Χαρακτηρίσαμε τεχνητό -προπαγανδιστικού δηλαδή χαρακτήρα-
τον κυβερνητικό ενθουσιασμό επειδή, αφού οι Αμερικανοί και η ΕΕ βυσσοδόμησαν
και με την έμπρακτη συνεργασία της κυβέρνησης Σαμαρά πέτυχαν να διώξουν τους
Ρώσους από το παιχνίδι της απόκτησης του ΔΕΣΦΑ και της ΔΕΠΑ, το τίμημα που
προσέφεραν οι Αζέροι για την αγορά του ΔΕΣΦΑ είναι κυριολεκτικά εξευτελιστικό:
400 εκατ. ευρώ. Κατά ομολογουμένως παράδοξο τρόπο, κανένας πολιτικός παράγοντας
και σχεδόν κανένα δημοσίευμα δεν αναφέρεται στις μη δεσμευτικές προσφορές
-υπογραμμίζουμε το «μη» δεσμευτικές!- που είχαν υποβάλει στα τέλη Ιανουαρίου
τόσο οι Ρώσοι του επιχειρηματικού ομίλου Sintez του ολιγάρχη Λεονίντ Λεμπέντεφ όσοι
και οι ίδιοι οι Αζέροι της Socar.
Η Sintez λοιπόν είχε υποβάλει μη δεσμευτική προσφορά του
αστρονομικού ύψους του 1,9 δισ. ευρώ για την αγορά και του ΔΕΣΦΑ και της ΔΕΠΑ.
Με δεδομένο ότι ο ρωσικός ενεργειακός γίγαντας Gazprom είχε υποβάλει μη
δεσμευτική προσφορά για τη ΔΕΠΑ ύψους 900 εκατ. ευρώ, συνάγεται ότι η Sintez
ήταν διατεθειμένη να πληρώσει για τον ΔΕΣΦΑ περίπου 1 δισ. ευρώ! Eνα ποσό
δηλαδή δυόμισι (!) φορές μεγαλύτερο από τα 400 εκατ. με τα οποία πουλάει τώρα ο
Σαμαράς τον ΔΕΣΦΑ!
Το κωμικοτραγικό όμως είναι ότι τον Ιανουάριο, μόλις πέντε
μήνες πριν, η ίδια η Socar των Αζέρων είχε κάνει μη δεσμευτική προσφορά
ύψους... 750 εκατ. ευρώ! Μόλις όμως η Κομισιόν, οι ΗΠΑ και η κυβέρνηση Σαμαρά,
Βενιζέλου, Κουβέλη απαγόρευσαν ουσιαστικά στους Ρώσους της Gazprom να αγοράσουν
τη ΔΕΠΑ, οι Αζέροι κατάλαβαν αμέσως ότι το παιχνίδι παίζεται με σημαδεμένα από
πολιτική σκοπιά χαρτιά.
Δεν πρόκειται δηλαδή για κανονική πώληση, όπως νόμιζαν,
αλλά για κυριολεκτικό ξεπούλημα, οπότε έσπευσαν να... κατεβάσουν την προσφορά τους
για τον ΔΕΣΦΑ! Ενας Θεός ξέρει πώς γλίτωσαν το εγκεφαλικό τα μέλη ακόμη και του
πωρωμένου ΤΑΙΠΕΔ, του κρατικού φορέα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας έναντι
πινακίου φακής, όταν άνοιξαν την περασμένη εβδομάδα τη δεσμευτική πλέον
προσφορά των Αζέρων της Socar για την αγορά του ΔΕΣΦΑ: από τα 750 εκατ. ευρώ
του Ιανουαρίου είχαν ρίξει τώρα την προσφορά τους στα... 305 εκατ.!!!
Λιγότερα από τα μισά λεφτά της αρχικής τους προσφοράς και
βέβαια λιγότερα από το ένα τρίτο των χρημάτων που έδιναν τον Ιανουάριο οι
Ρώσοι! Εδώ που τα λέμε, θα ήταν ηλίθιοι οι ιθύνοντες της Socar να μην
εκμεταλλευθούν την ευκαιρία, καθώς μάλιστα -ω του θαύματος!- εντελώς ξαφνικά η
προσφορά των Αζέρων ήταν η... μοναδική προσφορά για τον ΔΕΣΦΑ! Ο Αντώνης
Σαμαράς προσπάθησε να περιορίσει την έκταση του διασυρμού του. Πήρε τηλέφωνο
τον πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ και τον ικέτευε «βάλε κάτι ακόμα».
«Αρχοντας» ο Αλίεφ, έβαλε και 95 εκατ. πανωπροίκι και πήρε
τελικά τον ΔΕΣΦΑ με τα μισά λεφτά από όσα υπολόγιζε τον Ιανουάριο! Παράλληλα,
το Μαξίμου άρχισε θέλοντας και μη να «πανηγυρίζει» για την «έλευση των Αζέρων
επενδυτών» και να διοχετεύει μέσω των ανθρώπων του στα μέσα ενημέρωσης ότι
«κατόπιν ενεργειών» του πρωθυπουργού οι Αζέροι «βελτίωσαν» την προσφορά τους
πολύ πάνω από τα 330 εκατομμύρια που είχε υπολογίσει την αξία του ΔΕΣΦΑ
«ανεξάρτητος διεθνής οίκος»! Πάγχαζοι δηλαδή ήταν οι Ρώσοι που έδιναν 1 δισ.
ευρώ για κάτι που αξίζει μόλις 330 εκατ., παρασύροντας και τους Αζέρους που
αρχικά είχαν πει ότι θα δώσουν 750 εκατ.!
Είναι προφανές ότι το κυβερνητικό επιτελείο θεωρεί όλους
τους Ελληνες ηλίθιους όταν προβάλει τέτοιους ισχυρισμούς... Το διασκεδαστικό
είναι ότι από την πώληση του ΔΕΣΦΑ έναντι 400 εκατ. ευρώ, το Δημόσιο δεν
πρόκειται να εισπράξει ούτε... 200 εκατ.! Οι Αζέροι θα αγοράσουν το 66% του
ΔΕΣΦΑ. Αυτό το 66% όμως θα αποτελείται από ένα μερίδιο 31% που όντως είναι του
Δημοσίου και ένα άλλο μερίδιο 35% που μέχρι τώρα βρισκόταν στην κατοχή των
Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ).
Ο Λάτσης δηλαδή θα πάρει περισσότερα λεφτά από τον Σαμαρά
από την πώληση του ΔΕΣΦΑ! Εκτακτη αποκρατικοποίηση! Εχει όμως κι άλλη
διασκεδαστική πτυχή η υπόθεση. Δύο μόλις μέρες -ναι δύο μέρες- πριν πουληθεί ο
ΔΕΣΦΑ, το διοικητικό του συμβούλιο υπέγραψε σύμβαση κατασκευής από την τεχνική
εταιρεία J&P Αβαξ έναντι 98 εκατ. ευρώ της τρίτης δεξαμενής αποθήκευσης
υγροποιημένου φυσικού αερίου στο νησί Ρεβυθούσα στην Πάχη Μεγάρων, απέναντι από
τη Σαλαμίνα. Ηθελε προφανώς να δέσει τα χέρια των Αζέρων πριν αλλάξει
ιδιοκτησία... ethnos.gr