Από τα σαλόνια του Παγκόσμιου Ηρώδη στις φάτνες των αστέγων και των μαρτύρων.

ΦΑΤΝΗ ΜΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΡΔΑΚΑ

Από τα “γενόσημα” της νέας εποχής μας στα ανθρώπινα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Πόσες επικεφαλίδες θεμάτων θα μπορούσαν να περιγράψουν την οργή και τον αποτροπιασμό   για το αντίχριστο κακό που επέπεσε με σφοδρότητα επι των κεφαλών μας  χρονιάρες μέρες…Τόσους καιρούς κάποιοι εξωραίζοντες τα Θεολογικά πράγματα  συνιστούσαν να μην ασχολούμασθε με το αντίχριστο πνεύμα αλλά με το βολικό για αυτούς “πνεύμα των δικών τους χριστουγέννων”. 

Αυτοί οι λίγοι ή οι πολλοί, εκκλησιαστικοί και μη εκκλησιαστικοί παράγοντες, συνειδητά ξεχνούσαν  ότι το αντίχριστο πνεύμα της απληστίας και της κενοδοξίας που ενεργούσε αθόρυβα ανάμεσα τους δεν θα μπορούσε ποτέ του τέτοιες ημέρες να ψάλλει  “το δόξα εν Υψίστοις Θεός και επι γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία”.

Αντίθετα αυτό το πνεύμα που “εξυπηρετούσαν”  προς ίδιον όφελος καταριόταν το ανθρώπινο πλάσμα του ΘΕΟΥ και  το “έψελνε” τον παρακάτω “ύμνο”

“δυστυχία και πτωχεία εν τοις κατωτάτοις της γής και επι ανθρώποις τραγωδία”

Με βάσει το σκεπτικό αυτό θα προσεγγίσουμε  την Ένσαρκο Οικονομία της Αγάπης του ΛΟΓΟΥ του ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ  μέσα στην ανθρώπινη ιστορία  με κάτι που πραγματικά “καίει” αλλά δίνει υπόσταση  στην δύναμη του Πνευματικού Νόμου που ήδη ενεργεί από την ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ.

«Μή νομίσητε ὅτι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν» (Μθ 10,34)

Το ερώτημα πως συμβιβάζεται το χωρίο αυτό προς το καθολικό πνεύμα της Γραφής, το οποίο είναι πνεύμα ειρήνης και αγάπης;

Η ειρήνη είναι πράγματι Θεία δωρεά. Και ως κατάσταση και ως αρετή θεωρείται στην Γραφή ως μέγα τι και θεμελιώδες για την ζωή των πιστών. Ὁ Θεός ονομάζεται “Θεός της ειρήνης” (Ρω 15,33· Α΄ Κο 14,33· Εβρ 13,20). Ὁ Κύριος ημών Ιησούς Χριστός προφητεύθηκε από τον προφήτη Ησαΐα ως Άρχων του οποίου “της ειρήνης ουκ έστιν όριον” (Ησ 9,7). Όταν γεννήθηκε, οι Άγγελοι ψάλλοντες ευηγγελίζοντο ότι ήλθε “επί γης ειρήνη” (Λκ 2,14). Οι Απόστολοι του Ευηγγελίζοντο την Ειρήνη (Ρω 10,15· Εφ 2,17). Καί τό Ευαγγέλιο του είναι το μόνο και το κατ' εξοχήν “Ευαγγέλιον Ειρήνης” (Εφ 6,15).

Όμως τήν Βασιλεία του Άρχοντος της Ειρήνης την αποδέχονται οι “υιοί της ειρήνης” (Λκ 10,5). Και μόνο αυτοί είναι άξιοι οπαδοί του. Το πρώτο δώρο το οποίο χάρισε ευθύς μετά την ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΤΟΥ στους μαθητές, καί δια των μαθητών του σε όλους τούς πιστούς του είναι η ΕΙΡΗΝΗ.

“Ειρήνη υμιν”, ήταν ὁ πρώτος χαιρετισμός του Αναστάντος ΚΥΡΙΟΥ (Λκ 24,36· Ιω 20,19). Αυτός ὁ “Κύριος της ειρήνης” χαρίζει σ' εμάς “την ειρήνην διά παντός” (Β΄ Θε 3,16)

Και όμως ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ είπε “Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν”  (Μθ 10,34).

Και συνεχίζει  “Πύρ ήλθον βαλείν επι την γήν” (Μθ 49). Ὁ Άρχων της Ειρήνης ὁ οποίος δοξολογείται ως φέρων “και επί γής ειρήνην” κηρύσσει ὁ ίδιος ότι δεν ήλθε να φέρει “ειρήνην επί την γην”, αλλά πύρ, μάχαιραν, διαμερισμόν, διχασμόν, πόλεμον! Γιά να μην παρερμηνεύσουμε μάλιστα την μάχαιραν εξηγεῖ ὁ ίδιος· “ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατα του πατρός αυτού” (Μθ 10,35)

Ἡ Γραφή αντιφάσκει;

Ἡ Γραφή δεν αντιφάσκει.

Μόνον ἡ κακόβουλη και ἡ επιπόλαια μελέτη της Γραφής συνάγει  αντιφατικά συμπεράσματα. Στέργιος Ν. Σάκκος 

Εδώ δεν πρόκειται για μία και την αυτή ειρήνη. Δύο καταστάσεις αντίθετες χαρακτηρίζονται ἡ κάθε μια ως ειρήνη

ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.

Μέχρι σήμερα η ψεύτικη ειρήνη και οι πραγματευτάδες της κρυβόταν επιμελημένα πίσω από την πραγματική ΕΙΡΗΝΗ του Ευαγγελίου “την πάντα νουν υπερέχουσα”

Ὁ Χριστός με αυτές τις λέξεις  διχάζει την ιστορία, διχάζει και την ανθρωπότητα.  Δεν διχάζει μόνο την ιστορία στην προ Χριστού και μετά Χριστό, αλλά διαχωρίζει την “ειρήνη του Σκότους” όπως την βιώνουμε έντονα στις μέρες  μας με την αγαπητολογία της Πανθρησκείας από την ΕΙΡΗΝΗ της Ορθοπραξίας και του βιωματικού μαρτυρίου της ΠΙΣΤΗΣ που οδηγεί στην Βασιλεία του ΘΕΟΥ και στο ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ της Χάριτος.

Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΧΡΙΣΤΟΣ με την Γέννηση ΤΟΥ  δίχασε την ανθρωπότητα σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Αυτή είναι η “μάχαιρα”.  Αυτός είναι ὁ “διχασμός”.

Διασπάσθηκε έτσι η ενότητα και η ομόνοια του κόσμου ο οποίος από συμφώνου αμάρτανε και παρέμενε στην πλάνη με την “δική του έμπνευσης ειρήνη”.

Και αυτό δεν έγινε μόνο τότε αλλά γίνεται και στις ημέρες μας με φοβερή μαεστρία  και έτσι ενεργοποιούνται  οι παραπάνω λόγοι του Κυρίου και οι  Πνευματικοί Νόμοι  που αναδεικνύουν  την άφατη Δικαιοκρισία ΤΟΥ.

Και ποιος σας είπε ότι η ειρήνη  είναι πάντοτε προς το αγαθόν;

Yπάρχουν  περιπτώσεις κατά τις οποίες είναι όλεθρος και καταστροφή. Ας ακούσουμε τον ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ “Οὐ γάρ πανταχού ἡ ομόνοια καλόν” “Και επί του Πύργου εκείνου (της Βαβέλ) την κακήν ειρήνη ἡ καλή διαφωνία έλυσε και εποίησεν ειρήνην”.

ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ,  ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΣΘΗΚΕ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.

Άραγε τι θα γίνει με την “ειρήνη” που μας λανσάρει ο σύγχρονος Πύργος της Βαβυλωνιακής Παγκοσμιοποιήσεως;

Θα ισχύσει και σε αυτό το “πολύμορφο οικουμενιστικό τέρας” της δήθεν ειρήνης που συμφωνεί μόνο για να καταλύσει την αλήθεια και να συνεργήσει πρόθυμα  στην μοχθηρία των καιρών μας  το ανωτέρω  ευαγγελικό “ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν” και “Πύρ ήλθον βαλείν επι την γήν”;

Ὁ Χριστός θέλει οι άνθρωποι  να έχουν μεταξύ τους την θυσιαστική ειρήνη.

Ἡ ειρήνη όμως  που δίδει  ΑΥΤΟΣ ουδέν κοινό έχει με την επαίσχυντη ειρήνη του κόσμου η  οποία είναι αισχρή συνεννόηση για την διάπραξη κάθε κακού δηλ “όταν ειρηνεύουμε και συμφωνούμε επί καταλύσει της αληθείας, όταν εν γένει πολλοί μαζί συμφωνήσουμε να κάνουμε κάτι κακό” Αυτού του είδους τήν ειρήνη ὁ Χριστός την πολέμησε και την διέσπασε όπως θα διασπούσε μία κακή συνωμοσία.

ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΑΞΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ;

Καi ἡ μάχαιρα του διχασμού την οποία έφερε ὁ Χριστός δεν χώρισε μόνο έθνη και πόλεις και κοινωνίες και τάξεις. Έσεισε και αυτό ακόμη το κύτταρο της κοινωνίας, την οικογένεια. Όπως λέγει στη συνέχεια των λόγων του ὁ Κύριος, ήλθε να φέρει διχασμό ακόμη και μεταξύ συζύγων, μεταξύ γονέων και τέκνων, μεταξύ αδελφών, μεταξύ νύμφης και πενθεράς (Μθ 10,35· Λκ 12,52-53). Κριτήριο επί τη βάσει του οποίου γίνεται  αυτός  ο παράξενος για τα αυτιά μας  διαχωρισμός είναι ἡ ίδια η   ΠΙΣΤΗ.

Λοιπόν μπορούμε να έχουμε ειρήνη με τους αιρετικούς , τους πλάνους , τους δολοφόνους των λαών, με αυτούς που πρωταρχικό μέλημα τους είναι να δημιουργούν αδιέξοδα στο καταλαιπωρημένο πλάσμα του ΘΕΟΥ;

Είναι δυνατόν στο ΙΕΡΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ να μνημονεύονται δεδηλωμένοι άπιστοι και οικονομικοί δολοφόνοι του πιστού λαού;

“Όταν, ὁ Χριστός φέρει τον διχασμό χάριν της αληθείας, πως εμείς μπορούμε ν συνάψουμε ειρήνη  σε βάρος της αληθείας; Δεν μπορούμε να  έχουμε συγχρόνως ειρήνη και με τον Θεό και με το πνεύμα της πλάνης αυτού του κόσμου. Μην γελιόμαστε η  ειρήνη με τους απίστους, τούς ασεβείς, τούς αιρετικούς σημαίνει έχθρα προς τον Θεό. Ειρήνη με τον Θεό σημαίνει έχθρα προς τούς ποικίλους εχθρούς του Θεού και τούς παραχαράκτες της αληθείας, για την οποία ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ”. Στέργιος Ν. Σάκκος

«Κρείσσων πόλεμος ειρήνης χωριζούσης από Θεού». Δηλ. είναι προτιμότερος ο πόλεμος από την ειρήνη που χωρίζει από τον ΘΕΟ.

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΦΕΡΝΟΥΝ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.

Η Ένσαρκος Οικονομία της Αγάπης του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ φέτος θα πάρει τους δρόμους, τα σοκάκια , τις πόλεις και τα κράτη, τις διεθνείς ενώσεις και σε άλλους θα μοιράζει χαστούκια και μπάτσες για την σκληροκαρδία και την αμετανοησία τους και σε άλλους θα σκύβει για να τους χαιδέψει, παρηγορήσει και ενισχύσει στα μαρτύρια που τους υποβάλλουν οι αντίχριστοι.

Τι γλυκανάλατες ευχές να δώσουμε φέτος όταν δίπλα μας στην Ορθόδοξη Αποστολική Εκκλησία της Συρίας σφάζουν και ρημάζουν οι αφιονισμένοι ισλαμοφασίστες  με τις οδηγίες των σύγχρονων Ηρώδων της νέας εποχής;

Δεν χρειάζεται φέτος τέτοιες μέρες να μας παίξουν τον “άρχοντα των δακτυλιδιών” όπως κάνανε τα προηγούμενα Χριστούγεννα γιατί  το πνεύμα του άρχοντα του κακού ζει και βασιλεύει πλέον ανάμεσα μας.

Σε Ιερό Κελλίον Αγιορείτικο που επισκεπτόταν σαν σπουδαστής στην Ελλάδα ο απαχθείς Ελληνορθόδοξος Σύριος Μητροπολίτης Παύλος ήμουν παρών όταν του έκαναν τα Σαράντα του, έχοντες οι πατέρες την “άνωθεν είδηση” ότι μαρτύρησε υπέρ της Πίστεως και της Ρωμηοσύνης.

Άραγε σε ποια “φάτνη κολαστηρίων” έχουνε οι σημερινοί αντίχριστοι τις απαχθείσες Σύριες Καλόγραιες μαζί με τα ορφανά;

Και γιατί αναφέρομαι εκτός συνόρων με τραγικά και δυσάρεστα γεγονότα και σας χαλνώ την γιορτινή ατμόσφαιρα;

Γιατί όλα αυτά είναι προτύπωση αυτών που σχεδιάζουν για εμάς. Άλλωστε η κουβέντα του μακαριστού Σιατίστης Αντωνίου “όταν δείτε το κακό να άρχει στην Συρία να στραφείτε στην προσευχή και στην εγρήγορση” γίνεται ολοένα και πιο διαχρονική.

Και γιατί το έλεγε αυτό γιατί η “πνευματική μάχαιρα της Ευχής και της Προσευχής μας” ανασηκώνει την “μάχαιρα” των παραπάνω λόγων του ΚΥΡΙΟΥ μας που είναι σίγουρο όταν πέσει   με την Παντοδύναμη Δεξιά ΤΟΥ επι της γης θα εξαφανίσει τα αδιέξοδα  με τα οποία παγίδευσε το αντίχριστο πνεύμα ολόκληρο τον πλανήτη μας.

Ας κάνουμε στα φετινά Χριστούγεννα μια σύντομη ευχή.

“ΚΥΡΙΕ λάβε την πνευματική μάχαιρα των ζωοποιών λόγων  σου και πρόκαμε να σώσεις το πλάσμα σου από τα αδιέξοδα του”.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ.