ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΡΔΑΚΑ
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΟΛΟΙ ΘΑ ΓΑΥΓΙΖΟΥΝ
Η κατάθλιψη που έγινε θλίψη.
Η θλίψη που έγινε οργή.
Η οργή που έγινε λεύτερη ζωή.
Αν τα παραπάνω τα πάρουμε με ανάποδη σειρά θα δούμε ποιοι
και με τι μέσα μας έσυραν δόλια από την λεύτερη ζωή (έστω αυτό το κάτι λίγο που
είχαμε) στο επίπεδο της ψυχοπνευματικής κατάθλιψης.
Δηλ. πήραμε την ζωή
μας λάθος και εδώ εννοούμε ότι πήραμε
την πολιτική ζωή μας λάθος!! Ήρθε λοιπόν ο καιρός να τελειώσουμε το
τραγούδι -ποίημα του Γιώργου Σεφέρη με
το “και αλλάξαμε ζωή”.
Αυτόβουλα τόσα χρόνια παρακολουθούμε το θέατρο του
πολιτικού παραλόγου, λες και είμασθε
πολιτικά διεστραμμένοι. Κάποιοι αναρωτιούνται αν είμασθε? Μήπως και έχουν
άδικο?
Ότι και να είμασθε, τελικά όλοι μας θα αναγκασθούμε εκ των
πραγμάτων να δούμε και το τέλος αυτής
της θεατρικής παράστασης.
Ο χρόνος πέρασε, το
θέατρο τελειώνει και οι πρωταγωνιστές
με τους κομπάρσους της πολιτικής ζωής ετοιμάζονται να βγούνε στο πάλκο
για να χαιρετίσουν το κοινό των ψηφοφόρων τους!!
Η θεατρική παραγωγή
της ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
κόστισε πολλά, ήρθαν πολλά χρήματα από τας Ευρώπας και αλλαχού με αποτέλεσμα
όλη η Υφήλιος να μιλάει για υπερπαραγωγή εκμαυλίσεως συνειδήσεων. Τα ρούχα και
τα σκηνικά των παλιάτσων- θεατρίνων πολύ πλούσια, απόδειξη ότι έπεσε παράς
πολύς.
Για το σενάριο και την σκηνογραφία δεν έχω να πω τίποτε
γιατί τον καθένας μας τον άγγιξε διαφορετικά. Για το GRAND FINALE θα αφήσω τον
φίλο μου τον μπάρμπα-Μήτσο τον εμποράκο, τον μετά άνεργο και στο τέλος άστεγο
να μιλήσει εκ βάθους καρδιάς.
“Όταν μπορώ και
βρίσκω λουξ θέση παγκάκι με θέα στις πλατείες τα βράδια, εκτός των άλλων
ανέσεων, έχω και τζάμπα θέαμα!! Αφού περάσει από μπροστά μου όλος ο κοινωνικός
βόρβορος και δεν χρειάζεται να σου πω περισσότερα, στο τέλος κάθε βράδυ την
κοινωνική αυτή θεατρική παράσταση, όταν όλα έχουν περάσει, την κλείνει πάντα
ένα πανομοιότυπο θέαμα. Όλα τα κοπρόσκυλα κατά αγέλες γαυγίζουν και μαλώνουν
μεταξύ τους, λες και το κάνουν από
συνήθεια και δεν αφήνουν εμένα και τους ομοίους μου να ησυχάσουμε. Αυτό το λέμε
εμείς οι συνάδελφοι μου άστεγοι grand finale και φυσικά δεν το απολαμβάνουμε
γιατί είναι ένα μαρτύριο.
Πρόπερσι με τις
βαρυχειμωνιές χάσαμε ένα καλό ανθρωπάκι συνάδελφο- άστεγο τον κυρ. Νίκο τον
μαραγκό που ήταν μία ολόκληρη πονεμένη ιστορία...
Ο κυρ. Νίκος από
καιρό μας έλεγε «σε λίγο παιδιά η παράσταση ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ θα κλείσει με αυτό
το ίδιο grand finale που παρακολουθούμε
και εμείς τα βράδια. Τότε όλοι θα γαυγίζουν και θα μαλώνουν μεταξύ τους.
Εκείνο τον καιρό οι περισσότεροι Έλληνες θα είναι κομματικά άστεγοι και αντί να χειροκροτούν θα κάνουν το
εξής... μια θα φτύνουν τους πρωταγωνιστές και μια τον εαυτό τους που
ανέχθηκε να παρακολουθεί αυτό το ατέρμονο παράλογο έργο ετών!»”
Ο μπάρμπα- Μήτσος τα είπε όλα...
Άραγε και εμείς τι
βλέπουμε σήμερα?
Κοπρόσκυλα στις πολιτικές πλατείες να θεατρινίζονται με
γαυγίσματα και μαλώματα τάχαμ-δήθεν και να μην μας αφήνουν να πάρουμε αναπνοή
και ξεκούραση από τον δυσβάστακτο φόρτο που μας επέβαλλαν. Υπάρχει όμως και μια
διαφορά, τα συγκεκριμένα κοπρόσκυλα είναι ράτσας νεοποχίτικης και μάλιστα έχουν
και αφεντικά πλούσια, όμως το παίζουν δήθεν κοπρόσκυλα για τις θεατρικές
ανάγκες.
Και ενώ σαν ΕΘΝΟΣ
καταντήσαμε οικονομικά, πνευματικά και πολιτικά άστεγοι αυτοί
εξακολουθούν να θέλουν να συνεχίσουν την θεατρική παράσταση και να ταλαιπωρούν
τις ζωές μας.
Το ερώτημα που μπαίνει είναι που είναι ο μπόγιας?
Ποιος θα είναι ο
μπόγιας?
Θα είναι η ΟΡΓΗ του
Λαού ?
Θα είναι Ευρωπαική οδηγία με τυχαίο οικονομικό γεγονός?
Θα είναι Εθνικός
κίνδυνος εξ Ανατολών?
Θα είναι όλα μαζί?
Ότι και να είναι ο
μπόγιας ήδη ετοιμάζει τα σύνεργα του και σύντομα πιάνει δουλειά ...
ΑΜΗΝ και πότε για να
γλυτώσουμε από τα κοπρόσκυλα στις πλατείες.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
στους αστέγους των πλατειών.
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΒΑΡΔΑΚΑΣ