Αρχικά, ο Ερντογάν έπαιξε κομβικό ρόλο στο να πείσει
«κέντρα εξουσίας» να προκρίνουν τη λύση στρατιωτικής αντιμετώπισης του
καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, με αποτέλεσμα να έχει ανοίξει μία
πληγή που αιμορραγεί και δύσκολα θα κλείσει.
Η Τουρκία του Ερντογάν αναζήτησε να παρασύρει τρίτους να
κάνουν τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό της και φυσικά, όταν παρουσιάστηκε το
αδιέξοδο, αποφεύγει συστηματικά να εμπλακεί η ίδια στρατιωτικά για να
ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
Η Συρία βαδίζει σταθερά στα βήματα της τριχοτόμησης, όπως
φαίνεται και στο Ιράκ, μια εξέλιξη που ίσως να θεωρεί ότι την εξυπηρετεί μέχρις
ενός σημείου, ανοίγει όμως επικίνδυνα την πόρτα του φρενοκομείου και ο
πρώτος… ένοικος θα είναι η ίδια η Τουρκία, αφού όσο στενές σχέσεις και να
αναπτυχθούν με την «κουρδική συνιστώσα» των κρατών που θα προκύψουν, στο
μέλλον η εμφάνιση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους είναι απλώς αναπότρεπτη.
Η φωτιά όμως έχει περάσει και στον Λίβανο, όπου
ήδη παρατηρούμε τα σημάδια που μας παραπέμπουν στον αιματηρό εμφύλιο της
δεκαετίας του 1980, με τη Χεζμπολάχ που ενισχύει στρατιωτικά τον Άσαντ να
πλήττεται μέσα στο σπίτι της και οι ευαίσθητες ισορροπίες στη χώρα να
κινδυνεύουν να τιναχθούν στον αέρα…
Και στην περίπτωση της Αιγύπτου όμως ο τουρκικός ρόλος δεν
είναι περισσότερο εποικοδομητικός. Ο Ερντογάν, από την πρώτη στιγμή της
ανάδυσης στην εξουσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, έκανε τα πάντα για να την
ενισχύσει, με αποτέλεσμα η ακραιφνής ισλαμιστική ατζέντα που προωθούσε ο
Μοχάμεντ Μόρσι να προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις που οδήγησαν στη σημερινή
κατάσταση και την αιματοχυσία.
Ακόμη όμως και σήμερα, ο ρόλος της Τουρκίας είναι
αποσταθεροποιητικός. Η εμμονή στην στήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας
με το πρόσχημα της τήρησης «πολιτικής αρχών» και οι κινήσεις καταδίκης του
αιγυπτιακού στρατεύματος ουσιαστικά στον ΟΗΕ, προκαλούν σκλήρυνση της στάσης
στο εσωτερικό της Αιγύπτου και καθιστούν κάθε προοπτική εξομάλυνσης της
κατάστασης εξαιρετικά δυσχερή.
Το χειρότερο όμως είναι, ότι η στάση του Ερντογάν προκαλεί
τεράστια ανησυχία για το ενδεχόμενο να ακολουθήσει παρόμοια πολιτική και
απέναντι π.χ. στη Μουσουλμανική Αδελφότητα της Ιορδανίας που πιέζει και απειλεί
το χασεμιτικό βασίλειο με ανατροπή… Κάπου εκεί θα ακολουθούσε ισραηλινή
στρατιωτική επέμβαση για να ολοκληρωθεί το χάος.
Το μεγάλο ερώτημα είναι έως πότε θα ανέχονται οι Ηνωμένες
Πολιτείες αυτή τη συμπεριφορά από την πλευρά της Τουρκίας που κλιμακώνει τη
συνολική κατάσταση σε καθημερινή βάση και οδηγεί σε επικίνδυνη όξυνση τις
σχέσεις της χώρας με τη Ρωσία.