Έπεσε η αυλαία των ψευδαισθήσεων

Επί τρία και πλέον έτη, οι Ελληνες αντιμετωπίζουν το ακόλουθο παρανοϊκό σκηνικό, βιώνοντας τις συνέπειές του: Οι επικεφαλής της πολιτικής σκηνής ομιλούν για «αναγκαίες προσαρμογές» στη νέα πραγματικότητα, εννοώντας ότι πρέπει να αλλάξει η ζωή των πολιτών επί τα χείρω. Στη συνέχεια απειλούν με τα χειρότερα δυνατά ενδεχόμενα (σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των υποζυγίων προς τας υποδείξεις). Οι περικοπές μισθών, συντάξεων και λοιπών παροχών γίνονται κι έπειτα οι ιθύνοντες αφενός τις χρεώνουν στην τρόικα και αφετέρου πιστώνουν στον εαυτό τους τα «θετικά» αποτελέσματα, τα οποία βλέπουν μόνο εκείνοι, υποσχόμενοι «φως στην άκρη του τούνελ».

Ιερώνυμος: “O κόσμος δεν αντέχει άλλη πίεση”

Στον ΑΝΤ1 και η «Άλωση»;

«Άλωση» στην εθνική μας συνείδηση, στην ιστορία μας, στην ελληνική γλώσσα και στον πολιτισμό.

 Οι φόβοι που εξέφρασε σε χθεσινό δημοσίευμά της η «δημοκρατία», ότι δηλαδή είναι πολύ πιθανό να βρεθεί κανάλι- αγοραστής στην ελληνική αγορά που θα παραχωρήσει στέγη στον «Μωάμεθ Β' τον Πολιορκητή», επιβεβαιώθηκαν. Η εφημερίδα μας αναρωτιόταν αν η νέα τουρκική σειρά «Αλωση», που αναφέρεται στην πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, θα προβληθεί από κάποιο ελληνικό κανάλι. Σήμερα σας έχουμε την απάντηση.

ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΕΛΛΗΝΑ;

Του Αρχιμ. Νεκτάριου Μουλατσιώτη 

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό παιδί στη γειτονιά μου, έπαιζα αμέριμνος μαζί με τους φίλους μου και τους συμμαθητές μου στις αλάνες και στους χωματόδρομους που υπήρχαν. Δεν είχαμε τηλέφωνα στα σπίτια μας, μήτε και τηλεοράσεις. Ένα τηλέφωνο υπήρχε στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς και η κ. Άννα κάθε φορά που κάποιος τηλεφωνούσε, έβγαινε στο δρόμο και φώναζε «Κυρία Μαρία, τηλέφωνο! κυρία Πόπη..... τηλέφωνο!» Την άκουγε όλη η γειτονιά! Και όποιος είχε τηλέφωνο, πήγαινε μέχρι το ψιλικατζίδικο για να μιλήσει. 

Λίγα μέτρα πιο πάνω ήταν το μπακάλικο της γειτονιάς. Η κυρία Φλώρα και ο κύριος Βαγγέλης είχαν απ᾽ όλα τα τρόφιμα, μακαρόνια, ρύζι, φασόλια, φακές, ρέγγες κτλ. Τα περισσότερα τρόφιμα ήταν μέσα σε τσουβάλια και πάνω υπήρχε η σέσουλα, όπου γέμιζες τη χαρτοσακούλα με τα φασόλια ή τη ζάχαρη, ανάλογα τι ήθελες να πάρεις. Δίπλα η ζυγαριά... Η παλιά πλάστιγγα που ζύγιζε πόση ζάχαρη, ή ο,τιδήποτε άλλο αγόραζες.