Το απομεσήμερο γιορτινής ημέρας βρήκα την
ευκαιρία να ξεκουραστώ. Εκεί μέσα στα πρώτα λεπτά του χαλαρού ύπνου κτύπησε το
τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη ακούστηκε ταραγμένη η φωνή του φίλου μου Γιάννη. “Αν φίλε μου μπεις τώρα στο διαδίκτυο θα
διαβάσεις αυτό που διάβασα εγώ και μου ήρθε κρύος ιδρώτας”
Μέχρι να καταλάβω τι εννοούσε; Στο μυαλό μου ήρθε ένα περιστατικό που
έζησα στον προαύλιο χώρο της Ιεράς Μονής
Ιβήρων στο Αγιώνυμο Όρος, το οποίο και ανέφερα στον φίλο μου για να τον καθησυχάσω..
“Μάιος
του 2008, βρέθηκα καταϊδρωμένος από την οδοιπορία για προσκύνημα στην Ι. Μ Ιβήρων. Η θύρα στο παρεκκλήσιο της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΗΣ ήταν κλειστή
και περίμενα να έρθει ο Προσμονάριος.
Η
ώρα περνούσε και τα μάτια μου περιφερόταν στην καλαίσθητη αρχιτεκτονική του
χώρου, όταν ξαφνικά είδα να με πλησιάζει
ένας Μοναχός.
Χάρηκα
γιατί δίχως να ενοχλήσω τον Προσμονάριο μεσημεριάτικα αυτός φαινόταν ότι έρχεται από μόνος του για να μου ανοίξει.
Όσο
με πλησίαζε διέκρινα καλύτερα τα χαρακτηριστικά του. Ήταν ηλικιωμένος αλλά μου
έκανε εντύπωση ότι ήταν ακτένιστος και
το ράσο του ήταν παλαιοκαιρισμένο.
Όταν
βρεθήκαμε σε απόσταση συνομιλίας ενώ
του έβαλα Ευχή
και αυτός Αντευχόταν… μου
απηύθυνε τον λόγο.
-Παλληκάρι
μου από πού είσαι;
-Από
την Αθήνα Γέροντα.
-Όλη η Ελλάδα από την Αθήνα είναι!! Σε
λίγο όμως η Αθήνα θα πάει Επαρχία για να
επιβιώσει καλύτερα…
-Έχεις
δίκαιο Γέροντα, ήδη πολλοί νέοι φεύγουν για την επαρχία ή την επισκέπτονται συχνότερα για διακοπές.
-Δηλ.
σαν να μου λες πάνε σαν τουρίστες! Μου φαίνεται ότι δεν κατάλαβες αυτό που σου
είπα. Σκέφτηκες ποτέ σου πώς οι τουρίστες από την μία μέρα
στην άλλη μπορούν να γίνουν πρόσφυγες;
Θαυμάζεις
εσύ τώρα το Καθολικό, θαυμάζεις τον
Προαύλιο χώρο και την μαρμαρόγλυπτη Κρήνη του και ούτε μπορείς να φανταστείς
ότι σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης σήμερα
τα πάντα είναι δυνατά. Ακόμη και να πέσει μία βόμβα εδώ μέσα, ο τρόπος
του λέγειν, αν η πνευματική κατάσταση
μας δεν είναι καλή. Μην πας πολύ μακριά, σκέψου μόνο ότι στον
πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας τις βόμβες τις στέλνανε “με ιδιαίτερη προτίμηση” στις Εκκλησιές και στα Μοναστήρια.
Μέσα
στην δίνη των γεγονότων τα τουριστικά
καταλύματα στον κόσμο θα γίνουν προσφυγικά γιατί θα υπάρχουν από τις
δυσκολίες πολλοί άστεγοι και ανήμποροι. Και πάλι θα επιβεβαιωθεί ακόμη μια φορά ο Πατρο- Κοσμάς
"ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΡΕΙΣ ΦΑΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΕΝΑ
ΣΠΙΤΙ"
-Αυτά
όμως παιδάκι μου γίνονται σε κάθε φυσική καταστροφή και σε κάθε πόλεμο. Όμως αυτή την φορά εμάς θα μας αγγίξουν λιγότερο ενώ στον υπόλοιπο κόσμο “δεν θα
είναι για να δεις”.
Από
σεβασμό και λόγω του απρόσμενου δεν του ζήτησα περισσότερες εξηγήσεις. Άλλωστε
το 2008 δεν έβλεπα την κεραμίδα που ερχόταν στα κεφάλια μας. Θεώρησα μάλιστα
ότι ήταν και Καλογερικές υπερβολές. Μόνο
από περιέργεια τον ρώτησα…
-Γέροντα
και ο Τουρισμός στην Ελλάδα που είναι η δουλειά πολλών ανθρώπων, τι θα γίνει;
-Πρώτα θα μας τραντάξουν οικονομικά, μετά
κοινωνικά και θα μας περιβάλλουν με πολεμικά γεγονότα. Όλα όσα όμως έρθουν θα είναι για το καλό μας…
Όσο
για τον τουρισμό που ρωτάς αυτός στην Ελλάδα δεν θα χαθεί. Στο
τέλος μάλιστα θα γίνει εξ ολοκλήρου ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΣ και θα αποκτήσει
μεγαλύτερη Αξία.
Οι
Ευρωπαίοι πριν από τις Παγκόσμιες δυσκολίες θα θελήσουν να πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη και μάλιστα δίχως πόλεμο. Μετά όμως θα χάσουν τα δικά τους σπίτια από τον πόλεμο. Τότε είναι που θα βάλουν
μυαλό και όσοι σταθούν στα πόδια
τους θα έρχονται στην Πατρίδα μας όχι σαν τουρίστες αλλά σαν Προσκυνητές στις μοναδικές αλήθειες
που κρύβει ΑΥΤΗ, τις οποίες χρόνια ποδοπατούν!!!
Μέχρι
να τον παρακαλέσω να μου ανοίξει την Θύρα για το Παρεκκλήσιο της ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΗΣ ο Γέροντας ανέπτυξε γοργό
βήμα και χάθηκε, αφήνοντας μου
πλήθος από ερωτηματικά ενώ
περίμενα τον πραγματικό Προσμονάριο.”
Ο φίλος μου στο τηλέφωνο όλη αυτή την ώρα
που του περιέγραφα την αναπάντεχη συνάντηση,
την οποία είχα πριν χρόνια, με άκουγε αποσβολωμένος και στο τέλος ρώτησε.
-Λες
ο Παππούλης να εννοούσε ότι
επειδή οι σημερινοί Ευρωπαίοι είναι “άστεγοι”
από την ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ θα γίνουν και οι
πραγματικοί άστεγοι των ημερών μας ;
Έτσι μου έδωσε την λαβή να τον
αποχαιρετήσω αυθόρμητα…
Από
αυτή την συνάντηση κατάλαβα “ότι και να
γίνει στο τέλος όλοι θα γίνουμε ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ
του ΕΠΙΦΑΝΕΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ που θα μας στεγάσει όλους”
ΔΡ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας.