Στην έκθεσή του, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι οι Ελληνες
υπέστησαν τις μεγαλύτερες επιπτώσεις από την πολιτική της σκληρής λιτότητας σε
σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, που επίσης...δοκιμάστηκαν από την οικονομική
κρίση.
Μάλιστα, το μεγαλύτερο τίμημα της δημοσιονομικής
προσαρμογής το πλήρωσαν τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, αφού αυτά είναι
που επλήγησαν πιο πολύ από όλους από τις φορολογικές αλλαγές.
Αν στην έκθεση αναφερόταν ότι για αυτές τις αλλαγές, που
έκαναν τους φτωχούς φτωχότερους και τη μεσαία τάξη να υποφέρει, υπεύθυνο είναι
το ίδιο το ΔΝΤ που τις επέβαλε, τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι γίνεται έστω
μια προσπάθεια αυτοκριτικής. Αλλά τέτοιο απόσπασμα δεν περιλαμβάνεται.
Μοιάζουν να «κλαίνε» για τις συνέπειες της σκληρής
λιτότητας στην οποία υποχρέωσαν τη χώρα και μένουν μόνο στις διαπιστώσεις για
το έργο τους. Το «πείραμα» στην Ελλάδα είχε θύματα τις πλέον ευαίσθητες ομάδες
του πληθυσμού, σε μια χώρα όπου οι κοινωνικές δομές προστασίας δεν υπήρχαν. Και
αυτό το γνώριζαν όλοι από την αρχή!
Επισήμως, τα ελληνικά νοικοκυριά έχασαν το 11,6% του
διαθέσιμου εισοδήματός τους. Αλλά αυτό δεν αποτελεί ένα ποσοστό που αντιστοιχεί
στο μέσον όρο. Κάποιοι έχασαν λιγότερο, ενώ κάποιοι άλλοι όλους τους κόπους
μιας ζωής, οδηγούμενοι στο απόλυτο μηδέν.
Ακόμα και με τη γλώσσα των αριθμών, λιγότερα έχασαν οι
Λετονοί και Πορτογάλοι - οι τελευταίοι σχεδόν τα μισά σε σύγκριση με τους
Ελληνες. Στην Πορτογαλία και την Ισπανία το διαθέσιμο εισόδημα του φτωχότερου
10% του πληθυσμού συρρικνώθηκε περί το 5%, όπως και στην Ιταλία. Ποια σύγκριση
μπορεί να γίνει;
Παραδέχεται, τέλος, το ΔΝΤ ότι η περίφημη μείωση του
αφορολογήτου από τα 12.000 ευρώ στα 5.000 ευρώ «κόστισε» περισσότερο στους
πολίτες των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων. Και πως το βάρος της
προσαρμογής έπεσε στις τεράστιες αυξήσεις στο φόρο εισοδήματος και τις
περικοπές στους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων. Αλλά όλα αυτά διαπιστώνονται
«κατόπιν εορτής».
Από enet