Είναι λοιπόν χρήσιμοι οι συκοφάντες και οι προδότες εκτός από καταδικαστέοι? Μήπως λειτουργούν και σαν ιστορικοί καταλύτες σε γεγονότα Εθνικής Παλιγγενεσίας? Το σίγουρο είναι ότι ο πόνος και η καταστροφή που επιφέρουν ξυπνάει τον λαό από την λήθη και αποβλακωμάρα του.
Γράφει
ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ω ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ χώρα των μεγάλων
Ανδρών και των μεγάλων προδοτών. Ποια θεόσταλτη μοίρα σε έστησε
πάνω σε αυτό τον βράχο μέσα στην θάλασσα να καμαρώνεις για ανδραγαθήματα και να
κλαίς για πικρές προδοσίες.
Ο λογισμός αρπάζεται με γρηγοράδα μέσα
στο παρελθόν άθελα του, στέκεται και σημαδεύει τον Εφιάλτη στις
Θερμοπύλες, τον Πήλιο Γούση στο Σούλι, τον Νενέκο στην Πελοπόννησο και
αποτροπιάζει σε τόσα άλλα ιστορικά βδελύγματα. Αγανακτεί και μετά σπαράζει όταν
αντικρίζει τα κομματιασμένα Σπαρτιάτικα κορμιά, όταν βλέπει τις τιμημένες Σουλιώτισσες
πεσμένες κάτω από το Ζάλογγο, την φυλακή του Κολοκοτρώνη, την επαιτεία του
Νικηταρά, την δολοφονία του Καποδίστρια, το ξεπάστρεμα του Καραισκάκη, την πονεμένη
Βόρεια Ήπειρο, την προδομένη Κύπρο με την καθαγιασμένη μορφή του Αρχιεπίσκοπου
Κύπρου Κυπριανού, την τετραετή πάλη των Ελλήνων της Κύπρου ενάντια στους
Βρετανούς και τους εγχώριους συνεργάτες τους
που ανέδειξε πληθώρα ηρωικών και
μαρτυρικών μορφών όπως ήταν ο έφηβος Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Μιχαλάκης
Καραολής, ο Ανδρέας Δημητρίου, ο Μάρκος Δράκος, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο
Στυλιανός Λένας και πολλούς άλλους
ακόμη. Στους χρόνους που άνοιξα τα μάτια μου στην ζωή μαρτύρησαν τα παλληκάρια
αυτά και περιμένουμε σήμερα όλοι ζωντανοί και νεκροί να ανοίξει ο φάκελος της
προδοσίας του 74 όχι μόνο για να συναπαντήσουμε τους προδότες αλλά για να
υποδεχθούμε τους νέους Εθνομάρτυρες που προσμένουν την ανθρώπινη δικαίωση γιατί
την Θεική την έλαβαν προ πολλού. Μετά από όλα αυτά και για λίγο σταματά να
λειτουργεί το μυαλό μη αντέχοντας τέτοιους πόνους εθνικών θυμήσεων. Με την
παύση αυτή παίρνει χρόνο και προσπαθεί να κατανοήσει τα αναπάντεχα δράματα του
Γένους των Ελλήνων. Αλλά στις σκέψεις δεν υπάρχει χωροχρόνος και τότε ο
λογισμός εκτοξεύεται πάλι με ταχύτητα φωτός και προσγειώνεται στην κοιλάδα του
κλαυθμού και του οδυρμού της καθημερινής Ελληνικής πραγματικότητας. Είναι
εκείνη η καθοριστική στιγμή που δεν αναρωτάτε μόνο ο λογισμός, αλλά βοά
σύγκορμα η ψυχή (γιατί ΘΕΕ μου τέτοια διαχρονική προδοσία στο γένος των
Ελλήνων??)
Όμως η απάντηση έχει ήδη δοθεί από
τον ΑΓΙΟ ΘΕΟ (οι αληθινοί ήρωες σφυρηλατούνται σαν το καθαρό χρυσάφι
μόνο μέσα στο καμίνι των πειρασμών της συκοφαντίας και της προδοσίας).
Τα χρόνια που πέρασαν επάχυναν
όχι μόνο τα κορμιά των Νεοελλήνων, αλλά εμαλάκωσαν σφόδρα και την διάνοια
τους. Το αποτέλεσμα απέβη τραγικό γιατί στερήθηκε η ράτσα μας από ηρωικό
φρόνημα και ανώτερα ιδανικά, ενώ την ίδια στιγμή γέμισε με αποψυχωμένες και
καταφρονεμένες φιγούρες, έρμαια σε χέρια προδοτών και συκοφαντών.
Έτσι τους τελευταίους τρείς χρόνους ζήσαμε για τα
καλά στο πετσί πρωτόγνωρη και γενικευμένη συκοφαντία από κύκλους μέσα και έξω
από την πατρίδα μας. Δεν πέρασε πολύς καιρός και έπεσε επί των κεφαλών μας και
το πνευματικό παιδί της συκοφαντίας δηλ. η επαίσχυντη ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Τώρα
κλαίμε, πονάμε και θα πεινάμε, μετά από λίγο όμως πλησιάζει η ιστορική συγκυρία που θα γίνουμε ΚΥΡΙΟΙ του
εαυτού και της ΠΑΤΡΙΔΑΣ μας με την πλήρη κατανόηση των όσων θα συμβούν
ιστορικά. Σήμερα είμασθε πνευματικά κλινήρεις και γευόμασθε ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ το
καλύτερο φάρμακο ίασης και αυτογνωσίας που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η
επίγνωση των συνεπειών της ατομικής, οικογενειακής και κοινωνικής προδοσίας των
ζωών μας από ανθρώπους και συστήματα που εμπιστευθήκαμε.
Είναι λοιπόν χρήσιμοι οι συκοφάντες και οι προδότες εκτός
από καταδικαστέοι? Μήπως λειτουργούν και σαν ιστορικοί καταλύτες σε γεγονότα
Εθνικής Παλιγγενεσίας? Το σίγουρο είναι ότι ο πόνος και η καταστροφή που
επιφέρουν ξυπνάει τον λαό από την λήθη και την αποβλακωμάρα του.
Αυτός λοιπόν ο αγουροξυπνημένος λαός σήμερα εκφράζεται
με ένα κοινό ερώτημα. (Μα δεν θα βρεθεί κάποιος Άνδρας, κάποιος
μπροστάρης για να σταματήσει αυτήν την πορεία προς τον κατήφορο?). Και φυσικά ο
ένας υποδεικνύει τον άλλον αναπαυόμενοι ότι δήθεν κάναμε το καθήκον μας. Ενώ
γνωρίζουμε ότι όλοι σαν Έθνος Ελλήνων βρεθήκαμε αναπάντεχα μέσα στο σκοτάδι του
Νοητού σπηλαίου του Πλάτωνος, παρόλο αυτά αποφεύγουμε να βάλουμε πλάτες
αντιστήριξης ο ένας με τον άλλον για να μπορέσουμε να βγούμε στο ξέφωτο
της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ.
Όπως ζητάμε αίμα επειγόντως, έτσι και αυτές τις στιγμές της
ανείπωτης θλίψης απαιτείται
κοινό ηρωικό φρόνημα, αρχοντική λεβεντιά και ανθρώπινη
αλληλεγγύη για να πυροδοτήσουν το καλό τμήμα του γενετικού υλικού μας σε
πράξεις ανδραγαθίας και πνευματικής ανάτασης.
Ένα καλό μάτι μέσα από την ανάγνωση της
Παγκόσμιας Ιστορίας βλέπει ότι ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ
δεν ευλογεί το άδικο και την συκοφαντία πόσο μάλλον δε την
προδοσία που την γεύθηκε ο ίδιος ο ΘΕΑΝΔΡΩΠΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Άρα
οι προδότες είναι από τώρα ήδη τελειωμένοι πνευματικά. Και φυσικά με τα αργύρια
της προδοσίας αγοράζονται μόνο νεκροταφεία, όπως ο αγρός του
Κεραμέως στα ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ της Μεγάλης Εβδομάδας.
Οι σημερινοί εξουσιαστές μιλάνε
για ανάπτυξη και πρόοδο, δεν γνωρίζουν όμως
ένα βασικό σημείο, ότι για να λειτουργήσει ο ΡΩΜΗΟΣ χρειάζεται πρώτα να
γλυκάνει το μέσα του και να αποτινάξει τον ιστό της πνευματικής και οικονομικής
σκλαβιάς.
Δεν θα κρατήσει πολύ αυτή η περίοδος της θλίψης
γιατί ο Έλληνας βιώνει με φιλότιμο την ανάγκη
της Λευτεριάς και αποτροπιάζει
στο βίωμα της προδοσίας.
Τα ψέματα τελείωσαν και τώρα αρχίζουν οι
αλήθειες.
Αυτή η προδοσία είναι που θα οδηγήσει
τον κατατρεγμένο ΡΩΜΗΟ στην δεύτερη και τελική πνευματική έξοδο του
Μεσολογγίου, αλλά τώρα τέτοια θα είναι η ορμή του που θα τον οδηγήσει πολύ
μακριά και αλώβητο να χορεύει Ζεϊμπέκικο Κύπρου, Κυπριακή σούστα, χορό του
δρεπανιού, Τάτσια ή Σίτα, Μασιέρι (Μαχαίρι ή Τσιάκκιν), Καντήλα (Ποτήρι),
Καρσιλαμά Κύπρου, καλαματιανό, ηπειρώτικο, κρητικό, ποντιακό, μακεδονικό και
μπάλο σε σχηματισμούς τεράστιων ανθρώπινων κύκλων μπροστά στις υψηλές θύρες της
ΤΡΟΦΟΥ και ΜΑΝΑΣ Εκκλησίας ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ στο μεγαλύτερο πανηγύρι
Παλιγγενεσίας του ΕΘΝΟΥΣ και της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μας.
Πάντα τα κλοπιμαία γυρίζουν πίσω στους φυσικούς
ιδιοκτήτες τους και τότε αυτοί χαίρονται γιατί θα τα
αποδώσουν στα παιδιά τους και στην προκειμένη περίπτωση θα είναι η
καλύτερη πνευματική κληρονομία προς αυτά.
ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ