Τον παλιό, καλό
καιρό, οι απαραίτητες ατραξιόν για κάθε τσίρκο ή λούνα παρκ που σεβόταν τον
εαυτό του ήταν ο γύρος του θανάτου, η ασώματος κεφαλή και η γυναίκα με το
μούσι.
Στις μέρες μας, στο τσίρκο της Ευρώπης, τα θεάματα αλλά
και οι πολιτικές, τα πρότυπα αλλά και η δημοκρατία, η αξιοπρέπεια αλλά και η
αισθητική βρίσκουν την πλήρη έκφρασή τους στο πρόσωπο ενός π@@@@@ (συγχωρέστε
με για την λέξη, αλλά προτιμώ την ελληνική εκδοχή του gay), που παριστάνει
την γυναίκα, αλλά έχει μούσι και αναδείχθηκε νικητής/τρια στο gay parade της Eurovision.
Ήταν ένας αναμενόμενος θρίαμβος του κιτς επί της
αισθητικής, αλλά και μια προκλητική απαξίωση του φυσιολογικού από το παρά
φύσιν. Συμπλεγματικές κοινωνικές συμπεριφορές, με το πρόσχημα της ελεύθερης
σεξουαλικής προτίμησης έμοιαζαν μεθυσμένες από την νίκη-εκδίκησή τους στην αρένα της Κοπεγχάγης.
Σε κάποιο κανάλι
μάλιστα βρέθηκε ένα απίθανο φυλομεταβατικό άτομο (τρανσέξουαλ) που εξυμνούσε
τις εγχειρήσεις αλλαγής φύλου, λέγοντας ότι από τότε που έκανε την εγχείρηση έγινε
«πραγματική γυναίκα». Δυστυχώς, επειδή το παιχνίδι των καναλιών είναι βρώμικο και στημένο, δεν βρέθηκε ένας «έγκριτος»
δημοσιογράφος ή έστω κάποιος από τους συμμετέχοντες στην συζήτηση, να κάνει την
εξής απλή ερώτηση: αν δηλαδή αφαιρέσουμε τα γεννητικά όργανα από έναν ταύρο, θα
γίνει αγελάδα;;;
Με βάση λοιπόν τις ιδέες, και τα γραφόμενα από μια
υποψήφια ευρωβουλευτή της πασοκοελιάς, εγώ, ο διαφορετικός από τους
διαφορετικούς, στις εκλογές της 25ης Μαΐου έχω δύο επιλογές.
2) να ψηφίσω κατά
της Ευρώπης και όχι τίποτα άλλο, έτσι δεν θα κινδυνεύω να κουφαθώ από τις
«εκκωφαντικές νίκες» της Κοντσίτα και των ομοίων της…
Τςςς