Οι αλησμόνητοι διάλογοί του με τον Γεώργιο Καρατζαφέρη, όταν οι δύο άνδρες επιδίδονταν σε ευγενή άμιλλα ιδεολογικής επικράτησης, εικάζεται ότι στο μέλλον θα συνιστούν τη βασική πηγή έμπνευσης για διδακτορικά και έρευνες πάνω στις πολιτικές δημηγορίες. Ο Πρόεδρος της Βουλής και πρώην πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κ. Καραμανλής» έσπασε πρόσφατα τη σιωπή του και πρότεινε (στην εκπομπή του Μανώλη Κοττάκη στη ΝΕΤ) να μετακομίσει το Κοινοβούλιο: «Η Βουλή και το υπουργείο Οικονομικών πρέπει να μετακινηθούν σε χώρους τέτοιους που θα μπορέσουν και οι διαδηλώσεις και οι πορείες και όλα αυτά τα σχετικά να αφήσουν το κέντρο πράγματι στην ιστορική του παράδοση, που έχει κάθε πρωτεύουσα της κάθε χώρας».
Μεταφοραί
Αναμφίβολα, όπως λέει κι ο φιλοσοφημένος άρχων της Βουλής,
η Βουλή πρέπει να «αφήσει το κέντρο στην ιστορική παράδοση που έχει». Τούτη η
παράδοση είναι πολύχρωμη, έντονη, γεμάτη ανατροπές. Ο φίλεργος πορτοφολάς, ο
ακάματος πραματευτής λαθραίων επί λινάτσας, ο δαιμόνιος έμπορος ναρκωτικών
ουσιών, ο εφευρετικός πάροχος σαρκικών ηδονών (κοινώς: νταβατζής) καθώς και ο
αναρχικός της γειτονιάς έχουν βάλει έκαστος τη δική του πινελιά στο σύγχρονο
πορτρέτο της μαγευτικής Αθήνας. Ολοι οι παραπάνω έχουν δημιουργήσει μια
παράδοση λαμπρή, μια ατμόσφαιρα που παντρεύει το αστυνομικό μυθιστόρημα με τον
Ντίκενς. Δεν πρέπει το κάθε Κοινοβούλιο, με την αφόρητη σοβαροφάνειά του, να
αποτελεί παραφωνία. Ασε που -ένεκα πείνας και ανέχειας (ο Ντίκενς που λέγαμε)-
κάθε νομιμόφρων βουλευτής κινδυνεύει από τους γιαουρτοφόρους και γιαουρτορίπτες
εκλογείς του. Οσο μακρύτερα το πάνε το σπιτικό του μνημονιακού
κοινοβουλευτισμού τόσο το καλύτερο, κύριε Μεϊμαράκη μου. Στη Θήβα, στη
Βερδικούσα, στην Καρδιτσομαγούλα, στην Αλεξανδρούπολη ή -ακόμα καλύτερα- στο
Βερολίνο, για να αποτελέσει μια υποεπιτροπή του γερμανικού Κοινοβουλίου. Κι
όταν με το καλό αποκτήσουμε και διαστημικές βάσεις να το στείλουμε στον πλανήτη
Αρη με μεταφορική...
Παναγιώτης
Λιάκος