υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου
«….Από το Ευαγγέλιο, ας θυμηθούμε την θριαμβευτική είσοδο
του Κυρίου Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όταν πλήθος πολύ «έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και
εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ, και έκραζον, ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν
ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ» (Ιω. ΙΒ-13). Αυτό συνέβη λίγο πριν
τα σεπτά πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου, και το εορτάζομε την Κυριακή των
Βαΐων. Αντίστοιχη ένδοξη περίοδος στην ζωή της Εκκλησίας είναι αυτή της αναλαμπής της Ορθοδοξίας, λίγο πριν τη
μεγάλη δοκιμασία32 που θα περάσουν οι Χριστιανοί από τον
τελικό Αντίχριστο, η οποία θα ακολουθηθεί άμεσα από την 2α Παρουσία. Εκείνο που
ιδιαίτερα κίνησε το πλήθος στην μετά βαΐων και κλάδων υποδοχή του Κυρίου στα
Ιεροσόλυμα ήταν η προηγηθείσα ανάσταση
του Λαζάρου. Αυτήν πραγματοποιεί ο Κύριος με την Θεϊκή του δύναμη για να «διδάξει με έργο τους μαθητευομένους ότι
δεν είναι αποτέλεσμα ασθενείας ο Σταυρός και ο θάνατος», όπως λέγει ο άγιος
Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αλλά θα τον υποστεί εκουσίως. Και μάλιστα «εξεπίτηδες αναμένει τον θάνατον» δηλ.
επίτηδες καθυστερώντας αφήνει να πεθάνει ο Λάζαρος για να τον αναστήσει όταν
πρέπει. (Λόγος εις τον 4ήμερον Λάζαρον).
Την 4η ημέρα ανασταίνει τον Λάζαρο ο Κύριος, διότι το
τέσσερα (4) είναι δηλωτικό του αισθητού κόσμου κατά τον Άγιο Μάξιμο τον
Ομολογητή33,
που χαρακτηρίζεται από τις τέσσερεις καταστάσεις της ύλης ή τα 4 στοιχεία όπως
λεγόντουσαν παλιότερα, ή τις 4 διαστάσεις (χώρου και χρόνου) όπως θα λέγαμε
σήμερα. Δηλώνει την εμπαθή προσήλωση του νου στα αισθητά που παρασκευάζεται από
τους δαίμονες, και την λήθη της σχέσης των αισθητών προς τον Θεό. Ο νους αντί
να δοξάζει τον Θεό για την αισθητή κτίση, στρέφεται μόνο σε εμπαθείς σκέψεις
γι’ αυτήν34.
Ο Λάζαρος λοιπόν εγείρεται «τεταρταίος» διότι έπεσε στην παγίδα των πονηρών
πνευμάτων να στραφεί εμπαθώς στα αισθητά, σε αντίθεση με τον ίδιο τον ελεύθερο
από οποιαδήποτε αμαρτία Κύριο ο οποίος αυτο-ανίσταται την 3η ημέρα, χωρίς ο «άρχων
του κόσμου τούτου» να βρίσκει κάτι να τον κατηγορήσει35. Μπορούμε να δούμε τα
σχετικά με τον Λάζαρο και με την εσωτερική τους έννοια λέγει ο Άγιος Κύριλλος
αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον επειδή ισχύει σε κάθε
εποχή. Ο Λάζαρος τότε είναι ο νους μας που αν ασθενήσει ή και πεθάνει (ανάλογα
με τα αμαρτήματά του), χρειάζεται την εξομολόγηση για να επανέλθει στη φυσική
ελεύθερη κατάστασή του, που την έχασε παγιδευόμενος στα αισθητά. Τότε πρέπει η
Μάρθα που συμβολίζει τη υλική σάρκα, και η Μαρία την σεμνοτέρα ψυχή (κατά τον
άγιο Κύριλλο) ή η Μάρθα κατ’ άλλους την πρακτική αρετή και η Μαρία την
θεωρητική, να παρακαλέσουν τον Κύριο γι’ αυτόν. Και πράγματι ανταποκρινόμενος ο
Κύριος, με φωνή μεγάλη Ευαγγελικής σάλπιγγας, θα λύσει τις αμαρτίες και θα
καλέσει το νου μας έξω από τις μέριμνες του κόσμου, για να μπορεί απερίσπαστα
να τρέχει προς την αρετή36. Προηγείται της θριαμβευτικής εισόδου του
Χριστού στα Ιεροσόλυμα η ανάσταση του Λαζάρου, γιατί αυτή ήταν η κύρια αιτία
που δόξασε το πλήθος τον Κύριο. Και στην ζωή των μελών της Εκκλησίας
προηγείται, αντίστοιχα, η απελευθέρωση του νου των πιστών Χριστιανών (από το
θανατηφόρο δέσιμο με τα αισθητά), της
ένδοξης για την Ορθοδοξία περιόδου της «αναλαμπής». Είναι ένα δώρο του
Κυρίου Ιησού Χριστού προς τους πιστούς (διότι πιστός σαν φίλος του Χριστού ήταν
ο Λάζαρος), που θα συμπαρασύρει πολλούς ακάκους (ή νηπιάζοντας στην κακία) να
δοξάσουν τον Κύριο την περίοδο της
παγκόσμιας αναγέννησης της Ορθοδοξίας. Είναι προφανές ότι για να ξυπνήσει ο
νους των πιστών όλης της ανθρωπότητας, αφού μάλιστα αφέθηκε για ένα διάστημα
αβοήθητος παρά Θεού, τόσο ώστε να αρχίσει να «όζει» (δηλ. να βρωμάει, που
σημαίνει να ζει με βρωμερές σκέψεις), ότι
χρειάζεται «Φωνή Μεγάλη» για να συνέλθει. Η φωνή του Κυρίου εύκολα, όπως
κατά την εσχάτη σάλπιγγα που θα εγείρει τους νεκρούς, έτσι και τώρα θα ξυπνήσει τον νου των ανθρώπων με την ισχυρότατη δόνηση
του 3ου παγκοσμίου πολέμου.
Οι Ορθόδοξες χώρες θα δοξασθούν τότε, διότι εκεί ζει
μεγάλο πλήθος πιστών, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο όπου οι πιστοί είναι
διάσπαρτοι. Μεταξύ αυτών κορυφαία θέση θα έχει η χώρα μας, διότι για την
ανθρωπότητα είναι ο νους της, ή κατά τον Άγιο Νεκτάριο ο πνευματικός της
καθοδηγητής και δάσκαλος37 Εξ άλλου ο Λάζαρος έζησε στην Κύπρο (για να μην τον
φονεύσουν οι Ιουδαίοι), και η Ελ-λάς
είναι της ίδιας ετυμολογικής ρίζας με τον Λάζ-αρο (το σ γίνεται ζ χάριν
ευφωνίας). Επίσης βόρεια, στην περιοχή του Βυζαντίου, η αρχαία Κολχίδα εκαλείτο Λαζ-ική38, και επειδή
κατοικήθηκε από τους Σκύθες39, μπορεί να θεωρηθεί σύνδεσμός μας με τη μεγάλη Ορθόδοξη χώρα της
Ρωσίας και των γειτονικών σήμερα κρατών.»
1/14-12-2009 Ναούμ του Προφήτου
+ 5/18-3-2011 Β΄ Χαιρετισμοί της Παναγίας
Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο για το "Μαρμαρωμένο
Βασιλιά" με όλες τις παραπομπές ΕΔΩ