Η έννοια της κρίσης είναι καθολική και αναφέρεται σε
καταστάσεις και γεγονότα που περιέχουν απειλή. Όλοι μας την επικαλούμαστε χωρίς
όμως να αντιλαμβανόμαστε το βάθος της τραγικότητας της περιπλοκής
μας μέσα σε τόσες αντιφατικές καταστάσεις, τα τρομερά διλήμματα και αδιέξοδα
μαζί με τα συνεπακόλουθα αυτών των καταστάσεων.
Όπως π.χ. τις δικές
μας ευθύνες, ενοχές, ψευδαισθήσεις, στερεότυπες χειρονομίες, αγωνίες
και φόβους. Ως Λαός αδυνατούμε να κατανοήσουμε ακόμη και τους κινδύνους μπροστά
εις την θέα της καταστροφής. Η σχιζοφρένεια, η ψυχωτική συμπεριφορά μας, αυτές
οι ασθένειες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, είναι όλως αντίθετες με τις
ιστορικές παραδόσεις και καταβολές, με την ευθύνη και την δύναμη της ελληνικής
φυλής. Ενός Λαού, ο οποίος εις την αρχαιότητα με την ισορροπία μεταξύ της
εσωστρέφειας και εξωστρέφειας ανέδειξε τον μεγαλύτερο Πολιτισμό και
Οικουμενισμό.
Δυστυχώς και ατυχώς για όλους μας, όσο περισσότερο
οξύνεται η οικονομική κρίση, με όλες τις ολέθριες συνέπειες για τον εδώ και 6
χρόνια καθημαγμένο Λαό μας τόσο περισσότερο οξύνεται η
πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων του πολιτικού συστήματος εις βάρος
του Έθνους. Το οποίο αν και ευθύνεται τεράστια για την χρεοκοπία της Πατρίδας
μας, όχι μόνον συνεχίζει ακάθεκτο και ατιμώρητο την εθνοκτόνο συμπεριφορά του,
αλλά παράλληλα δημιουργεί διχαστικές και συγκρουσιακές καταστάσεις μεταξύ των
Ελλήνων. Ως αντιπερισπασμό για να διασώσει την πολιτική και κομματική του
ύπαρξη.
Ο εθνικός διχασμός είναι συνέπεια μίας συστηματικής
προπαγάνδας η οποία εμπεδώνει εις το σύνολο του Λαού την αδιαφορία, την
αφέλεια, την αμάθεια με την παράλληλη παραπληροφόρηση και πλύση εγκεφάλου σε
θέματα κοινωνικής, εθνικής ευθύνης και συμπεριφοράς. Μία προπαγάνδα, κυρίαρχο
στοιχείο της οποίας είναι, ο αποπροσανατολισμός του Λαού από τους πραγματικούς
υπαίτιους της πολιτικής διαφθοράς, της κοινωνικής αθλιότητας των
τελευταίων δεκαετιών, και ως συνέπεια αυτών της οικονομικής τώρα κατάρρευσης
της χώρας μας, επιρρίπτοντας όλες τις ευθύνες αυτής της άφρονας και εθνοκτόνου
πολιτικής εις το διεθνές περιβάλλον.
Η προπαγάνδα είναι το δηλητηριώδης εργαλείο και όπλο της
Εξουσίας, εις την χώρα μας του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Με
το εργαλείο αυτό επί δεκαετίες διέλυε την κοινωνική συνοχή, υπέθαλπε τις Αρχές
του Δικαίου και της ισότητας των πολιτών, την ισχύ των Νόμων και του Κράτους
Δικαίου, αλλά και το ουσιώδες στοιχείο της εθνικής ευθύνης των πολιτών απέναντι
της Πατρίδας. Άπειρα είναι τα παραδείγματα και οι συνέπειες αυτής της
προπαγανδιστικής πολιτικής και ανεύθυνης συμπεριφοράς απέναντι του Έθνους.
Πρόσφατα μάλιστα και η καθιέρωση όχι μόνον της Επετείου του Πολυτεχνείου, αλλά
και των ανήλικων Αλέξη Γρηγορόπουλο και
του Νίκου Ρωμανού, αμφότεροι γόνοι πλουσιότατων οικογενειών, ως εθνικούς ήρωες
και επετείους εθνικής καταστροφής και όχι ιστορικής μνήμης. Κάθε χρόνο με
πυρπολήσεις, βανδαλισμούς, καταστροφές δημόσιας περιουσίας αλλά και περιουσίας
ιδιωτών βιοπαλαιστών, επαίσχυντες πράξεις οι οποίες εκθέτουν και διεθνώς την
Πατρίδα μας.
Ανεξαρτήτως της σημασίας των συντελεστών και των
γεγονότων, τα οποία θα έπρεπε να τιμάμε ο καθείς από εμάς με σεβασμό και εθνική
ευθύνη, δεν οφείλει ολόκληρος ο Λαός να πληρώνει επί δεκαετίες για
τον θάνατο ή θυσία αυτών, τις συνέπειες δηλαδή μίας εγκληματικής πολιτικής
συμπεριφοράς. Εις το κάτω της γραφής, εάν έχουμε όντως την διαίσθηση, ότι για
όλα αυτά φταίει το πολιτικό σύστημα, τότε οφείλουμε ως Λαός να στραφούμε ευθέως
εναντίον του και όχι να αυτοκαταστρεφόμαστε και να θυσιαζόμαστε για αυτό.
Ως εκ τούτου τεράστια είναι η ευθύνη όλων μας οι οποίοι με
την συμπεριφορά μας μετατρέψαμε την Πατρίδα επί δεκαετίες σε ένα υπό αποσύνθεση
κουφάρι για να το κατασπαράζουν οι ντόπιοι και οι ξένοι τώρα σαρκοφάγοι γύπες.
Αυτό το δήθεν μεγάλο διεθνές τώρα ενδιαφέρον για το αποτελέσματα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, η πρόσφατη επίσκεψη του Επιτρόπου Οικονομικών της Ε.Ε., αλλά και για το ενδεχόμενο Βουλευτικών Εκλογών, αποτελεί μία απόδειξη της οδυνηρής κατάστασης εις την οποία έχει περιέλθει η Πατρίδα μας. Διότι οι μεν προσπαθούνε να κρατήσουν την ομολογημένως διεθνώς διαλυμένη χώρα μας εντός της Ευρώπης, οι δε να την αποσπάσουν από αυτήν.
Όμως, δυστυχώς, ουδείς από αυτούς αισθάνεται την παραμικρή ευθύνη για την εθνική καταστροφή, για την κατάρρευση της Πατρίδας μας. Τουναντίον το πολιτικό σύστημα απευθύνεται και πάλιν ευθαρσώς εις την προσεχή δημοκρατική ετυμηγορία ενός τώρα τελείως διαλυμένου, ανίσχυρου και λιπόθυμου, και όχι ενός ελεύθερου και δυνατού Λαού. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, και η τραγωδία του Ελληνικού Λαού συνεχίζεται.
Γεώργιος
Εμ.Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη
Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5
χρόνια εις την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας.