Εάν υπήρχε κανονική έξοδος στις αγορές, θα έπρεπε:...
1) αυτή να μπορεί να γίνει για οποιοδήποτε ποσό και για οποιαδήποτε χρονική διάρκεια (5, 10, 20 χρόνια), 2) να υπήρχε μόνο η εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και 3) οι διαφορές γύρω από το ομόλογο που θα εκδιδόταν να υπάγονταν στο ελληνικό δίκαιο και στα ελληνικά δικαστήρια.
1) αυτή να μπορεί να γίνει για οποιοδήποτε ποσό και για οποιαδήποτε χρονική διάρκεια (5, 10, 20 χρόνια), 2) να υπήρχε μόνο η εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και 3) οι διαφορές γύρω από το ομόλογο που θα εκδιδόταν να υπάγονταν στο ελληνικό δίκαιο και στα ελληνικά δικαστήρια.
Όλα αυτά όμως δεν ισχύουν στην προκειμένη θεατρική «έξοδο» στις αγορές, προκειμένου και μόνο να πέσουν οι αναμενόμενες ψήφοι στην κάλπη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα: 1) το ποσό είναι περιορισμένο (μόνο 2 -2,5 δισεκατομμύρια) και δεν έχει καμία σχέση με τις δανειακές ανάγκες της χώρας, ο χρόνος είναι περιορισμένος, 5 χρόνια και όχι παραπάνω, 2) η εγγύησή του γίνεται από ξένες τράπεζες και όχι αυτοδύναμα από το ελληνικό δημόσιο και το σημαντικότερο 3) το ομόλογο αυτό θα υπάγεται στο αγγλικό δίκαιο και προφανώς στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Ότι δηλαδή ισχύει και για τα δάνεια της τρόϊκας.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αφενός δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να κουρευτεί το ομόλογο αυτό και αφετέρου η δημόσια περιουσία θα είναι στη διάθεση των ξένων δικαστηρίων για την εξόφλησή του.
Τώρα που ξέρουμε, μπορούμε να πανηγυρίσουμε ελεύθερα.