Του
ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Τα σημάδια ότι κάτι αλλάζει στην συμπεριφορά των
Ισραηλινών απέναντί μας είχαν γίνει ορατά εδώ και αρκετό καιρό και οι πολιτικές
ηγεσίες του ΥΕΘΑ, από την περίοδο Αβραμόπουλου και μετά τουλάχιστον, είχαν
ενημερωθεί -και εγγράφως- γι΄ αυτά τα σημάδια.
Ποια ήταν αυτά;
Το βασικό είναι ότι ενώ στην πρώτη μεγάλη άσκηση που
έκαναν οι ισραηλινοί στο Αιγαίο δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πετάξουν πάνω από
ελληνικά νησιά, αμέσως μετά άρχισαν να αρνούνται αυτές τις πτήσεις! Και
αυτό απλά επιβεβαιώσε όσους πίστευαν ότι οι Ισραηλινοί είχαν πάντα κατά νου να
βρουν ξανά δίαυλο επικοινωνίας με την Τουρκία.
Επιπλέον στις συνεργασίες που γίνονταν μεταξύ Ελλήνων
και Ισραηλινών, οι δεύτεροι έπαιρναν τα πάντα ή τα περισσότερα τέλος πάντων κι
εμείς ελάχιστα.
Στην τελευταία συνέντευξη του Onalert με τον Δρ. Κώστα Φίλη και τον υποστράτηγο ε.α Νίκο Τόσκα είχε γίνει συζήτηση για τον “ελληνοϊσραηλινό άξονα” και αναφέρθηκε ότι υπάρχουν έγγραφες εκτιμήσεις της στρατιωτικής ηγεσίας,που εξέφραζαν τις επιφυλάξεις τους για το πόσο στέρεος είναι αυτός ο άξονας.
Πριν περάσει ένα 24ωρο ήρθε η είδηση της “συγνώμης” του
Νετανιάχου προς τον Ερντογάν για όσα έγιναν στο Mavi Marmara που είχαν ως
αποτέλεσμα το θάνατο εννέα Τούρκων. Μια συγνώμη που μανιασμένα ζητούσε η
Τουρκία και ο Ερντογάν. Μια συγνώμη που ήρθε μετά από προτροπή του Αμερικανού
προέδρου Μπάρακ Ομπάμα κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Ισραήλ.
Και είναι μια συγνώμη που την δεδομένη στιγμή μπορεί
να σημαίνει πάρα πολλά για Ελλάδα και Κύπρο. Τα όσα
είπε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ για το φυσικό αέριο της
νοτιοανατολικής Μεσογείου και τις συζητήσεις που θα κάνουν με τους Τούρκους
επίσης πρέπει να μας προβληματίσουν.
Ακόμη δεν πρέπει μας διαφεύγει ότι η
"επανασύνδεση" έχει τις ευλογίες του Ομπάμα και σίγουρα της
Γερμανίας, που φαίνεται ότι από την μία "εκτελεί" εν ψυχρώ την Κύπρο
και από την άλλη στηρίζει δυνατά την Τουρκία στο παιχνίδι της νοτιοανατολικής
Μεσογείου. Η Γερμανία κάνει μεγάλες δουλειές στην Τουρκία,μετά από το
"ξεζούμισμα" της Ελλάδας.
Οι εκτιμήσεις των
στρατιωτικών
Οι εκτιμήσεις των στρατιωτικών μας δεν είχαν ίχνος
καχυποψίας ή αρνητικής διάθεσης.Στηριζόταν στην λογκή και στην ανάλυση των
εμπειριών που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων η
στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ έγινε εξαιρετικά στενή. Πάντα πίστευαν
και έλεγαν προς τους πολιτικούς τους προϊσταμένους ότι το Ισραήλ θα ψάξει και
κάποια στιγμή θα βρει δίαυλο επικοινωνίας με την Τουρκία. Είχαν τα
"σημάδια" και είχαν χτυπήσει το καμπανάκι.
Το θέμα είναι ότι αυτή η πρώτη έστω επικοινωνία γίνεται σε
μια στιγμή που Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται σε κατάσταση αποσταθεροποίησης. Και
είναι λογικό να προκαλεί σκέψεις και για το μέλλον. Σκέψεις που έχουν να κάνουν
με σχέδια αγωγών που θα περνούν από την Τουρκία και άλλα πολλά.
Η συγνώμη Νετανιάχου δικαιώνει όσους επέμεναν με ένταση να
μην παρουσιαστεί σε καμία περίπτωση η συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ ως ένα
“αντιτουρκικό μέτωπο”. Μεταξύ αυτών και ο σημερινός ΥΠΕΞ Δημήτρης
Αβραμόπουλος, ο οποίος είχε αυτή τη θέση από την εποχή που ήταν στο υπουργείο
Εθνικής Άμυνας. Σε ανύποπτο χρόνο μάλιστα είχε προτείνει ακόμη και την ανάληψη
πρωτοβουλίας από την Ελλάδα για την εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ.
Θέση πολύ προωθημένη για να ακουστεί στ΄ αυτιά των “υπερπατριωτών” που
πιστεύουν ότι το Ισραήλ, η Ρωσία, οι ΗΠΑ ακόμη και οι ...εξωγήϊνοι θα σπεύσουν
να υπερασπιστούν τα ελληνικά συμφέροντα. Στην διπλωματία ο καθένας κοιτά
πρώτα απ΄ όλα το συμφέρον του και μάλλον αυτό μόνο εμείς στην Ελλάδα δεν το
έχουμε καταλάβει.
Η συγνώμη Νετανιάχου στον Ερντογάν δείχνει ότι κάτι
αλλάζει στις σχέσεις των δύο χωρών ,αλλά πρέπει και τώρα να είμαστε ψύχραιμοι. Όπως
μας έλεγε αξιωματικός που έχει ασχοληθεί με το θέμα “είναι άλλο να τα “βρουν”
οι δυο χώρες και να μην υπάρχει αυτό το ψυχροπολεμικό κλίμα κι άλλο να
“παντρευτούν”. Με απλά λόγια όσοι εύκολα ενθουσιάστηκαν με την
ελληνοϊσραηλινή συμμαχία πιστεύοντας ότι λύσαμε όλα μας τα γεωπολιτικά
προβλήματα καλό θα είναι να μην τα “βάψουν μαύρα” από τη συγνώμη του Ισραήλ.
Για άλλο θα πρέπει να ανησυχούμε!
Κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την απόλυτη
ανυπαρξία σχεδίου στο τι θέλουμε να πράξουμε στην περιοχή. Δίνουμε την
εικόνα μιας χώρας που δεν τολμά να παίξει τον ρόλο του “παίκτη” που θα μπορούσε
να τον παίξει ανάλογα με το μέγεθος και τις δυνατότητές της. Μοιάζουμε πάντα να
περιμένουμε τις εξελίξεις και να σπεύσουμε να τις ακολουθήσουμε ,πάντα
διστακτικά και χωρίς τελικά να καταφέρνουμε και τίποτα. Αυτό είναι το
μεγαλύτερο πρόβλημά μας.
Οι στιγμές που ζούμε είναι πολύ σημαντικές για να κάθεται
η πολιτική ηγεσία και να βλέπει το παιχνίδι όχι από τον πάγκο αλλά από την
εξέδρα. Επιτέλους πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε, πως και με ποιους θα το
κερδίσουμε, τι πρέπει και τι μπορούμε να ζητήσουμε,πως κα με πόση ένταση
μπορούμε να το διεκδικήσουμε.
Όχι η αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ- Τουρκίας δεν
σημαίνει αυτομάτως ότι εμείς θα τα "χαλάσουμε"! Πρέπει όμως να
λειτουργήσουμε ενεργητικά κι όχι με την παθητικότητα που μας έχει καταδικάσει
σε πλήρη απομόνωση. Η οποία αυτές τις ώρες είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.