Είχα πέσει, με λίγα λόγια, σε βαριά
κατάθλιψη. Αυτό το κομμένο επίδομα με πλήγωσε πολύ. Ο γιατρός όμως επέμενε: «Οι
υπόλοιποι που τόσα χρόνια τους έχουν κόψει το επίδομα και τους μισθούς είναι
πιο έξυπνοι από εσένα; Λίγο ρυζάκι από τους γάμους, καμιά γαρίδα χτικιασμένη
για να πάρει γεύση, να σου το πασχαλινό το γεύμα».
Δεν αντέχω τις ειρωνείες, καθ’ ότι
ταπεινός και σοβαρός. Αποφάσισα να μην ξανασχοληθώ με ψυχαναλύσεις. Είπα να
πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Τα απογεύματα στο ναό και το βράδυ για έξτρα
χαρτζιλίκι έπιασα δουλειά σε τράπεζα.
Καιρός για προσλήψεις σε τράπεζα δεν
είναι. Όμως με προσέλαβαν να καθαρίζω τα συρτάρια των ταμείων από τη σκόνη και
τις αράχνες και να γυαλίζω τα κέρματα. Γιατί στα ταμεία τους τίποτε άλλο δε
βρίσκεις τη σήμερον ημέρα.
Εκεί που ένα σούρουπο είχα στριμώξει ένα
αρθρόποδο στο συρτάρι του ταμείου, το αυτί μου έπιασε την κουβέντα δύο
μεγαλοστελεχών της Τράπεζας.
«Το
πρωί διάβασα πως ένας Μητροπολίτης πρότεινε να πάρει η Εκκλησία το πάνω χέρι
στην Εθνική. Ρευστό δεν έχουν να δώσουν, έχουν όμως ακίνητα είπαν που ως
εγγύηση αποτιμώνται 400 εκατομμύρια» είπε ο ένας.
«Δεν ξέρω ποιος πρότεινε αυτή την ιδέα
στον Μητροπολίτη, όμως νομίζω πως τον παρέσυραν για να κάνουν τη δουλειά τους.
Ακίνητα και η Εθνική έχει, να φάνε κι οι κότες. Ρευστό ψάχνουν. Αυτό τους λείπει
και η πρόταση δε στέκει», του απάντησε ο άλλος. Φαίνεται πως ήξερε «από μέσα»
πράγματα.
Η κουβέντα προχώρησε για τα καλά. «Ρε συ
μην παραμυθιάζεσαι. Η Εκκλησία έχει βουλιάξει οικονομικά. Από το 2008 μέχρι το
2011, εγώ παρακολουθούσα το χαρτοφυλάκιό της. Είχε αποθεματικό 40 εκατομμύρια ευρώ και της έμειναν, μέσα σε τρία
χρόνια, μόλις 10. Και τα ξενοίκιαστα ακίνητά της δεκαπλασιάστηκαν την ίδια
περίοδο. Για να μη σου πω τι έγινε και με κάτι οικόπεδα στη Βουλιαγμένη.... Οι
ρασοφόροι που γνωρίζουν λένε, κλείνοντας το μάτι, πως στο σπίτι του κρεμασμένου
δε μιλάνε για σκοινί… Το 2011 ήρθε και η βαριά η κρίση και το καράβι, τι να σου
κάνει, βούλιαξε. Δεν έχουν μία, όχι για συμμετοχή σε αυξήσεις μετοχικού
κεφαλαίου, ούτε για πορτοκαλάδες για να δροσιστούν».
«Άντε και σου λέω», συνέχισε το
μεγαλοστέλεχος, «πως έβαζαν τα ακίνητα ως εγγύηση και προχωρούσαν. Και πες πως,
καθόλου απίθανο, έρχεται σ’ ένα δίμηνο η δεύτερη αξιολόγηση της Τράπεζας από
την Black Rock και βλέπουν πως δεν βγαίνει και πάλι η Τράπεζα. Ζητούν ξανά
χρήματα για να κρατήσει η Εκκλησία τις μετοχές της. Τότε τι γίνεται; Χάνει και
τα ακίνητά της η Εκκλησία, εκτός από το ρευστό που ήδη δεν έχει. Δηλαδή τα
πάντα…» έλεγε με τέτοια αυστηρότητα, όση έχουν οι κύριοι που σε παίρνουν
τηλέφωνο και σου ζητούν «εδώ και τώρα» ημερομηνία για το πότε θα βάλεις την
επόμενη δόση στο στεγαστικό.
«Μα εδώ τα πράγματα είναι τεκμηριωμένα…
Βγήκε και πρώην μεγαλοστέλεχος των Οικονομικών της Εκκλησίας και είπε πως η
πρόταση στέκει…» είπε ο έτερος τραπεζικός, ενθουσιασμένος από την πρόταση του
Μητροπολίτη. Εγώ, χωμένος στη γωνία, για να μη με πάρουν χαμπάρι, έκανα πως
κυνηγούσα το αραχνοειδές.
Ο άλλος, μάλλον καλύτερα διαβασμένος -με
φάτσα τραπεζικού που σου πλάσαρε καταναλωτικό για να αδυνατίσεις και μαζί και
άλλο ένα για να τρως μέχρι να σκάσεις- του απάντησε: «Ρε συ τόσα διακοποδάνεια
έχεις πουλήσει, πανάθεμά σε, και ακόμη δεν έχεις μάθει να διαβάζεις πίσω από
τις γραμμές; Αυτός, τότε, απαιτούσε να γίνει, χαριστικά, δεύτερο μέλος της
Εκκλησίας στο Δ.Σ. της Εθνικής. Και οι πέτρες το ξέρουν. Γονυπετής τον έψαλε
τον Ακάθιστο Ύμνο. Ρώτα και τον τότε Πρόεδρο της Εθνικής, για να μάθεις. Δεν
του βγήκε τότε και, τώρα, ίσως ελπίζει να ξαναμπεί από την πίσω πόρτα…».
Είχα μπερδευτεί για τα καλά. «Θέσεις σε
Δ.Σ., αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, προτάσεις, αξιολογήσεις…». Ούτε εγώ
καταλάβαινα, ούτε εσείς που σας τα γράφω. Αποφάσισα να παραιτηθώ και από την
τράπεζα και πήρα τηλέφωνο και πάλι τον ψυχαναλυτή μου, τον Δρ. Ζιβάγκο μου, για
να του θέσω τη μεγάλη ερώτηση: «Γιατρέ, το ρύζι με τις γαρίδες το κάνεις
λεμονάτο ή κοκκινιστό;».
ΥΓ. To whom it may concern, που λένε και οι εγγλέζοι. Ψάχνοντας στα συρτάρια της τράπεζας ανακάλυψα (και έβγαλα φωτοτυπία) και ένα φαξ που είχε στείλει ένα μικρό… καρχαριάκι που πάει και στα βουνά και στις θάλασσες και, γενικώς, όπου φυσάει ο άνεμος, με το οποίο ζητούσε «οικονομική ενίσχυση» σε ρούβλια για το νέο του εγχείρημα. Εις μάτην…
Ο Νεωκόρος
