Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολή
του, προτρέπει τὸν κόσμο νὰ ἐλπίζει σωτηρία ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό μας. Παρακαλεῖ
νὰ ἔχουμε ὁμοφροσύνη, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Κύριο. Λέει
ἀκόμα ὅτι ἐὰν εἴμαστε ἑνωμένοι καὶ ἔχουμε κοινωνία μὲ τὸν Χριστό, θὰ βροῦμε τὴν
παντοτινὴ χαρά!
Ἀπὸ τὰ καλύτερα εἶναι ὅταν λέει νὰ μὴν ἔχουμε ἀγωνίες καὶ
φροντίδες γιὰ τίποτε. Ἀλλὰ κάθε φορᾶ ποὺ προκύπτει κάποιο πρόβλημα, νὰ ἀναθέτουμε τὶς ὑποθέσεις μας μὲ τὴν
προσευχὴ καὶ μὲ ἱερὸ πόθο στὸν Θεό, τὴν ὁποία προσευχὴ πρέπει νὰ συνοδεύει
ἡ εὐχαριστία γιὰ ὅλα ὅσα μᾶς ἔχει δωρήσει ὁ Πανάγαθος. Ἐὰν κάνουμε πράξη τὰ
παραπάνω, δηλαδὴ ὅταν θὰ διώξουμε κάθε μέριμνα καὶ κάθε ἀγωνιώδη φροντίδα καὶ
ἐμπιστευτοῦμε τὴν Θεία Πρόνοια, θὰ μᾶς δοθεῖ...εἰρήνη, ποὺ ὅπως εἶναι γνωστὸ
ὅτι μὸν΄ὁ Χριστὸς τὴ δίνει…
Προτρέπει ἀκόμη ὁ Ἀπόστολος, νὰ μένουμε σταθεροὶ σὲ ὅσα
μάθαμε, σὲ ὅσα παραλάβαμε, σὲ ὅσα ἀκούσαμε καὶ σὲ ὅσα εἴδαμε. Καὶ πάλι ὁ Θεὸς
θὰ εἶναι «κοντά» μας.
Τέλος, κλείνει μὲ τὸ ἐνθουσιῶδες: «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ
ἐνδυναμούντι με Χριστῷ». Δηλαδή, τὰ πάντα κατορθώνω, μὲ τὴν δύναμη πού μου
δίνει ἡ ἐπικοινωνία καὶ ἡ σχέση μὲ τὸν Χριστό.
Καὶ γιὰ νὰ δώσουμε τὴν πολυπόθητη χαρὰ καὶ ἐλπίδα στὸν
κόσμο, ὅπως λέει καὶ ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἂς μὴν τὰ «χάνουμε», παρὰ μόνο νὰ τὰ
ἀναθέτουμε ὅλα στὸν Χριστό, διότι «τὰ χάλια μας τὰ παίρνει ὁ Θεὸς καὶ τὰ κάνει
χαλιὰ γιὰ τὸν Παράδεισο».