Έτσι τα τελευταία 24 ώρα οι δηλώσεις των Δυτικών ΜΜΕ εστιάζονται στο γεγονός της επικείμενης επέμβασης των Ρώσων στην Αν.
Ουκρανία. Μιλάνε για στρατιωτικές συγκεντρώσεις και ασκήσεις στην μεθόριο
Ρωσίας- Ουκρανίας. Τι άραγε φοβούνται οι Δυτικοί;
Ακόμα και αν επέμβει ο Πούτιν για ανθρωπιστικούς λόγους για να γλυτώσει την Αν Ουκρανία από την γενοκτονία των Ρωσόφωνων πληθυσμών τελικά θα κάνει περίπατο και θα αυξήσει το ποσοστό της δημοτικότητας του στο εσωτερικό της χώρας, το οποίο μάλιστα είναι ήδη αυξημένο σε σχέση με εκείνο του αντίστοιχου της επέμβασης του 2008 με το πόλεμο της Γεωργίας.
Τις τελευταίες ημέρες στον τύπο γράφονται
άρθρα επί άρθρων και στην ουσία όλα καταλήγουν
σε ερωτηματικά σε σχέση με το φινάλε που θα έχει αυτή η κόντρα μεταξύ Αμερικής
και Ρωσίας.
Ποιος μπορεί να ψυχανεμιστεί τον ιδιότυπο
ρωσικό χαρακτήρα που έχει ιδιαίτερα γνωρίσματα
στο να διαχειρίζεται στρατηγικές κρίσεις;
Σε άρθρο της Catherine E. Shoichet του CNN
στις 7, Αυγούστου, 2014 εμπεριέχονται απόψεις αναλυτών…
¨ότι
μπορεί ο Πούτιν να έχει άλλο στόχο στο
μυαλό του και η συγκέντρωση ρωσικών στρατευμάτων στα σύνορα είναι μια απλή
κίνηση τακτικής¨
¨το
γεγονός αυτό και μόνο του πρέπει να εμπνεύσει επιπρόσθετη ανησυχία στα
επιτελεία διαχείρισης κρίσεων¨
Αλλά και η εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ σε σχέση με τις κινήσεις της Ρωσίας για την Ουκρανία δηλώνει ¨We're not going
to guess what's on Russia's mind, but we can see what Russia is doing on the
ground -- and that is of great concern," NATO spokeswoman Oana Lungescu
told Reuters in an emailed statement.¨
¨Είναι αλήθεια ότι ο Πούτιν ζυγίζει την
επικείμενη παρέμβαση , δήλωσε ο Stephen
Cohen, ομότιμος καθηγητής ρωσικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και το
Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
Υποδηλώνοντας ότι ο σχεδιασμός αυτός δεν αφορά μόνο την Ουκρανία αλλά έχει σχέση
με την περιφερειακή Εθνική Ασφάλεια της Ρωσικής Επικράτειας.
Στο ίδιο άρθρο φιλοξενούνται απόψεις του Alexander Nekrassov, πρώην σύμβουλου του
Κρεμλίνου και του Plenty, Labott που συμμερίζονται την άποψη ότι μια χαοτική
και ασταθής κατάσταση στην Ουκρανία ¨ βόλευε¨ τους σχεδιασμούς της Μόσχας για να καθυστερήσει την Ευρωπαική
Ενοποίηση της χώρας καθότι ο Πούτιν προγνώριζε το μέλλον των συμβαινόντων
εξελίξεων μετά τα γεγονότα του Φεβρουαρίου στο Κίεβο.¨
Και τότε
γιατί παραπονούνται οι Δυτικοί
αφού ο Πούτιν δεν θέλει να πειράξει την σημερινή υπόσταση της Ουκρανίας που
ξέρει ότι θα είναι ένα μόνιμο οικονομικό βάρος για την Δύση που ό ίδιος
φρόντισε και το ξεφορτώθηκε έγκαιρα;
Να
γιατί ανησυχούν οι Αμερικάνοι…
Ακριβώς
γιατί κατανόησαν ότι ο Ρώσος δεν έπεσε στην γεωπολιτική παγίδα της Ουκρανίας
και τώρα φοβούνται ότι ετοιμάζεται ο τελευταίος να τους στήσει δικές του
παγίδες.
Μετά τις κυρώσεις των Δυτικών, τις
ακυρώσεις των ενεργειακών αγωγών της Ρωσίας προς την Ευρώπη, το εμπάργκο εισαγωγής ευρωπαϊκών προϊόντων στην Ρωσία… στο τέλος
όλη η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να ζήσει ανέτοιμη το πιθανό σενάριο ¨του καθολικού εμπάργκο της ενέργειας από
την Μέση Ανατολή προς την Δύση¨ μπροστά στο οποίο ο πόλεμος των έξη ημερών
του 1967 θα μοιάζει παιδική χαρά και
φυσικά αυτό συμφέρει τους Ρώσους γιατί παίρνουν εκδίκηση για τον δικό τους
αποκλεισμό να προμηθεύουν την Ευρώπη με ενέργεια.
Το χαλιφάτο της τζιχάντ βλ. ISIL ¨τουρκοδυτικής¨ προέλευσης και
επιχορήγησης είναι αυτή την στιγμή ο μέγιστος κίνδυνος της Ρωσικής εξωτερικής
πολιτικής, αν και αυτό δεν διαφαίνεται στην επικαιρότητα λόγω των παράλληλων γεγονότων στην Αν.
Ουκρανία.
Η Αραβική Άνοιξη με όλα τα αιμοβόρα
υποπροϊόντα της από την αρχή θορύβησε τον Ρώσο και το έδειξε με την διπλωματική
παρέμβαση του στο θέμα της Αιγύπτου ( βλ. μουσουλμανική αδελφότητα) .
Τώρα όμως βλέπει ότι πίσω από τους
πλιατσικολόγους ισλαμιστές της ΙSIL κρύβεται μία μεγαλύτερη παγίδα από αυτή της
Αν Ουκρανίας και είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να ξεκαθαρίσει τα πράγματα
στην ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας - Αν. Μεσογείου γιατί τα συμφέροντα του
και οι γεωπολιτικές ισορροπίες που έφτιαξε τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν
μετέωρες , ουσιαστικά στον αέρα, χώρια το γεγονός ότι αυτή η ισλαμική λαίλαπα
¨μολύνει¨ ιδεολογικά τους μουσουλμανικούς
πληθυσμούς που τον περιβάλλουν περιφερειακά.
Άλλωστε είναι ο μόνος που μπορεί να ¨
καθαρίσει¨ το τοπίο και θα το κάνει αυτό
με την ανοχή άλλων.
Όσο η επεκτασιμότητα του Χαλιφάτου θα
μεγαλώνει προς την Μεσόγειο (βλ. Λίβανος) και Σαουδική Αραβία δεν προβλέπονται σοβαρές
γεωστρατηγικές κινήσεις της Ρωσίας προς
την Ουκρανία αλλά θα επισπεύδονται τέτοιες κινήσεις προς τα κάτω εκεί δηλ που ¨χύνονται τα νερά
στον Τίγρη και τον Ευφράτη¨.
Αυτές όμως οι κινήσεις προϋποθέτουν την ¨
διαμετακόμιση- τράνζιτ ¨ της φίλης με την Ρωσία
¨προς το παρόν¨ Τουρκίας.
Τι
θα κάνει λοιπόν η Τουρκία;
Θα
ανοίξει τα ΣΤΕΝΑ για τον Ρώσο ή θα του πει πέρνα ελεύθερα από τον στρατηγικό
αυχένα του Καυκάσου;
Μπορεί να μην υφίσταται το εμπάργκο της
Ρωσίας στα προϊόντα της μια και δεν ανήκει στην ΕΕ αλλά είναι βασικό μέλος του
ΝΑΤΟ.
Χωρατεύει κανείς με την Ατλαντική
Συμμαχία; Για να δούμε τι θα γίνει τελικά διότι αυτό είναι και το κρίσιμο
ερώτημα από το οποίο θα εξαρτηθούν πολλά πράγματα που έχουν σχέση και με την
ευαίσθητη γειτονιά μας;
Στο
αμέσως επόμενο διάστημα ο ένας γεωπολιτικός παίκτης θα φροντίζει να ναρκοθετεί
την διαδρομή του άλλου με επώδυνες συνέπειες στους λαούς που διαβιούν κατά
μήκος αυτών των γεωστρατηγικών
διαδρομών.
Άλλωστε
με αυτά που συμβαίνουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής παίρνουμε μια πρώτη
γεύση. Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ για όλη την ανθρωπότητα.
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας