Παραθέτουμε τις θέσεις της ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη της Ρεπούση
και των υπολοίπων για την Εκκλησία -θρησκεία, Μάθημα Θρησκευτικών. Όσον αφορά το μάθημα της ιστορίας, θα το εκτελέσει προσωπικά η κ. Ρεπούση με
γενικό "συνωστισμό"!!
•Τη λειτουργία των Εκκλησιών και των αναγνωρισμένων Θρησκειών
ως Ν.Π.Ι.Δ. Εκκλησιαστικού Τύπου – sui generis.
•Την πλήρη κατάργηση του Θρησκευτικού όρκου, σύμφωνα με
το πνεύμα των περισσοτέρων Εκκλησιών και Θρησκειών, από την πολιτική,
διοικητική και δικαστική ζωή της χώρας. Την αντικατάστασή του με λογοδοσία..
στην «Τιμή και τη Συνείδηση» και την υποχρέωση της διαφύλαξης του Συντάγματος
και την υπακοή στους Νόμους του Κράτους.
•Τη φορολόγηση της Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής
περιουσίας καθώς και της περιουσίας των Πατριαρχείων και όλων των Εκκλησιών και
Θρησκειών. Η φορολόγηση είναι υποχρέωση του Κράτους και δεν νοείται σε αυτήν
καμία εξαίρεση και απαλλαγή. (*Δεν μας λένε τίποτα για την μη φορολόγηση του
Κ.Ι.Σ.)
•Τη σταδιακή κατάργηση της μισθοδοσία των ιερέων της
Εκκλησίας της Ελλάδος με απόδοση της εκκλησιαστικής περιουσίας σε αυτήν. Η
μισθοδοσία των ιερέων καμίας Εκκλησίας δεν μπορεί να βαρύνει τον κρατικό
προϋπολογισμό.
•Την απρόσκοπτη ανέγερση χώρων λατρείας όλων των
Θρησκειών. Η ίδρυση ευκτηρίων οίκων δεν υπόκειται σε καμία άλλη άδεια της
διοίκησης ή άλλης εκκλησιαστικής αρχής, παρά μόνο στην έκδοση οικοδομικής
αδείας.
•Την εκ βάθρων αναθεώρηση τόσο των αναλυτικών προγραμμάτων όσο και των σχολικών εγχειριδίων του μαθήματος των Θρησκευτικών. Τα ζητήματα της πίστης και η κατήχηση δεν μπορούν να αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
•Την εκ βάθρων αναθεώρηση τόσο των αναλυτικών προγραμμάτων όσο και των σχολικών εγχειριδίων του μαθήματος των Θρησκευτικών. Τα ζητήματα της πίστης και η κατήχηση δεν μπορούν να αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Αντίθετα επιβάλλεται να αποτελούν μέρος της οι Θρησκείες
και το Θρησκευτικό φαινόμενο, ως φαινόμενο του πολιτισμού και ιδιοσυστατικό
των κοινωνιών, που είναι σε θέση να συμβάλλει στη διαμόρφωση ηθικού και αξιακού κώδικα,
να δώσει απαντήσεις στις πνευματικές αναζητήσεις των νέων και να βοηθήσει στην
γνώση, την κατανόηση και την αποδοχή του διαφορετικού, καθώς και την
περιφρούρηση της πνευματικής ταυτότητας όλων μέσα σε μια πλουραλιστική
κοινωνία. Η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών αποτελεί αποκλειστική
ευθύνη της πολιτείας δια του ΥΠΒΜΘ.
•Την κατάργηση κάθε είδους Προσευχής και υποχρεωτικού εκκλησιασμού
τόσο στην Εκπαίδευση όσο και στο στράτευμα. Παρόλα αυτά θα πρέπει να
εξασφαλίζεται η ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων των στρατευμένων.
Υπάρχει μια απάντηση για όλους αυτούς (τον Κουβέλη
και τους ομοίους του) εκ μέρους του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ο οποίος μας
αποκαλύπτει ότι πουλημένοι υπήρχαν πάντοτε. Άρα δεν υπάρχει λόγος να
ανησυχούμε.
Να τι γράφει ο Μακρυγιάννης:
Να τι γράφει ο Μακρυγιάννης:
«Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας, να
μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι
ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να ‘ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη
και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες.
Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν
ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο
Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε τον άπιστον Τούρκον.
Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας! Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους
ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. Εμείς τους
παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι
μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι,
πολεμώντας σαν λεοντάρια. Ντροπή Έλληνες!»
Να έχει άραγε διαβάσει Μακρυγιάννη, ο
κ. Ιερώνυμος ;