ΑΡΧΙΜ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΓΟΝΤΙΚΑΚΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. Μ. ΙΒΗΡΩΝ
Ὁπότε, δὲν στέκουν οἱ ἀπόψεις ὅτι ὑπάρχουν κάποιοι
πλούσιοι καὶ δυνατοὶ ποὺ ἀδικοῦν ἐμᾶς, τοὺς φτωχοὺς καὶ λίγους «τῆς
θρησκευτικῆς καὶ πολιτιστικῆς μειονότητος».
Εἶναι ψέμμα αὐτό. Εἴμαστε οἱ πλούσιοι, οἱ δυνατοὶ καὶ
πολιτισμένοι, ποὺ ἀδικοῦμε τὸν ἑαυτό μας καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους. Ἔχομε τὴν ἰσχὺ
τοῦ Πνεύματος καὶ κληρονομιὰ ἀκατάλυτη, ποὺ μᾶς καθιστᾶ ὑπεύθυνους γιὰ τὴν
προστασία τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καὶ ἀξιοπρέπειας. Τὰ κροκοδείλια δάκρυά μας δὲν θὰ μᾶς ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὴν
εὐθύνη. Εἴμαστε ὀφειλέται. Καὶ θὰ μᾶς ζητήσουν λόγο οἱ ἄνθρωποι, οἱ χιλιάδες,
τὰ ἑκατομμύρια, ποὺ ἀδικήθηκαν, κάηκαν, σάπισαν στὰ κάτεργα, καὶ αὐτοὶ ποὺ
σήμερα ζοῦν μέσα στὸν λιμὸ τῆς εὐμαρείας καὶ στὴν εἱρκτὴ τῆς «ἐλευθερίας», ποὺ
τοὺς ὁδηγεῖ στὴ νάρκωσι καὶ τοὺς πνίγει.