Επιστολή
Προς Εφ. 6,12 Απ. Παύλου “ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς
αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας
τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.”
www.imgap.gr/file1/AG-Pateres
Όλα
ΑΥΤΑ πέσανε πάνω μου… για αυτό κλαίω και μονολογώ σαν τον Δαυίδ
2 Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, ὅτι κατεπάτησέ με ἄνθρωπος, ὅλην τὴν ἡμέραν πολεμῶν ἔθλιψέ με. 3 κατεπάτησάν με οἱ ἐχθροί μου ὅλην τὴν ἡμέραν, ὅτι πολλοὶ οἱ πολεμοῦντες με ἀπὸ ὕψους
Αλλά δεν έχω το Θάρρος να συνεχίσω και να
ψάλλω
4ἡμέρας οὐ φοβηθήσομαι, ἐγὼ δὲ ἐλπιῶ ἐπὶ
σέ. τῷ Δαυΐδ Ψαλμός 55ος
-Κατακαημένη μου Ελλάδα... έλα δω και
άκου τι σου λέει το Ασκητικό Αγιορείτικο
Σπουργίτη – ο Πατέρας των Πατέρων - ο Πατέρας του νηπτικού εφησυχασμού
των ημερών μας… Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ.
-Και αν στην λέξη αμαρτία προσθέσεις
εκτός από τα δικά σου μεγάλα πνευματικά κενά και ότι άλλο σου φόρτωσε στο
κεφάλι “ο Κοσμοκράτορας του αιώνος τούτου του απατεώνος”… θα κατανοήσεις γιατί
έφτασες σαν Έθνος σε τέτοιο χάλι.
“Η αμαρτία επιδιώκει να απατήσει τον
άνθρωπο, διότι η φύση της, αν την ερευνήσουμε, είναι απάτη. Στην ουσία δεν
υπάρχει κακό, αλλά το νόημα είναι που το μεταβάλλει. Επειδή ακριβώς
μεταβαλλόμενη διά του νοήματος μία πράξη γίνεται ένοχη, εάν δεν καλυφθεί από
την πρόφαση της απάτης, δεν πλανάται ο νους του ανθρώπου. Όπως δεν είναι δυνατό
να βαδίσει κανείς στην καταστροφή του και στην απώλειά του, βλέποντας τον
προκείμενο κίνδυνο. Για να αψηφά τον κίνδυνο, πρέπει αυτός να συγκαλυφθεί με
κάποιο τρόπο, ούτως ώστε να απατήσει τον άνθρωπο και να πέσει στην παγίδα.”
¨Η αμαρτία ποτέ δεν εμφανίζεται όπως
είναι, γυμνή, αφηρημένη, γιατί εάν εμφανισθεί έτσι, δεν απατά εύκολα το νου του
ανθρώπου, ώστε να αμαρτήσει. Έρχεται καλυμμένη από μία πρόφαση και με το δόλο
αυτό απατά τον άνθρωπο.¨
-Τώρα αναρωτήσου Ελλάδα μου με πόσες συγκαλύψεις-
πράξεις ανήκουστες και ενέργειες προδοσίας
έπεσες στους σημερινούς μνημονιακούς
καιρούς της αποθάρρυνσης;
¨Αυτός είναι ο απατηλός τρόπος της
προβολής της αμαρτίας, του κακού, και με αυτό τον τρόπο συλλαμβάνεται ο
άνθρωπος…¨
¨Ο διάβολος, ο οποίος είναι πονηρός και
γνωρίζει τη σημασία της αποθαρρύνσεως πόσο ισχυρή είναι, δίνει το μεγαλύτερο
βάρος εδώ, κατά τη γνώμη των Πατέρων, στο να προκαλέσει αποθάρρυνση, μετά το
λάθος του αγωνιστή ¨ ΕΘΝΟΥΣ¨. Να του κόψει το θάρρος, γιατί το θάρρος είναι
όπως στο σώμα το κεφάλι, που είναι το κεντρικότερο μέρος από το οποίο και
εξαρτάται ολόκληρο το σώμα. Έτσι και στην ενεργητικότητα του ανθρώπου, το
μεγαλύτερο μέρος είναι ακριβώς το θάρρος, ο ζήλος, η ορμή, από όπου πηγάζει η
ενέργεια.¨
Και
τώρα τι γίνετε;
¨Το θέμα της μετανοίας και της πρακτικής
πίστεως δεν είναι αφηρημένο, είναι συγκεκριμένο. Πιστεύει κανείς και βαδίζει·
και όχι μόνο βαδίζει, αλλά εντατικά αγωνίζεται, επιμένει και κτυπά,
περιμένοντας ότι θα του ανοίξουν. Όταν όμως χάσει το θάρρος; Τότε σταματά, δεν
βαδίζει πλέον, ούτε κτυπά, ούτε ζητά, ούτε παρακαλεί και, κατά κάποιο τρόπο,
παραδίδεται άνευ όρων. Είναι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας το θέμα του θάρρους,
στο να το κρατά κανείς και να το ανακτά, όταν το βλέπει να κινδυνεύει και ποτέ
να μην το προδίδει.¨
¨Ξέροντάς το λοιπόν αυτό, ποτέ δεν
προδίδουμε το θάρρος μας υπό οποιανδήποτε μορφή και αν γλιστρήσουμε.¨
Δεν πρέπει τους τοκογλύφους δυνάστες της
ζωής μας να τους αφήσουμε να χαρούνε.
¨δεν πρέπει να χάνει κανείς το θάρρος του, δηλαδή και εκεί που αμαρτάνει
από δική του απροσεξία. Ότι ποτέ κανείς
δεν πρέπει να αποθαρρύνεται, γιατί η αποθάρρυνση, όπως είπα, είναι η μεγαλύτερη
χαρά του σατανά, διότι βλέποντας αυτός την αποθάρρυνση αποκτά προσωπικότητα,
ενώ δεν έχει ούτε θέση, ούτε τόπο, ούτε προσωπικότητα. Ως οντότητα υπάρχει, δεν
εννοώ αυτή την προσωπικότητα. Προσωπικότητα εννοώ, ότι δεν έχει θέση, δεν έχει
μέτρο να σταθεί απέναντί μας. Ναι, διότι «έρχεται ο κυρίαρχος αυτού του κόσμου,
που δεν έχει πάνω μας καμιά εξουσία» (Ιωάν. 14,30) και «έφθασε η ώρα που ο
άρχοντας αυτού του κόσμου θα διωχθεί έξω απ’ αυτόν»(Ιωάν. 12,31). Όταν όμως
βλέπει τον άνθρωπο ότι αποθαρρύνεται και υποχωρεί, τότε αυτός παίρνει θέση.
Τότε αρχίζει να πιστεύει ότι όντως τον υπολόγισε ο άνθρωπος, τον φοβήθηκε και
παρέδωσε τα όπλα του. Αυτό είναι ψέμα. Βλέπετε πόση μεγάλη σημασία έχει;¨
¨Επομένως χρειάζεται μεγάλη προσοχή,
γιατί οι τρόποι της αποθαρρύνσεως είναι πάρα πολλοί και ο άνθρωπος χάνει το
θάρρος του, χάνει το ζήλο του και μειώνει την μαχητικότητά του. Το ότι
σκυθρωπάζει και αλλοιώνεται, όλα αυτά είναι είδος αποθαρρύνσεως, είναι είδος
ηττοπάθειας. Όλα αυτά ο σατανάς τα εκμεταλλεύεται. Κανένα από όλα αυτά δεν
πρέπει να έχει θέση. Δεν συμβαίνει απολύτως τίποτε.¨
¨Στη γραμμή του πυρός, εκεί που υπάρχει
συνεχής μάχη, δεν είναι παράδοξο να υπάρχουν πληγές.¨
¨Όπως μας παρέδωσαν οι Πατέρες, πολλές
φορές και η ίδια ακόμη η Χάρις αφήνει τον άνθρωπο¨ …ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ;
¨θέλοντας να το διδάξει και να το
ανεβάσει σε ψηλότερα επίπεδα πρακτικής εμπειρίας- το αφήνει επίτηδες να
κινδυνεύσει από την αμαρτία, για να ερεθίσει έτσι περισσότερο τον θυμό του
εναντίον της. Και λαμβάνοντας πληγές ο άνθρωπος, μαθαίνει τους τρόπους από που
συνέβησαν αυτά και τότε τον μεν Θεό αγαπά γνησίως, διότι βλέπει την στοργή Του,
τον δε διάβολο βδελύσσεται αξίως, βλέποντας την κακότητά του και την πονηριά
του και το αδίστακτό του στο να μας καταστρέψει.¨
Αποσπάσματα
¨ (Γέροντος Ιωσήφ, Διδαχές από τον Άθωνα, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά, σ. 142-150) www.pemptousia.gr
agiosioannisprodromos.blogspot.gr
Αυτά
που βιώσαμε και βιώνουμε τα τελευταία χρόνια είναι ένα ολόκληρο ¨Εθνικό
Πανεπιστήμιο Ζωής¨ για όλους και για τον καθένα χωριστά … είναι μια μοναδική
ευκαιρία ¨Εθνικής Παιδαγωγίας¨.
ΕΛΛΑΔΑ
μην κλαίς άλλο … ο κανόνας τελειώνει και ένα Παντοδύναμο ΧΕΡΙ ετοιμάζεται να σε ταΐσει όχι μόνο σπόρους Θάρρους αλλά και ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ.
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας