Φαντάζει κωμωδία στα μάτια και αυτιά των πολιτών της χώρας
με 30% ανεργία και φτώχεια, η περιβόητη πλέον σύγκρουση που θα κάνει η
κυβέρνηση με την Τρόικα. Την «παρακολουθούμε» τα τελευταία τρία χρόνια, χρυσο-πασπαλισμένη
με την αγωνία για την εκταμίευση της δόσης. Η επικοινωνιακή διαχείριση που
θέλει την Ελληνική κυβέρνηση να προστατεύει τους πολίτες αυτής της επαρχίας του
νότου της Ευρώπης, από τις λυσσαλέες ορέξεις των «κακών» δανειστών, έχει πια
εξαντλήσει και εξαντληθεί.
Θα έπειθαν, αν ο πρότερός τους βίος ήταν έντιμος και υγιής απέναντι στους πολίτες. Αν ήταν δεν θα φτάναμε ως εδώ σήμερα, θα πει κάποιος. Οι κυβιστήσεις τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) όπως και της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ) για όλα, μα για όλα τα κρίσιμα ζητήματα του τόπου, φέρνουν μόνο απελπισία σε όποιον ρομαντικό βλέπει σε αυτό το συνονθύλευμα πολιτικάντηδων κάποια γιατρειά για τον πολύπαθο τόπο μας. Ο σκοπός τους, όμως, ένας και μοναδικός, αυτός της παραμονής στην εξουσία. Το τεχνητό κλίμα αισιοδοξίας που στήνεται επάνω στο πρωτογενές πλεόνασμα, και σε κάποιους δείκτες λογιστικής ευημερίας, δεν πείθει κανένα.
Με όση Χρυσαυγίτιδα και αν ποτιστούμε, με όση Ρομα-τίτιδα εσχάτως και αν σφυροκοπηθούμε, τα χαράτσια, οι φόροι, τα αλαλούμ με το πετρέλαιο θέρμανσης, με τη συλλογή αποδείξεων, οι ποινικές διώξεις στους μικροεπαγγελματίες και τους οικογενειάρχες, θα παραμένουν. Για όλα αυτά δεν θα φταιει η Τρόικα. Αλλά η αποδεδειγμένη ανικανότητα των κυβερνώντων να δώσουν καίριες λύσεις, να στηρίξουν την επιχείρηση, να σταθούν δίπλα στον αδύναμο πολίτη.
Τα μικροκομματικά συμφέροντα και η ομηρία του πολιτικού συστήματος σε γνωστές πελατειακές σχέσεις είναι τα συστατικά «επιτυχίας», που δυστυχώς ακόμη και σήμερα, την ώρα της κατάρρευσης, δημιουργούν αυτό το εφιαλτικό κλίμα για το μέλλον της Ελλάδας μας. Κάθε μήνα η πατρίδα μας «μπαίνει μέσα» 6-7 δις ευρώ για να ικανοποιήσει τόκους χρεών και δικές της ανάγκες. Το αέναο χρέος, διογκώνεται και διαιωνίζεται. Η ρευστότητα των τραπεζών από την ανακεφαλαιοποίηση, χάθηκε, σε κάποιους ισολογισμούς. Τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, λοιμώδες νόσημα, επιστήμονες και τεχνικό δυναμικό φεύγουν όπως όπως, μαζί τους και όποιες εταιρίες βαστούν ακόμη. Την ώρα που ο Πρωθυπουργός, στο εξωτερικό αφηγείται το δικό του success story, αυτό της επανεκκίνησης της οικονομίας, που μόνο αυτός βλέπει.
Και για όσους αρέσκονται στα παραμύθια, επιστροφή στην πραγματικότητα: η μόνη σύγκρουση που πρόκειται να γίνει είναι αυτή στα βράχια.. και όσο για αυτή με την Τρόικα, θα τη διαβάζουμε μόνο στις εφημερίδες και τα blogs, άντε θα την ακούμε και από κάποιους πρόθυμους τηλεαστέρες.