Σε μας, το ποσοστό της ανεργίας, που επίσημα αναφέρει ως
καταγραμμένη η ίδια η κυβέρνηση, ανέρχεται περίπου στο 28%. Όλοι όμως
αποδέχονται, ότι η πραγματική μη καταγραμμένη ανεργία, είναι πολύ πιο πάνω από
το 30% και ίσως να πλησιάζει προς το 35%. Χωρίς φυσικά να υπολογίζονται τα
εκατομμύρια των εξαθλιωμένων και μη δηλωμένων παράνομων μεταναστών. Από το άλλο
μέρος, αντί να παρατηρείται όξυνση των κοινωνικών διεκδικήσεων, κάτι που θα
υποδήλωνε ζωντανή και παρούσα κοινωνία, αντιθέτως βλέπουμε όλοι, μια αυξανόμενη
αδρανοποίηση της κοινωνίας. Κανένα κόμμα και κανένας συνδικαλιστικός φορέας δεν
μπορεί να μπει στην κοινωνική ηγεσία και να βγάλει έστω και λίγο κόσμο στους
δρόμους, για να διαμαρτυρηθεί και να διεκδικήσει, κάτι που θα οδηγούσε σε
εκτόνωση του κοινωνικού μάγματος που διογκώνεται.
Όλα τα πιο πάνω (δηλαδή η αύξηση του ποσοστού της ανεργίας
και η συνεχώς εντεινόμενη σιωπή της κοινωνίας σαν την νηνεμία πριν την
καταιγίδα) συνηγορούν στο ότι η ελληνική κοινωνία πλησιάζει σε μια άλογη έκρηξη
η οποία δεν θα μπορεί πλέον να κατευθυνθεί από κανέναν και θα παρασύρει τα
πάντα. Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο, τίποτα δεν θα θυμίζει το πριν.
Ο μόνος δρόμος που απέμεινε στο ισχύον καθεστώς είναι να
προσπαθήσει να συγκρατήσει όσο μπορεί την περαιτέρω αύξηση της ανεργίας για να
αποτρέψει την κοινωνική έκρηξη. Όμως οι συνεχώς επιβαλλόμενοι φόροι, η
σκοπούμενη αρπαγή των περιουσιών, οι ταυτόχρονες απολύσεις και η παντελής
έλλειψη επενδύσεων, μας βάζουν πιο βαθιά στο οικονομικό «σπιράλ θανάτου» και
επιταχύνουν τις εξελίξεις προς την έκρηξη. Πηγή
ideopigi.blogspot.gr