Πέρασε ο 4ος κατά σειρά Δεκέμβρης στην Ελλάδα της τρόικα…
Χριστουγεννιάτικα φροντίσαμε, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι ως γονείς και παππούδες, να στολίσουμε το φυσικό ή πλαστικό έλατο, διατρανώνοντας τη διαπίστωση ότι για τα παιδιά κάνουμε όλοι θυσίες!.. Παραμονή και ανήμερα κόψαμε την πρωτοχρονιάτικη πίττα και ασπασθήκαμε σταυρωτά ευχόμενοι ευτυχισμένο, καλότυχο και γεμάτο υγεία το νέο χρόνο 2014. Έτσι κρατάμε τα έθιμα και εξευμενίζουμε κάθε πρωτοχρονιά το φάσμα ενός άγνωστου χρόνου που έρχεται. Ίσως κάνουμε και ένα σύντομο απολογισμό του χρόνου που πέρασε και των πεπραγμένων μας.
Χριστουγεννιάτικα φροντίσαμε, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι ως γονείς και παππούδες, να στολίσουμε το φυσικό ή πλαστικό έλατο, διατρανώνοντας τη διαπίστωση ότι για τα παιδιά κάνουμε όλοι θυσίες!.. Παραμονή και ανήμερα κόψαμε την πρωτοχρονιάτικη πίττα και ασπασθήκαμε σταυρωτά ευχόμενοι ευτυχισμένο, καλότυχο και γεμάτο υγεία το νέο χρόνο 2014. Έτσι κρατάμε τα έθιμα και εξευμενίζουμε κάθε πρωτοχρονιά το φάσμα ενός άγνωστου χρόνου που έρχεται. Ίσως κάνουμε και ένα σύντομο απολογισμό του χρόνου που πέρασε και των πεπραγμένων μας.
Tρίτη μέρα του 2014, τι να θυμηθούμε από το 2013; Την συνεχιζόμενη αφαίμαξη του
ιδρώτα μας από τη Συγκυβέρνηση που εκτελεί τις προσταγές της τρόικας
εκπληρώνοντας τα συμφωνηθέντα στα κατάπτυστα ΜΝΗΜΟΝΙΑ;
Τα χιλιάδες σπίτια με τον πατέρα, τη μάνα ή πιο δραματικά
και τους δύο άνεργους, χωρίς επίδομα του ΟΑΕΔ; Τα χιλιάδες σπίτια που θρήνησαν
νεκρούς και τραυματίες από οδικά ατυχήματα, από αυτοκτονίες εξαιτίας της
οικονομικής δυσπραγίας, από τον καρκίνο και τις καρδιοπάθειες, από τα ναρκωτικά
και το κοινό έγκλημα; Δυστυχώς και το 2013 πέθαναν περισσότεροι Έλληνες και
Ελληνίδες από ότι γεννηθήκανε και η δημογραφική μας εξίσωση βρίσκεται σταθερά,
σαν τα Κρατικά μας ομόλογα, σε σημείο κάτω από το ΜΗΔΕΝ.
Είναι αλήθεια ότι με ανεργία, με χαράτσια, με την
ακρίβεια, με τις συνεχιζόμενες έωλες μεγαλοστομίες στελεχών της ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
μέσα από τις εμπειρίες απροσδόκητων διεθνών και εθνικών κλυδωνισμών οι
περισσότεροι αφήσαμε τις προσωπικές μας πίκρες να βουλιάξουν βαθιά στη χοάνη του
σιωπηλού υποσυνειδήτου μας. Σίγουρα για ολάκερη την ανθρωπότητα η θεματολογία
της εισόδου σε ένα Νέο Έτος δημιουργούσε και συνεχίζει να δημιουργεί ανάμικτα
συναισθήματα καθώς με την πρωτοχρονιά διανοίγονται, κάθε 365 μέρες, νέες
προοπτικές και νέες προκλήσεις στην ατομική και την συλλογική μας ύπαρξη. Ο
αριθμός των 365 ημερών αποτελεί μία σύντμηση του Τροπικού Έτους το οποίο αφορά
«μία πλήρη φαινόμενη περιφορά του ήλιου περί την γη» και διαρκεί ακριβώς
365,2422 ημέρες [το ,2422 δημιουργεί κάθε 4 έτη την 29η Φεβρουαρίου και μαζί
και το δίσεκτο έτος των 366 ημερών].
Τι ακριβώς σημαίνει αυτή η τόσο πολυσυζητημένη πρώτη μέρα, η Πρωτοχρονιά κάθε Νέου Έτους; Υπάρχει κάποια επιστημονική εκδοχή για τη σημασία που εμείς οι Έλληνες αλλά και άλλοι λαοί προσάπτουμε στην πρωτοχρονιά;
Η πρώτη μέρα του Γενάρη υιοθετήθηκε και ως πρώτη μέρα κάθε Νέου Έτους από τους Ρωμαίους το 153 π. Χ. Οι Βυζαντινοί καθιέρωσαν ως πρωτοχρονιά την ίδια μέρα γύρω στο 1,000 μ. Χ. Στο παρελθόν η πρώτη μέρα του Μάρτη ακόμη και η πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη είχαν ορισθεί ως μέρες πρωτοχρονιάς και σε μερικά μέρη όπως την νήσο Πάτμο γιορτάζονται ακόμη από μερικούς τα πρωτοσεπτέμβρια.
Στη Ρώμη η πρωτοχρονιά, πέρα από τη σημασία της ως ημέρα απαρχής του ημερολογιακού Νέου Έτους, ήταν παράλληλα και ημέρα εκλογής των Υπάτων προς τους οποίους όλοι οι Ρωμαίοι, και ιδιαίτερα οι πληβείοι, προσέφεραν δώρα [από τέτοιες μάλιστα πράξεις ίσως να ξεκίνησε και η έννοια του "μποναμά", του λατινικού δηλαδή BONUS...]
Από την άλλη πλευρά η διαπίστωση ότι η πρόβλεψη του μέλλοντος ανήκει στις ικανότητες μόνο του παντογνώστη Θεού (οι ‘ικανότητες’ των κάθε λογής τσαρλατάνων ‘μελλοντολόγων’ εξαντλούνται στην ακριβοπληρωμένη αφέλεια των “πιστών οπαδών” τους) θέτει το άτομο και την κοινωνική ομάδα ανήμπορους μπροστά στην άγνωστη πραγματικότητα.
Και το άγνωστο 2014 που ανοίγει μπροστά μας είναι διαπιστωμένο ότι δημιουργεί άγχος και αβεβαιότητα, εκεί που δεν υπάρχουν, ενώ διογκώνει το υπαρξιακό άγχος εκεί που ήδη υπάρχει ως διάχυτη ή και νευρωσική πραγματικότητα.
Για εμάς τους Έλληνες τα πράγματα το 2014, και η ανάληψη της Προεδρίας της Ευρώπης των 28, μαζί με το συνεχιζόμενο σήριαλ της αέναης πλέον αφαίμαξης και των τελευταίων οικονομικών μας πόρων μας οδηγούν σε άγνωστα νερά κάνοντας ξανά έντονο το εθνικό μας άγχος και το ατομικό και συλλογικό μας στρες. Τα κάλαντα που φέτος έψαλλαν ακόμη λιγότερα παιδιά, ο απολογισμός των πεπραγμένων που συνήθως διαρκεί μόνο δευτερόλεπτα ενεργοποιώντας τους μηχανισμούς “ωραιοποίησης του παρελθόντος”, τα καθιερωμένα τηλεοπτικά προγράμματα υποδοχής του νέου έτους δεν νομίζω ότι κατόρθωσαν, όπως και το ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ του κ Σαμαρά, να απαλύνουν την ΕΘΝΙΚΗ μας κατάθλιψη.
Ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι ίσως η ρουτίνα και από τη στιγμή που ξεπερνάμε την παιδική ηλικία της αφέλειας και του αυθορμητισμού με κάθε τί πρωτόγνωρο μπαίνουμε στον αστερισμό της ρουτίνας, της ρουτίνας που εάν δεν σκοτώνει τουλάχιστον φθείρει θεμελιακά την αίσθηση της αισιοδοξίας, το απαραίτητο για την επιβίωση συναίσθημα της αγάπης για τη ζωή, το μεθύσι του να εμπλακούμε σε καταστάσεις πρωτόγνωρες που ίσως κρύβουν κινδύνους αλλά μπορεί να αποδειχθούν πηγές άντλησης απεριόριστης ικανοποίησης, χαράς, ενθουσιασμού.
Τρίτη μέρα του Νέου Χρόνου ας αντλήσουμε αισθήματα αισιοδοξίας για ένα αίσιο και ευτυχές 2014… Εάν σκύψουμε με προσοχή πάνω από τα ντοκουμέντα της ιστορίας τους Έθνους μας και θα διαπιστώσουμε, χωρίς την “ωραιοποίηση του παρελθόντος”, ότι υπήρξαν για την Ελλάδα πολύ πιο δύσκολες στιγμές, παραμονές κάποιου άλλου νέου έτους.
Κι αν σκύψουμε με ευλάβεια πάνω από το προσωπικό, βιωματικό μας παρελθόν είμαι βέβαιος ότι ο καθένας και η καθεμιά μας θα αντλήσουμε από τα εθνικά αποθέματα σε ΦΙΛΟΤΙΜΟ και ΚΥΜΠΑΡΙΛΙΚΙ που κανείς άλλος λαός στην οικουμένη δε διαθέτει σε τέτοια εντυπωσιακά μεγέθη .
Ας παλινδρομήσουμε στην αφέλεια και τον αυθορμητισμό της παιδικής ψυχής που υπάρχει καταπιεσμένη μέσα στον κάθε Έλληνα και Ελληνίδα και τότε θα διαπιστώσουμε ότι μας έχουν κλέψει την ιερότητα των ημερών αλλά και την απαράμιλλη γοητεία της θαρραλέας αντιμετώπισης ενός νέου έτους με το αίσθημα της πίστης.
Τι ακριβώς σημαίνει αυτή η τόσο πολυσυζητημένη πρώτη μέρα, η Πρωτοχρονιά κάθε Νέου Έτους; Υπάρχει κάποια επιστημονική εκδοχή για τη σημασία που εμείς οι Έλληνες αλλά και άλλοι λαοί προσάπτουμε στην πρωτοχρονιά;
Η πρώτη μέρα του Γενάρη υιοθετήθηκε και ως πρώτη μέρα κάθε Νέου Έτους από τους Ρωμαίους το 153 π. Χ. Οι Βυζαντινοί καθιέρωσαν ως πρωτοχρονιά την ίδια μέρα γύρω στο 1,000 μ. Χ. Στο παρελθόν η πρώτη μέρα του Μάρτη ακόμη και η πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη είχαν ορισθεί ως μέρες πρωτοχρονιάς και σε μερικά μέρη όπως την νήσο Πάτμο γιορτάζονται ακόμη από μερικούς τα πρωτοσεπτέμβρια.
Στη Ρώμη η πρωτοχρονιά, πέρα από τη σημασία της ως ημέρα απαρχής του ημερολογιακού Νέου Έτους, ήταν παράλληλα και ημέρα εκλογής των Υπάτων προς τους οποίους όλοι οι Ρωμαίοι, και ιδιαίτερα οι πληβείοι, προσέφεραν δώρα [από τέτοιες μάλιστα πράξεις ίσως να ξεκίνησε και η έννοια του "μποναμά", του λατινικού δηλαδή BONUS...]
Από την άλλη πλευρά η διαπίστωση ότι η πρόβλεψη του μέλλοντος ανήκει στις ικανότητες μόνο του παντογνώστη Θεού (οι ‘ικανότητες’ των κάθε λογής τσαρλατάνων ‘μελλοντολόγων’ εξαντλούνται στην ακριβοπληρωμένη αφέλεια των “πιστών οπαδών” τους) θέτει το άτομο και την κοινωνική ομάδα ανήμπορους μπροστά στην άγνωστη πραγματικότητα.
Και το άγνωστο 2014 που ανοίγει μπροστά μας είναι διαπιστωμένο ότι δημιουργεί άγχος και αβεβαιότητα, εκεί που δεν υπάρχουν, ενώ διογκώνει το υπαρξιακό άγχος εκεί που ήδη υπάρχει ως διάχυτη ή και νευρωσική πραγματικότητα.
Για εμάς τους Έλληνες τα πράγματα το 2014, και η ανάληψη της Προεδρίας της Ευρώπης των 28, μαζί με το συνεχιζόμενο σήριαλ της αέναης πλέον αφαίμαξης και των τελευταίων οικονομικών μας πόρων μας οδηγούν σε άγνωστα νερά κάνοντας ξανά έντονο το εθνικό μας άγχος και το ατομικό και συλλογικό μας στρες. Τα κάλαντα που φέτος έψαλλαν ακόμη λιγότερα παιδιά, ο απολογισμός των πεπραγμένων που συνήθως διαρκεί μόνο δευτερόλεπτα ενεργοποιώντας τους μηχανισμούς “ωραιοποίησης του παρελθόντος”, τα καθιερωμένα τηλεοπτικά προγράμματα υποδοχής του νέου έτους δεν νομίζω ότι κατόρθωσαν, όπως και το ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ του κ Σαμαρά, να απαλύνουν την ΕΘΝΙΚΗ μας κατάθλιψη.
Ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι ίσως η ρουτίνα και από τη στιγμή που ξεπερνάμε την παιδική ηλικία της αφέλειας και του αυθορμητισμού με κάθε τί πρωτόγνωρο μπαίνουμε στον αστερισμό της ρουτίνας, της ρουτίνας που εάν δεν σκοτώνει τουλάχιστον φθείρει θεμελιακά την αίσθηση της αισιοδοξίας, το απαραίτητο για την επιβίωση συναίσθημα της αγάπης για τη ζωή, το μεθύσι του να εμπλακούμε σε καταστάσεις πρωτόγνωρες που ίσως κρύβουν κινδύνους αλλά μπορεί να αποδειχθούν πηγές άντλησης απεριόριστης ικανοποίησης, χαράς, ενθουσιασμού.
Τρίτη μέρα του Νέου Χρόνου ας αντλήσουμε αισθήματα αισιοδοξίας για ένα αίσιο και ευτυχές 2014… Εάν σκύψουμε με προσοχή πάνω από τα ντοκουμέντα της ιστορίας τους Έθνους μας και θα διαπιστώσουμε, χωρίς την “ωραιοποίηση του παρελθόντος”, ότι υπήρξαν για την Ελλάδα πολύ πιο δύσκολες στιγμές, παραμονές κάποιου άλλου νέου έτους.
Κι αν σκύψουμε με ευλάβεια πάνω από το προσωπικό, βιωματικό μας παρελθόν είμαι βέβαιος ότι ο καθένας και η καθεμιά μας θα αντλήσουμε από τα εθνικά αποθέματα σε ΦΙΛΟΤΙΜΟ και ΚΥΜΠΑΡΙΛΙΚΙ που κανείς άλλος λαός στην οικουμένη δε διαθέτει σε τέτοια εντυπωσιακά μεγέθη .
Ας παλινδρομήσουμε στην αφέλεια και τον αυθορμητισμό της παιδικής ψυχής που υπάρχει καταπιεσμένη μέσα στον κάθε Έλληνα και Ελληνίδα και τότε θα διαπιστώσουμε ότι μας έχουν κλέψει την ιερότητα των ημερών αλλά και την απαράμιλλη γοητεία της θαρραλέας αντιμετώπισης ενός νέου έτους με το αίσθημα της πίστης.
Είναι καιρός εμείς οι Έλληνες για τον Νέο Χρόνο που
ξεκίνησε να αντλήσουμε ΕΛΠΙΔΑ από την γέννηση του Ιησού, από τα Χριστούγεννα,
να επικαλεσθούμε τη δύναμη και ευλογία Εκείνου μέσα από την πίστη που βρίσκεται
στην καρδιά του καθένα και της καθεμιάς μας.
Να καταλαγιάσουμε το έντονο άγχος και το στρες και που φέρνει το 2014 με τη θύμηση της πατροπαράδοτης διαβεβαίωσης «έχει ο Θεός» αφού ήδη ψάλλαμε ευχόμενοι: «…Σ’ αυτό το σπίτι πού ‘ρθαμε πέτρα να μην ραγίσει και ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει…»
Δύο εκλογικές αναμετρήσεις θα έχουμε το 2014 που, «βοήθα Παναγιά», εάν γίνουν τρείς θα μας απαλλάξουν από την Συγκυβέρνηση και από την «τροικανοκρατία»…
Σας εύχομαι Αίσιο, Ευτυχές και Λυτρωτικό το 2014!…
Να καταλαγιάσουμε το έντονο άγχος και το στρες και που φέρνει το 2014 με τη θύμηση της πατροπαράδοτης διαβεβαίωσης «έχει ο Θεός» αφού ήδη ψάλλαμε ευχόμενοι: «…Σ’ αυτό το σπίτι πού ‘ρθαμε πέτρα να μην ραγίσει και ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει…»
Δύο εκλογικές αναμετρήσεις θα έχουμε το 2014 που, «βοήθα Παναγιά», εάν γίνουν τρείς θα μας απαλλάξουν από την Συγκυβέρνηση και από την «τροικανοκρατία»…
Σας εύχομαι Αίσιο, Ευτυχές και Λυτρωτικό το 2014!…