατὰ τῶν Γερμανῶν Ἀλεξιπτωτιστῶν στὴ μάχη τῆς Κρήτης. Μποροῦν νὰ μιμηθοῦν τὸν
καταδρομέα Μανώλη Μπικάκη, ποὺ
κατετρώπωσε μόνος του ὁλόκληρο Τουρκικὸ Τάγμα στὴν Σχολὴ Γρηγορίου τῆς
Λευκωσίας κατὰ τὴν εἰσβολὴ τοῦ Ἀττίλα τὸ 1974.
Οἱ ἥρωες μποροῦν νὰ μιμηθοῦν τοὺς Εὐζώνους του Ἀγνώστου
Στρατιώτου, τὸν Μάριο, τὸν Βασίλη καὶ
τὸν Γιάννη, ποὺ παρέμειναν στὴ θέση τους στὶς 9.1.2010, ἀψηφώντας τὴν
προειδοποίηση τῆς Ἀστυνομίας γιὰ τὴν τρομοκρατικὴ βόμβα, ποὺ ἐξεράγη κατόπιν
λίγα μέτρα δίπλα τους. Οἱ ἥρωες ἔχουν χιλιάδες παραδείγματα νὰ μιμηθοῦν ... Ἔχουμε ὅμως καὶ ἐμεῖς νὰ
σηκώσουμε μεγάλο ἱστορικὸ βάρος καὶ νὰ παραδώσουμε στὰ παιδιὰ μᾶς παραδείγματα
ἀναλόγου μεγαλείου καὶ ἐλευθερίας. Αὐτὲς λοιπὸν εἶναι οἱ ἀρετὲς τῆς Παναγίας
μας καὶ ταυτόχρονά του Στρατοῦ μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ ψυχή του καὶ ἡ εὐλάβειά του,
ποὺ ὁδηγοῦσε: τὸν Κολοκοτρώνη τὰ βράδια νὰ προσεύχεται στὴν Παναγία μας, τοὺς
Μακεδονομάχους νὰ θέτουν τὸν Τίμιο Σταυρὸ στὸ σκοῦφο τους, τὰ παλληκάρια τῆς
ΕΟΚΑ νὰ ψάλλουν τροπάρια τὸ βράδυ πρὶν τὸν ἀπαγχονισμό τους, τοὺς ἀγωνιστὲς τῆς
Πίνδου νὰ ἀψηφοῦν τοὺς βομβαρδισμοὺς ἀκίνητοι στὸ χιόνι κατὰ τὴν ὑπαίθρια Θεία
λειτουργία, τοὺς πιλότους μᾶς συχνὰ νὰ πραγματοποιοῦν χαμηλὴ διέλευση ἀπὸ τὸ
Ἅγιο Ὅρος, γιὰ νὰ πάρουν τὴν εὐλογία τῆς Παναγίας μας πρὶν τὴν ἀναχαίτηση τῶν Τουρκικῶν ἀεροσκαφῶν. Θὰ ἦταν
ἄδικο ὅμως νὰ μὴν ἐπαινέσουμε καὶ τὴν ὡριμότητα, ποὺ διακρίνει τοὺς ἀποφοίτους
τῶν Παραγωγικῶν Σχολῶν τῶν ΕΔ : θαυμάζουμε ποὺ βλέπουμε τέτοια ὑπευθυνότητα καὶ
σοβαρότητα σὲ νέους καὶ νέες μόλις 22-23
ἐτῶν .
Ἐπίσης δὲ μποροῦμε νὰ ἀποσιωπήσουμε τὴ συγκίνηση καὶ τὴν
εὐγνωμοσύνη μας, ὅταν μέσα σὲ μία γενιὰ ἐμποτισμένη μὲ καταναλωτικὰ πρότυπα
ἀνέσεων, τόσα παλληκάρια ἐπιλέγουν συνειδητά τους κινδύνους καὶ τὴ σκληρὴ
ἐκπαίδευση τῶν Εἰδικῶν Δυνάμεων τοῦ
Στρατοῦ μας. Εἶναι χρήσιμο τὸ παράδειγμά τους νὰ τὸ διδάσκουμε στὰ παιδιά μας. Τέλος
ὀφείλουμε νὰ ἐξάρουμε καὶ τὸ ἔργο τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας Στρατοῦ ποὺ
ἐνισχύει πνευματικά τους νέους μας καὶ τοὺς γλυτώνει ἀπὸ πολλοὺς ἠθικοὺς
κινδύνους.
Ἐδῶ καὶ 4.000 χρόνια ἡ ἑλληνικὴ Ἱστορία ἀποδεικνύει ὅτι ὁ
λαὸς μᾶς ἔχει τὶς δυνατότητες νὰ μεγαλουργεῖ μπροστὰ στὶς ἀντιξοότητες καὶ
σ αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ τοῦ σπάσουν τὸ
ἠθικό. Εὐχηθεῖτε στὶς ΕΔ μᾶς, νὰ ξεκινοῦν
τὴν καθημερινή τους ἀναφορὰ καὶ νὰ παρουσιάζουν τὰ ὄπλα τοὺς σ΄ Αὐτήν, ποὺ φέρει τὰ 3 ἀνεξίτηλα ἄστρα,
τὴν Στρατηγὸ τὴν Ὑπέρμαχο. Κατόπιν νὰ
ἀναφέρονται καὶ στὴν φυσικὴ Ἡγεσία τους, ὅλοι στολισμένοι μὲ τὶς ἀρετὲς ποὺ
προαναφέρθηκαν.
ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ
!
Ομιλία του Ιωάννη Χ. Ευστρατιάδη, Εφ. Ανθ/λγού (ΠΖ),
Δικηγόρου παρ΄ Αρείω Πάγω (Νοέμβριος 2010)
Τράπεζα Ιδεών
orthodoxia-ellhnismos.gr