Μόνο ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ σώζει τὸν ἄνθρωπο. Αὐτὴ τἡν ἀλήθεια
μᾶς φανέρωσε ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός. Ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ “κηρύξει τὸ εὐαγγέλιο
τοῦ Θεοῦ” (Μάρκ. 1,14). Νὰ διδάξει καὶ νὰ “μαρτυρίσει τὴν ἀλήθεια”(Ἰω. 18,37). Γνωρίζοντας, λοιπὸν ὁ
ἄνθρωπος τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία (Ἰω. 8,32).
Ὑπακούοντας σ’ αὐτὴν μετέχει στὴν ἀληθινὴ ζωὴ (Ἰω. 14,6). Ἀπέναντι στὴν ἀλήθεια
τοῦ Θεοῦ βρίσκεται ἡ πλάνη καὶ ἡ αἵρεση. Ἡ πλάνη ἀρνεῖται τὴν ἀλήθεια καὶ ἡ αἵρεση
τὴ νοθεύει. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔπεσε σὲ πλάνη ἢ παρασύρθηκε ἀπὸ τὴν αἵρεση
χάνει τὴ δυνατότητα τῆς σωτηρίας.
Ἡ Ἐκκλησία ποὺ εἶναι “ὁ στύλος καὶ τὸ στήριγμα τῆς
ἀλήθειας”( Ἃ Τιμ. 3,15), ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια ἀκόμη, ἀγωνίστηκε σκληρὰ νὰ
κρατήσει ἀκέραιη καὶ ἀνόθευτη τὴν ἀλήθεια, ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστός. Ἡ συνεχὴς
φροντίδα τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν διαδόχων τους ἦταν νὰ προφυλάξουν τοὺς χριστιανοὺς
ἀπὸ τὶς πλανεμένες διδασκαλίες τῶν “ψευδοδιδασκάλων” καὶ τῶν “ψευδοπροφητῶν
(Ματθ. 7,15 ΄Β Πετρ. 2,1 Ἃ Ἰω. 4,1 ). Ἀληθινὸς χριστιανός, εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος
ποὺ πιστεύει στὴν Ἁγία Τριάδα. Στὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.Ἔχει ἀποδεχθεῖ
καὶ ἔχει ὁμολογήσει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, ὁ
Ἐμμανουὴλ καὶ πὼς εἶναι ὁ Σωτήρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Εἶναι βαπτισμένος στὸ
ὄνομα τοῦ Πατέρα, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ χρισμένος μὲ (Ἅγιο Μύρο)
τὶς δωρεὲς καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὴ ζωή του καὶ τὶς πράξεις
τοῦ προσπαθεῖ καθημερινὰ νὰ προκόπτει πνευματικὰ καὶ νὰ γίνει ζωντανὸ μέλος τῆς
Ἐκκλησίας.
Ὅλοι οἱ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ Χριστιανοὶ εἶναι ἀδελφοὶ καὶ μέλη τῆς Ἐκκλησίας
τὴν ὁποία ἵδρυσε ὁ Χριστὸς πάνω στὸ Σταυρό, χύνοντας τὸ πανάγιο Αἷμα Του.
Πίστη σημαίνει σιγουριὰ γι’ αὐτὸ ποὺ ἐλπίζουμε καὶ
βεβαιότητα γι’ αὐτὰ ποὺ δὲ βλέπουμε (Ἑβρ. 11,1). Πίστη εἶναι ἡ ἀποδοχὴ τοῦ Θεοῦ
ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτεται. Δὲν δημιουργοῦμε ἐμεῖς τὴν πίστη στὸ Θεό. Μᾶς τὴν δίνει
ὁ ἴδιος. Πίστη εἶναι ἀνεπιφύλακτη ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό, τὸν Κύριό του οὐρανοῦ καὶ
τῆς γῆς. Ἐμπιστοσύνη σημαίνει ὅτι δέχομαι χωρὶς ἀμφιβολία ὅτι ὁ Θεὸς ἐκπληρώνει
τὶς ὑποσχέσεις Του. Ἡ πίστη εἶναι ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸ Θεό. Ὑπακοὴ σημαίνει ὅτι ἐφαρμόζω
τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἡ ὑπακοὴ τῆς Παναγίας στὸν Εὐαγγελισμό. Γνήσια πίστη
εἶναι θαρραλέα ὁμολογία μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα. Σήμερα ὅλοι διακηρύττουν τὶς
πεποιθήσεις τους. Γιατί νὰ ἀρνεῖται ὁ Χριστιανός; Ἡ πίστη δὲν εἶναι συναίσθημα,
ἀλλὰ γνώση τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη εἶναι ΛΟΓΙΚΗ· Εἶναι προσωπικὴ ἀπάντηση τοῦ ἀνθρώπου
στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ γιὰ σωτηρία. Καὶ οἱ δαίμονες πιστεύουν, ἀλλὰ δὲν τηροῦν τὴν
πίστη στὴ ζωή τους. Ἡ πίστη εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴ ζωή. Ἡ γνώση δὲν καταργεῖ τὴν
πίστη. Ὁ ἄνθρωπος πιστεύει περισσότερα ἀπὸ ὅσα γνωρίζει καὶ βλέπει.
(Ἀπὸ τὴν ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς
Μητροπόλεως Ἠλείας ποὺ ἔχει τίτλο: “ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ” – διὰ μεγάλους
προσερχομένους στὸ ἅγιο Βάπτισμα – καὶ τὴν ἐπιμελήθηκε ὁ θεολόγος κ. Γεώργιος Κομιώτης,
Πρόεδρος τῆς Δ.Ε. τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων Παραρτήματος Νομοῦ Ἠλείας).