Ακούμε καθημερινώς ότι λόγω μη επίτευξη των
μεταρρυθμίσεων, που ως στόχοι επιτάσσουν τα 3 Μνημόνια, η ελληνική πλευρά
δηλαδή το ελληνικό σύστημα και οι Κυβερνήσεις του οφείλει εις την εφαρμογή νέων
ισοδύναμων μέτρων με τα οποία εξασφαλίζεται η αποπληρωμή του χρέους, αλλά και
των νέων δανείων που χορηγούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ και τα
οποία αυξάνουν συνεχώς το χρέος. Μέτρα τα οποία εκ του αποτελέσματος, και άνευ
αμφιβολίας ως ήδη ισχυρίζονται και διεθνείς οικονομικοί αναλυτές και Οργανισμοί,
οδηγούνε με μαθηματική ακρίβεια στην
ολοκληρωτική κατάρρευση του οικονομικού συστήματος της χώρας μας και τη
γενική φτωχοποίηση του Ελληνικού Λαού. Μία ανεπανάληπτη και τεράστια καταστροφή
της χώρας μας εν καιρώ ειρήνης!
Όμως καίτοι η καταστροφή είναι ορατή και προ των πυλών
εμείς οι Έλληνες, από την δική μας πλευρά, φαίνεται ότι δεν συνειδητοποιούμε
τον τεράστιο αυτόν κίνδυνο που διέρχεται η χώρα
και ο λαός μας. Συνεχίζομε αμέριμνοι και αδιάφοροι τα πολιτικά και
κομματικά τερτίπια, σε ένα τεράστιο θέατρο του παραλόγου, θεατές του οποίου
συνεχίζει να είναι η πλειοψηφία του χειμαζόμενου, λιμοκτονούντος αλλά εδώ και
πολλές δεκαετίες ντοπαρισμένου Ελληνικού Λαού.
Εάν δεν υπήρχε π..χ. η περίπτωση της ΕΡΤ, η διαθεσιμότητα
των υπαλλήλων των ΑΕΙ και τώρα των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών και όλο αυτό το απερίγραπτο σκηνικό, το οποίο
εδώ και εβδομάδες κρατάει σε αγωνία όλους μας,
ενώ η χώρα μας κυριολεκτικώς βουλιάζει, ίσως ο γράφων αυτό το άρθρο,
αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας να θεωρηθούμε ως γραφικοί
και υπερβολικοί.
Μακάρι να διαψευστούμε όλοι μας. Αλλά μέχρις να συμβεί
αυτό οφείλουμε να βγούμε μπροστά και να προτάξουμε τώρα τις αγωνίες μας αλλά
ταυτόχρονα και τις αμφισβητήσεις μας για το ποιόν της Δημοκρατίας και των
Θεσμών της, που εμείς ως λαός λόγω παράδοσης και ιστορίας, τόσο πολύ
υπερηφανευόμαστε.
Όμως η τραγική πραγματικότητα την οποία διαβιεί
καθημερινώς η πλειοψηφία των Ελλήνων από τότε που ξέσπασε η κρίση εις την
Πατρίδα μας, με τα επακόλουθα επαχθή και εθνοκτόνα 3 Μνημόνια, αναγκάζει εις
την αναθεώρηση της πίστης μας εις την σημερινή έννοια της Δημοκρατίας της χώρας
μας. Διότι όλα αυτά τα οποία εδώ και δεκαετίες συμβαίνουν εις την Πατρίδα μας
δεν μπορούνε να έχουνε ουδεμία σχέση με αυτήν. Η Πατρίδα μας, μετά από 400
χρόνια σκλαβιάς, ξεκίνησε το 1828 μία νέα αρχή με ένα νέο όνειρο, που έχει τις
ρίζες του εις την ιστορία του Γένους. Ένα όνειρο το οποίο δυστυχώς όμως έμεινε
ανεκπλήρωτο για το Λαό μας. Διότι οι διάδοχοι της Οθωμανικής Εξουσίας και
Διοίκησης, οι οποίοι εν ονόματι του απελευθερωμένου Ελληνικού Λαού ανέλαβαν την τύχη αυτού και του Έθνους, την
υποχρέωση και ευθύνη για την σύσταση ενός σύγχρονου Κράτους Δικαίου,
συμπεριφέρονται ακόμη και σήμερα ως άκρως ανεύθυνοι, αλλά και επικίνδυνοι για
την Πατρίδα μας Διαχειριστές.
Κατά την διάρκεια της πορείας των, με τις συνεχείς έριδες
των συγκρουσιακών και μόνον κομμάτων των, εν ονόματι της δήθεν Δημοκρατίας,
μετέτρεψαν την Πατρίδα μας σε δικό τους φέουδο. Τον εαυτόν τους και το σύστημά
τους σε τσιφλικάδες και τους Έλληνες σε σύγχρονους κολλήγους.
Ως «διαχειριστές» της Πατρίδας μας δεν είναι ανάξιοι, όπως
εσφαλμένα υποστηρίζουμε, διότι διαθέτουν και μεγάλη μόρφωση αλλά και διεθνείς διακρίσεις.
Ταυτόχρονα οι τακτοποιημένοι από αυτούς σε καίριες θέσεις της Δημόσιας Διοίκησης
και Εξουσίας εντεταλμένοι τους διαθέτουν και γνώσεις αλλά και υπερσύγχρονο
τεχνολογικό εξοπλισμό. Αποδεδειγμένα, με την ΕΡΤ ως πρόσφατο παράδειγμα, εδώ
και 5 σχεδόν χρόνια σκόπιμα αρνούνται και αντιστέκονται με διάφορα προσχήματα
και τερτίπια στις ισχυρές πιέσεις της ΤΡΟΙΚΑ, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης
για μεταρρυθμίσεις και την σύσταση και ανάδειξη της Ελλάδος σε σύγχρονο Κράτος.
Με αποτέλεσμα την εφαρμογή νέων θανατηφόρων ισοδύναμων μέτρων, τα οποία εντός
ολίγου θα μετατρέψουν την πλειοψηφία των
Ελλήνων σε σύγχρονους κολλήγους των 200 Ευρώ, τους δε εκλεγμένους από τον
Ελληνικό Λαό «διαχειριστές» σε αιώνιους τσιφλικάδες. Δυστυχώς και την Πατρίδα
μας σε μία Δημοκρατία της ψευδαίσθησης και παρηγοριάς.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής καταγωγής διαμένει εις
την Ξάνθη. Σπούδασε εις την Βόννη Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και
Κοινωνιολογία. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της
Γερμανίας και διέμεινε πολλά χρόνια σε αυτήν. Επέστρεψε εις την Αθήνα και
σπούδασε για 2η φορά Ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά της οποία τυγχάνει άριστος γνώστης.