Σκίτσο Δ. Χαντζόπουλου
Να ισορροπήσει σε δύο «βάρκες» επιχειρεί ο πρόεδρος του
ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ο οποίος, εν όψει και της υποψηφιότητας του για την
προεδρία της Κομισιόν και την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από μια ομάδα ετερόκλητων
συνιστωσών με διαφορετικές θέσεις σε κόμμα εξουσίας, βρίσκεται να «πατάει» σε
δύο χώρους: τη ριζοσπαστική Αριστερά και τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του
Κέντρου.
Το τελευταίο διάστημα, ξένα ΜΜΕ όπως ο Economist και η Die
Presse, παρουσιάζουν μια πιο ρεαλιστική εκδοχή του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ,
καθώς ο μεν Economist σε δημοσίευμα του αναφέρει ότι, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας
φαινόταν να είναι αντίθετος προς την Εκκλησία, στην συνάντηση του με τον
Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο «βρήκε κοινό έδαφος με την εκκλησία όσον
αφορά την μεταναστευτική πολιτική, το περιβάλλον και την φτώχεια» (διαβάστε
ολόκληρο το άρθρο εδώ), ενώ η αυστριακή Die Presse αναφέρει ότι υπάρχουν
ελάχιστες πιθανότητες να μην κυβερνήσει σύντομα ο Αλέξης Τσίπρας,
παρουσιάζοντας το πρόγραμμά του για την Ευρωζώνη ως μια εναλλακτική και
ρεαλιστική λύση (Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ).
Είναι λογικό ότι δύο τόσο προβεβλημένα μέσα, τα οποία
έχουν εκτοξεύσει πυρά κατά το παρελθόν στον ΣΥΡΙΖΑ για το πρόγραμμα του, αλλά
και για τον ενεχόμενο σε αυτό κίνδυνο να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ,
απευθύνονται κυρίως στην κεντρώα πλειοψηφία, με αποτέλεσμα να δίνουν «πόντους»
στον Αλέξη Τσίπρα -τουλάχιστον ιδεολογικά- στα μάτια της μεγάλης μάζας των
Ευρωπαίων πολιτών.
Ως αρνητική συνέπεια, ωστόσο, οι θετικές αξιολογήσεις από
τα «συστημικά» αυτά ΜΜΕ έχουν ως αποτέλεσμα να χάνει πόντους ο ΣΥΡΙΖΑ στην
παραδοσιακή ριζοσπαστική Αριστερά, καθώς εντός Ελλάδος το ΚΚΕ κατηγορεί τον
ΣΥΡΙΖΑ ότι γίνεται σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, ενώ και ο Αλέκος Αλαβάνος κατηγορεί
το πρόγραμμα του Αλέξη Τσίπρα ως ανεφάρμοστο.
Ωστόσο, το marketing strategy της Κουμουνδούρου έχει
καταφέρει να κάνει εκ νέου άνοιγμα στην παραδοσιακή Αριστερά, καθώς το
τελευταίο διάστημα αρκετές προσωπικότητες της ιταλικής Αριστεράς έχουν εκφράσει
την υποστήριξη τους προς τον Τσίπρα και την υποψηφιότητα του για την προεδρία
της Κομισιόν.
Για παράδειγμα, το άρθρο στην Αυγή του συγγραφέα, καθηγητή και πολιτικού
επιστήμονα Αντόνιο Νέγκρι ο οποίος παράλληλα είχε κατηγορηθεί ως εγκέφαλος των
«Ερυθρών Ταξιαρχιών», βοηθά τον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί ριζοσπαστικό προφίλ στα
μάτια των αριστερών ψηφοφόρων του, οι οποίοι αρκετές φορές έχουν εκφράσει την
αντίθεση τους σε κεντρικές επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρόμοια στήριξη στον Αλέξη Τσίπρα προσφέρει σε σχόλιό της
η ιταλική εφημερίδα La Repubblica, η οποία προβάλλει, σήμερα, την έκκληση
Ιταλών διανοουμένων και καλλιτεχνών υπέρ της υποψηφιότητας Τσίπρα για την
προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η έκκληση υπογράφεται, μεταξύ άλλων, από τον συγγραφέα
και σκηνοθέτη Αντρέα Καμιλλέρι, τη δημοσιογράφο Μπάρμπαρα Σπινέλλι, τον
φιλόσοφο Πάολο Φλόρες Ντ' Αρκάις, τον ιστορικό και κοινωνιολόγο Μάρκο Ρεβέλλι
και τον κοινωνιολόγο και συγγραφέα Λουτσιάνο Γκαλλίνο.
Στην έκκληση των Ιταλών διανοουμένων, οι οποίοι τάσσονται
υπέρ της δημιουργίας ενός διακρατικού ψηφοδελτίου που να στηρίζει την
υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα και να απαρτίζεται από μέλη της κοινωνίας των
πολιτών, υπογραμμίζεται ότι «αν η Ευρώπη θέλει να επιζήσει πρέπει να αλλάξει
ριζικά. Πρέπει να αποκτήσει τα αναγκαία οικονομικά μέσα, με ένα σχέδιο Μάρσαλ
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να καλύψει
τις μεγάλες διαφορές και ανισότητες που έχουν δημιουργηθεί».
Τέλος, τονίζεται ότι «στο ψηφοδέλτιο αυτό μπορούν να συμπεριληφθούν
άτομα ανήκοντα και σε συγκεκριμένα κόμματα, αλλά που να μην έχουν εκλεγεί σε
σημαντικά αξιώματα και να μην έχουν αναλάβει θέσεις μεγάλης ευθύνης κατά την
τελευταία δεκαετία».
Στους υποστηρικτές του Τσίπρα, παράλληλα, ανήκει ο
φιλόσοφος Σλάβοϊ Ζίζεκ και το κίνημα της Νέας Αριστεράς (New Left), το οποίο
έχει καταφέρει με έξυπνο τρόπο να τάσσεται υπέρ του ριζοσπαστισμού,
αποκηρύσσοντας παράλληλα τον σταλινισμό, κάτι το οποίο έχει απήχηση σε πολλούς
συμπαθούντες προς την Αριστερά.
Μπορεί κανείς να ισορροπήσει με το κάθε πόδι σε
διαφορετική βάρκα; Αυτό θα το κρίνει η Ιστορία, η οποία θα δοκιμάσει την
στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ πρώτα από όλα στις Ευρωκλογές. Αυτό το εγχείρημα ίσως
απογοητεύσει τόσο την Κεντρώα πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων, όσο και την παραδοσιακή
Αριστερά, αλλά εάν πετύχει, θα δημιουργήσει μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη.
Δημήτρης Παπαγεωργίου