Ο βίος του Αγίου Βασιλείου, Μέγα τον αναφέρει το
Ορθόδοξο Συναξάρι, του Αρχιεπίσκοπου Καισαρείας της Καππαδοκίας της Μ.
Ασίας, είναι εν ολίγοις γνωστός και αν δεν τον γνωρίζουμε, εύκολα μπορούμε να
τον βρούμε είτε στα βιβλιοπωλεία είτε στo διαδίκτυο και να μάθουμε
μερικές από τις αρετές του και περιστατικά από την ζωή του και έτσι να
καταλάβουμε τις τεράστιες διαφορές του Αγίου Βασιλείου της Ορθοδοξίας και του
«Santaclaus» ή «Saint Nicolas» όπως αλλιώς αποκαλείτε η περίεργη αυτή χοντρή
κοκκινοφορεμένη φιγούρα των Χριστουγέννων που κατακλύζει τις μέρες αυτές τις
τηλεοράσεις και τα εμπορικά καταστήματα ζητώντας μας να αγοράσουμε τα προϊόντα
του.
Η ελληνική κοινωνία, βαθιά Ορθόδοξη και
ανθεκτική στις επιθέσεις του υπόλοιπου παγκοσμιοποιημένου προτύπου ζωής, μέχρι
τώρα είχε καταφέρει να κρατήσει τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα
της, όμως ο πόλεμος που έχουν ανοίξει τα διάφορα κέντρα εμπορευματοποίησης όποιας
αξίας ή όποιου προσώπου πουλά και βγάζει κέρδος, είναι πλέον άνισος και ίσως η
Ελλάδα μας, που τώρα αδίκως δοκιμάζετε, να έχει ανάγκη βοηθείας από ανθρώπους
που θα σηκώσουν το ανάστημα τους και θα αντεπιτεθούν στον εξευτελιστικό
εξευρωπαϊσμό που μας προσφέρουν για κατανάλωση, τα μέσα ενημέρωσης και οι
καθ'όλα πανούργοι διαχειριστές τους.
Έτσι τις γιορτινές μέρες που διανύουμε περιμένοντας την
έλευση του Θείου Βρέφους, οι τηλεοράσεις στα σπίτια μας, όλο και πιο συχνά
αναφέρουν την λέξη "Χριστούγεννα", λες και δεν
έχει καμία σχέση με τον Χριστό, εννοώντας πάντα μια εποχή
του χρόνου όπου οι άνθρωποι χαίρονται και ευχαριστιούνται έτσι χωρίς
λόγο, λες και Χριστούγεννα δεν σημαίνει την Γέννηση του Χριστού, αλλά
την διάθεση μας για ασύδοτο φαγητό, ξέφρενο γλέντι, δώρα,
εκδρομές και περίεργες διασκεδάσεις.
Αυτές τις ημέρες που είναι μεγάλης αξίας για το ανθρώπινο
γένος, ακούμε διαρκώς το όνομα του Αιβασίλη, και ο νους μας τρέχει σε έναν
χοντρό κοκκινοντυμένο γέρο, ξεχνώντας τον πραγματικό Άγιο Βασίλειο
της Ορθοδοξίας και την άδολη αγάπη του για τα παιδιά όλου του κόσμου, καθώς οι
τηλεοράσεις στα σπίτια μας προβάλλουν ένα περίεργο ασπροργένη παππού, ο οποίος
πίνει Coca cola, ή πουλά tablets, τηλεοράσεις και κινητά τηλέφωνα, διαφημίζει
οινοπνευματώδη ποτά, συναναστρέφεται με γυναίκες που κυκλοφορούν με τα εσώρουχα
τους και ένα σωρό ακόμα ασχήμιες.
Εμείς πάντως την 1η του Ιανουαρίου κάθε έτους,
μαζί με την Περιτομή του Χριστού, εορτάζουμε και τον Άγιο Βασίλειο με την
ψιλόλιγνη παρουσία και τα κατάμαυρα γένια, που φορά την αυτοκρατορική στολή του
Αρχιεπισκόπου Καισαρείας και ευλογεί τον λαό του και όλο τον κόσμο.
Αυτόν τον Άγιο γνωρίζουμε, αυτόν μαθαίνουμε στα παιδιά μας
και αυτόν τιμούμε, πηγαίνοντας στην εκκλησία και συμμετέχοντας στην Θεία
Λειτουργία του και όχι κάποιον χοντρό κοκκινοντυμένο με σκούφο και μπότες
άνθρωπο, που τον τραβά με έλκηθρο ο Ρούντολφ το ελαφάκι, ούτε κάποιον που έχει
εργοστάσιο παιχνιδιών στον Βόρειο Πόλο και για εργάτες έχει ξωτικά με μυτερά
αυτιά, ούτε κάποιον που μπαίνει στις καμινάδες των σπιτιών μας για να φέρει
δώρα στα παιδιά μας.
Δεν είναι αδελφοί μου αυτό το καρναβάλι, ο «santaclaus», o
Άγιος Βασίλειος που σας περιέγραψα πιο πάνω. Εξάλλου «Saint Nicolas» είναι
ο Άγιος Νικόλαος στα αγγλικά. Βλέπετε πόσο μπερδεμένοι είναι οι Δυτικοί και
προσπαθούν να μας επιβάλουν και εμάς αυτήν την περίεργη φιγούρα Αγίου;
O Άγιος Βασίλειος ήταν ένας ισχνός και αδύνατος...
στο σώμα μόνο, Επίσκοπος, στην Μ. Ασία και συγκεκριμένα στη Καισάρεια, που
αγάπησε και αγαπήθηκε από το ποίμνιο του όσο κανείς άλλος, βοήθησε και αγάπησε
τα παιδιά και τον συνάνθρωπο του, τον ανήμπορο, τον ενδεή, τον ταλαιπωρημένο
όσο κανείς άλλος και πέθανε σε ηλικία μόλις 47 ετών, πάμφτωχος αφού έδωσε όλο
του τον εαυτό και μοίρασε όλο το πλούσιο βιός του στους φτωχούς.
Μοιάζουν σε τίποτα αυτά τα δύο πρόσωπα; Τι λέτε; Το ένα,
αυτό του Αγίου Βασιλείου είναι καταγεγεγραμμένο στην ιστορία, και όχι μόνο στην
εκκλησιαστική, σαν άνθρωπος της επιστήμης, της ρητορικής, ακαδημαϊκός και
φιλόσοφος που άφησε σημαντικό έργο πίσω του. Το άλλο πρόσωπο είναι ένας χοντρός
παππούς με άσπρα γένια, κόκκινη κάπα, κόκκινο σκούφο με άσπρο φουντάκι, και
μαύρες γυαλιστερές μπότες. Έχει εργοστάσιο παιχνιδιών σε χώρες παράξενες, κάνει
παρέα με ξωτικά και δεν κάνει τίποτε άλλο όλο τον χρόνο, περιμένοντας την
ημέρα των Χριστουγέννων για να πετάξει με το έλκηθρο του και να τρυπώσει στις
καμινάδες των σπιτιών και να μοιράσει δώρα στα παιδιά ανάλογα με την
συμπεριφορά τους, αφού πρώτα όμως τα διαφημίσει και πάρει τα ποσοστά του
από τα δώρα αυτά.
Αυτός, ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος παππούς, όπως
καταλαβαίνετε δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, αλλά βγαλμένο από κάποιο παραμύθι,
πολύ πρόσφατα, από εταιρίες παιχνιδιών και αναψυκτικών, που εκμεταλλεύονται την
ανάγκη των ανθρώπων και ιδιαίτερα των παιδιών για ιστορίες με φανταστικούς
ήρωες, την συνδυάζουν αναίσχυντα με την Γέννηση του Χριστού,
την αντιπαραβάλουν με τον Μέγα Άγιο Βασίλειο της Ελλάδα και με τον Άγιο
Νικόλαο στην Δύση, που τους αγαπάει πολύ όλη η χριστιανοσύνη, μετά την
διαφημίζουν και την σερβίρουν στις ψυχές των παιδιών προς κατανάλωση
χωρίς να ενδιαφέρονται ποιες πραγματικά είναι οι ψυχές αυτές, με
τεράστιο όμως ενδιαφέρον για τις τσέπες των γονέων τους.
Εδώ στην Ελλάδα τέτοια φιγούρα δεν την έχουν ανάγκη τα
παιδιά μας. Σας παρακαλώ από τα βάθη της καρδιάς μου, μην καλλιεργείτε στις
ψυχούλες των παιδιών σας αυτό το κατασκεύασμα. Αντίθετα, σε συνεργασία με τους
δασκάλους μας, τους κατηχητές μας, τους ιερείς στις εκκλησιές
μας, μάθετε τους τον Άγιο Βασίλειο τον Μέγα, τον Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας της
Καπαδοκίας στην πονεμένη Μικρά Ασία. Αυτόν έχουν ανάγκη τα παιδιά,
τον πραγματικό Άγιο Βασίλη, που μαζί με τους άλλους δύο Ιεράρχες μας, τον
Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, είναι οι
προστάτες των νέων και της παιδείας, των δημόσιων και κατηχητικών σχολείων. Και
αυτούς σαν πρότυπα οφείλουμε εμείς να τους διδάξουμε, οι γονείς, οι συγγενείς,
οι ιερείς, οι κατηχητές, αν θέλουμε υγιή παιδιά σε μια κοινωνία αγάπης και
ανθρωπιάς. πηγή