Του Νίκου Χειλαδάκη,
Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου
Για άλλη μια φορά ζήσαμε το φαινόμενο η μεγάλη γιορτή του
πολιούχου της Θεσσαλονίκης, του μεγαλομάρτυρα αγίου Δημητρίου, να
γίνεται με αυστηρά αστυνομικά μέτρα, με τον κόσμο να μην τολμά να πλησιάσει τον
ιερό ναό και με τους επισήμους να καμαρώνουν την μοναξιά τους εκφωνώντας λόγους
εκτός τόπου και χρόνου.
Άραγε ο μεγάλος αυτός άγιος έτσι θα ήθελε να τιμάται η μνήμη του, με τρεις
χιλιάδες αστυνομικούς να φυλάγουν τους επισήμους και τον κόσμο να συνωστίζεται
μακριά από τον ναό μη μπορώντας ούτε ένα κερί να ανάψει στην μνήμη του αγίου
του; Τα σιδερένια κάγκελα και τα ένστολα τείχη δεν ταιριάζουν στον άγιο
Δημήτριο, δεν ταιριάζουν στην Θεσσαλονίκη, δεν ταιριάζουν σε τέτοιες γιορτές
που σε τίποτα δεν θυμίζουν τις αυθόρμητες λαϊκές γιορτές άλλων εποχών, όταν
σύσσωμος ο κόσμος μετείχε χωρίς αστυνομικούς αποκλεισμούς.
Σήμερα μοναχά μια ψυχρή πρόσκληση ήταν στην γιορτή, μια
αυστηρά επιλεγμένη και ελεγχόμενη πρόσκληση. Υπήρξαν προσκυνητές που είχαν
έρθει από μακριά για να μετάσχουν της θειας λειτουργίας. Κρίμα. Η θεια
λειτουργία στην επέτειο του αγίου Δημητρίου ήταν λειτουργία… prive. Η
μεγάλη γιορτή του αγίου Δημητρίου, του πολιούχου της Θεσσαλονίκης μας, ήταν
γιορτή prive. Όσο και αν δεν με αρέσει αυτός ο ξενικός όρος τον χαρίζω
στους επισήμους, αυστηρά επιλεγμένους που βρίσκονταν αποκλεισμένοι, μόνοι τους,
μέσα στον ναό.
Φέτος όμως η γιορτή αυτή είχε ξεχωριστή σημασία γιατί
παρευρέθηκε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης. Τι κρίμα που ο
Παναγιώτατος δεν κατάλαβε ότι ο λαός, δηλαδή το εκκλησίασμα, ήταν εκτός
εκκλησίας, ήταν απών και μονά οι φανταχτερές στολές και τα φανταχτερά ράσα
βρίσκονταν μέσα στον χώρο του ναού. Είχε προηγηθεί η επίσκεψι του Παναγιώτατου
στο τουρκικό προξενείο και η απονομή των ευσήμων του στον Κεμάλ Ατατούρκ.
Κάποιοι την κίνηση αυτή την θεώρησαν πολύ σωστή γιατί υποστήριξαν ότι ο Χριστός
δίδασκε να αγαπάμε τους εχθρούς ημών. Μήπως παρερμηνεύουν την ευαγγελική
ρήση, «αγάπα τον εχθρό σου» ; Το «αγάπα τον εχθρό σου» δεν σημαίνει,
«αγάπα και αποδέξου τα έργα του εχθρού σου», αλλά «προσευχήσου να μετανοήσει
και να συγχωρηθεί ο εχθρός σου». Μήπως επιδοκιμάζοντας την ευχή του Πατριάρχη
προς τον σφαγέα του ελληνισμού της Μικράς Ασίας, έτσι οδηγήθηκαν σε εωσφορική
πλάνη ;
Τέτοια γιορτή του αγίου Δημητρίου δεν είχαμε ονειρευτεί,
τέτοια Θεσσαλονίκη δεν την είχαμε ονειρευτεί, δεν την είχαμε καν φανταστεί. Η
μεγάλη γιορτή του πολιούχου της Θεσσαλονίκης χωρίς κόσμο παρά μόνο με τις
φανφάρες, τα ακριβά κουστούμια και τα ΜΑΤ να φυλάγουν τους επισήμους, τον
Πατριάρχη και τους δεσποτάδες. Αναρωτιέμαι αν αυτοί οι άνθρωποι που σαν
επίσημοι κατέκλυσαν τον άγιο Δημήτριο, στις 26/10, είχαν κάποια επίγνωση του
ρεζιλέματος που ήταν τόσο έντονος στις εορταστικές εκδηλώσεις αυτής της
χιλιόβασανισμένης πόλης ;
Μεγαλώνοντας μέσα από πολλά Θεσαλονικιώτικα σοκάκια,
(απόφοιτος του 53ου δημοτικού, περιοχή Κασσάνδρου, του 4ου και 2ου εξατάξιου
γυμνασίου Θεσσαλονίκης) και γνωρίζοντας χιλιάδες συμπολίτες μου,
ειλικρινά θέλω να τους εκφράσω την μεγάλη μου ντροπή για όλο αυτό το ρεσιτάλ
υποκρισίας. Η πόλη αυτή δεν γιόρτασε τον πολιούχο της, αλλά την υποκρισία
όλων αυτών των επισήμων προσκεκλημένων.