Πράγματι, κάθε πιστός και ευσεβὴς χριστιανός, όπου γης, χαίρεται χαρὰν μεγάλην, διότι ετέχθη ο Σωτήρ. Συγχαίρουν οι άγιοι άγγελοι και οι ψυχὲς των Αγίων. Χαίρονται και οι κοσμικοὶ άνθρωποι, γιατί στις μεγάλες εορτὲς σπάζει η μονοτονία τής καθημερινότητος και ο εορταστικὸς διάκοσμος τους ξεκουράζει. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες· «βίος ἀνεόρταστος, ὁδὸς ἀπανδόχευτος».
Αλλά η χαρὰ των πιστών ψυχών δεν είναι μόνο ψυχολογική, εξωτερική, πρόσκαιρη. Είναι βαθειὰ πνευματική. Πηγάζει απὸ την αίσθηση της απείρου αγάπης και φιλανθρωπίας του Αγίου Θεού που εκδηλώθηκε με την ενανθρώπησι του Λόγου.
Αναφωνεῖ η πιστὴ ψυχὴ με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο· «Ὢ τῆς καινῆς μίξεως! Ὢ τῆς παραδόξου κράσεως! Ὁ Ὢν γίνεται καὶ ὁ ἄκτιστος κτίζεται καὶ ὁ ἀχώρητος χωρεῖται... Καὶ ὁ πλουτίζων πτωχεύει· πτωχεύει γὰρ τὴν ἐμὴν σάρκα, ἵν᾿ ἐγὼ πλουτήσω τὴν αὐτοῦ θεότητα. Καὶ ὁ πλήρης κενοῦται, ἵν᾿ ἐγὼ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως. Τὶς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητος; Τί τὸ περὶ ἐμὲ τοῦτο μυστήριον; Μετέλαβον τῆς εἰκόνος καὶ οὐκ ἐφύλαξα· μεταλαμβάνει τῆς ἐμῆς σαρκός, ἵνα καὶ τὴν εἰκόνα σώσῃ καὶ τὴν σάρκα ἀθανατίση» (Λόγος ΛΗ´, Εις τα Θεοφάνεια, 13). Πηγάζει ακόμη η χαρὰ απὸ την δωρηθείσα στους ανθρώπους ειρήνη και ευδοκία του Ουρανίου Πατρός.
Διδάσκει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ότι και πρὸ Χριστού υπήρχαν μερικοὶ δίκαιοι άνθρωποι, που είχαν δεχθή την ειρήνη του Θεού. Αλλὰ αυτὴ η ειρήνη ήταν χωρὶς την «ευδοκία», γιατὶ ο Λόγος δεν είχε σαρκωθή. Δεν ήταν «τελεία καὶ ἀμετάθετος», ούτε εδίδετο σε όλους τους ανθρώπους (Ομιλία ΝΗ´).
Με την σάρκωσι του Λόγου επήλθεν ειρήνευσις, συμφιλίωσις και καταλλαγὴ του επαναστατημένου ανθρώπου προς τον Θεό.
Η πρὸς τον Θεὸ επιστροφὴ και ειρήνευσις διὰ του Κυρίου Ιησού Χριστού συνετέλεσε, ώστε να αποκατασταθεί και η εσωτερικὴ ειρήνη στις ψυχὲς των ανθρώπων και η προς αλλήλους ειρήνη και αγάπη.
Η πρὸς τον Θεὸ επιστροφὴ και ειρήνευσις διὰ του Κυρίου Ιησού Χριστού συνετέλεσε, ώστε να αποκατασταθεί και η εσωτερικὴ ειρήνη στις ψυχὲς των ανθρώπων και η προς αλλήλους ειρήνη και αγάπη.
Μπορούμε πραγματικὰ να χαιρώμαστε, όταν απολαμβάνουμε βαθειὰ ειρήνη με τον Θεό, τον εαυτό μας και τον συνάνθρωπο.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, που δεν χαίρεται γιατὶ δεν ειρηνεύει, προσπαθεί με την εξωστρέφεια να ξεχάσει την δυστυχία του. Γι᾿ αυτο δεν θέλει να μείνει ούτε για λίγο μόνος του, χωρὶς κάποιο εξωτερικὸ ερέθισμα να τον απασχολεί.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, που δεν χαίρεται γιατὶ δεν ειρηνεύει, προσπαθεί με την εξωστρέφεια να ξεχάσει την δυστυχία του. Γι᾿ αυτο δεν θέλει να μείνει ούτε για λίγο μόνος του, χωρὶς κάποιο εξωτερικὸ ερέθισμα να τον απασχολεί.
Γράφει κάπου ο Πασκάλ, ότι ο πιὸ δυστυχὴς άνθρωπος είναι ο βασιλιάς. Γι᾿ αυτό έχει πάντα κοντά του τον γελωτοποιό, για να τον κάνη να ξεχνά την δυστυχία του.
Σύγχρονες μορφὲς γελωτοποιών για τον άνθρωπο, που του λείπει η ειρήνη και η χαρὰ του Χριστού, είναι το ραδιόφωνο, η τηλεόρασι, το διαδίκτυο, το κινητό τηλέφωνο, οι απρόσωπες και θορυβώδεις διασκεδάσεις, η μέθη της ταχύτητας, ο ακτιβισμός. Ευτυχείς όσοι θα μείνουν για λίγο μόνοι τους, θα διαπιστώσουν το εσωτερικό τους κενὸ και ανικανοποίητο και θα αναζητήσουν τον Λόγο. Ευτυχείς όσοι θα ετοιμάσουν τον έσω άνθρωπο για να ανακλίνουν σ΄ αυτον τον σαρκωθέντα Θεό. Τότε πράγματι θα ειρηνεύσουν και θα χαρούν.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, με το κείμενο που ακολουθεί, θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε τον αγώνα που πρέπει να κάνουμε για να ειρηνεύσουμε με τον Θεό, τον εαυτό μας και τον συνάνθρωπό μας·
«Αυτὴν την ειρήνη να φυλάσσωμε, αδελφοί, όσο μπορούμε. Διότι αυτὴν ελάβαμε ως κληρονομία απὸ τον Σωτήρα μας που εγεννήθη σήμερα και μας έδωσε το Πνεύμα της υιοθεσίας, διὰ τής οποίας γινόμεθα «κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ» (Ρωμ. η´ 17).
Ας ειρηνεύωμε λοιπὸν με τον Θεό, τηρώντας όσα είναι ευάρεστα σε Αυτόν· την σωφροσύνη, την φιλαλήθεια, την δικαιοπραγία, την καρτερία στις προσευχὲς και τις δεήσεις, «ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν» (Εφ. ε´ 19) και όχι μόνο με τα χείλη. Ας ειρηνεύωμε με τους εαυτούς μας, υποτάσσοντας την σάρκα τω πνεύματι (το σαρκικὸ φρόνημα στον νόμο του Πνεύματος), εκλέγοντας να ζούμε όπως απαιτεί η συνείδησίς μας και φροντίζοντας, ώστε ο εσωτερικός μας κόσμος των λογισμών να κινήται με κοσμιότητα και καθαρότητα. Διότι έτσι μόνο θα καταστείλωμε τον όντως εμφύλιο πόλεμο που διεξάγεται μέσα μας.
Ας ειρηνεύωμε μεταξύ μας, «ανεχόμενοι ο ένας τις αδυναμίες του άλλου και συγχωρώντας, αν τυχὸν κάποιος έχει παράπονο απὸ τον άλλον, όπως και ο Χριστός μας συνεχώρησε» (Πρβλ. Κολ. γ´ 13) και δείχνοντας μεταξύ μας ευσπλαχνία που πηγάζει απὸ την μεταξύ μας αγάπη, καθὼς και ο Χριστός απὸ την αγάπη Του και μόνο προς εμάς μας ευσπλαχνίσθηκε και για χάρι μας ενηνθρώπησε.
Έτσι, λοιπόν, αφού ανορθωθούμε απὸ την πτώσι της αμαρτίας με την δική Του βοήθεια και Χάρι και αφού ανεβούμε (πνευματικά) διὰ των αρετών, θα αποκτήσουμε «τὸ πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς» (Φιλ. γ´ 20) απὸ όπου περιμένουμε την ελπίδα μας να λυτρωθούμε απὸ την φθορὰ και να απολαύσωμε τα ουράνια και αιώνια αγαθα ως τέκνα του Ουρανίου Πατρός.
Αυτὴ την απόλαυσι εύχομαι όλοι εμείς να επιτύχωμε κατὰ την μέλλουσα ένδοξη Παρουσία και Επιφάνεια του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, στον Οποίον ανήκει δόξα εις τους αιώνας. Αμήν» (Ομιλία ΝΗ´, Εις την κατὰ σάρκα σωτήριον Γέννησιν του Κυρίου, 15).
του Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτου π. Γεωργίου,
Καθηγουμένου της Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
patirstavros.gr
Καθηγουμένου της Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
patirstavros.gr