Πέρασαν ἀρκετὰ χρόνια, καὶ στὴ Δράμα, ὅπου εἶχε
ἐγκατασταθεῖ, δὲν εἶχε τὰ ἀπαραίτητα γιὰ νὰ ζήσει καὶ γι’ αὐτὸ ἀποφάσισε νὰ
ἐπιστρέψει στόν τόπο της, μήπως κατορθώσει καὶ πάρει μαζί της ἕνα δοχεῖο
χρυσὲς λίρες κι ἄλλα κοσμήματα ποὺ ἔχει κρύψει ὁ ἄντρας της, στὸ φοῦρνο τοῦ
σπιτιοῦ τους.
Πραγματικὰ μία μέρα ἔφτασε στὴ Ριζούντα. Στάθηκε στὴ
γνώριμη βρύση. Ἀπέναντι ἦταν τὸ σπίτι της!
Ρώτησε μία Τουρκάλα ποιὸς ἦταν ὁ καινούριος
σπιτονοικοκύρης. Ἦταν ἕνας συνταγματάρχης τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ. Ἡ γυναίκα εἶδε
ὅτι ὁ φοῦρνος δὲν εἶχε γκρεμιστεῖ, ὅμως δίσταζε νὰ πλησιάσει τὸ παλιό της
σπίτι, ἐπειδὴ ὁ ἔνοικος ἦταν τόσο ἰσχυρός.
Ὅταν ἡ Τουρκάλα ἔμαθε ὅτι τὸ σπίτι ἦταν δικό της, δὲν τὴν ἄφησε νὰ φύγει ἀλλὰ τὴν προέτρεψε ἔντονα νὰ πάει ἐκεῖ. Πραγματικὰ ἡ γυναίκα χτύπησε τὴν
πόρτα καὶ τῆς ἄνοιξε... ἡ σύζυγος τοῦ συνταγματάρχη. Τῆς εἶπε
τότε ὅτι τὸ σπίτι ἦταν τὸ πατρικό της. Ἡ γυναίκα τὴν παρακάλεσε νὰ παραμείνει
μέχρι νὰ ἐπιστρέψει ὁ ἄντρας της. Ἔτσι ἔγινε, καὶ τὸ μεσημέρι, ὅταν φάνηκε ὁ
συνταγματάρχης, τοῦ διηγήθηκε ἡ Ἑλληνίδα τὴν ἱστορία της.
Ὁ Τοῦρκος συνταγματάρχης τὴν προσκάλεσε νὰ παραμείνει μαζί
τους ὅσο καιρὸ ἐπιθυμοῦσε, ἐφόσον τὸ σπίτι ἦταν δικό της!
Ἡ φτωχὴ γυναίκα κάθισε στὸ σπιτικό της μία βδομάδα. Σ’
αὐτὸ τὸ διάστημα διαπίστωσε ὅτι ὁ συνταγματάρχης ἦταν καλὸς ἄνθρωπος. Ἔτσι
σκέφτηκε νὰ τοῦ ζητήσει νὰ ἐρευνήσει γιὰ τὰ δύο ἀγνοούμενα παιδιά της.
Μερικὴ ἄποψη τῆς Ριζούντας
Ὁ συνταγματάρχης, χάρη στὴ θέση του, κατόρθωσε νὰ
ἀνακαλύψει ὅτι τὸ ἕνα της παιδὶ εἶχε σκοτωθεῖ, ἐνῶ τὸ ἄλλο συνέχιζε νὰ
ἀγνοεῖται. Τότε ἡ γυναίκα, ἀναλογιζόμενη τὴ φτώχειά της, ἀποφάσισε νὰ τοῦ πεῖ
γιὰ τὶς κρυμμένες χρυσὲς λίρες, ἀφοῦ ἔτσι καὶ ἀλλιῶς ἦταν χαμένες. Τοῦ ἐξήγησε
μάλιστα ὅτι εἶχε μία κόρη νὰ παντρέψει καὶ τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι τὰ μισὰ θὰ ἦταν
δικά του.
Ψάξανε λοιπὸν καὶ οἱ δύο στὸ φοῦρνο καὶ βρήκανε ὅλα τὰ
πολύτιμα ἀντικείμενα ποὺ ἦταν κρυμμένα. Ἔγινε ἡ μοιρασιά, καὶ τὸ μόνο πρόβλημα
ἦταν ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἡ γυναίκα θὰ ἔβγαινε ἀπὸ τὰ σύνορα. Ὁ
συνταγματάρχης τὴν καθησύχασε, ὑποσχόμενος ὅτι θὰ τὴ συνόδευε ἐκεῖνος.
Τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ ἔφευγε,
εἶδε ἕνα φορτηγὸ γεμάτο μὲ 10 μπαοῦλα. Ἡ γυναίκα ἀπόρησε, ὁ Τοῦρκος ὅμως
τῆς ἀπάντησε: «Αὐτὰ εἶναι δῶρο γιὰ τὴν κόρη σου. Αὐτὸ τὸ σπίτι ἦταν δικό σου
καὶ ἐγὼ τώρα μὲ αὐτὰ τὸ ξεχρέωσα».
Ἔφτασε ἡ γυναίκα στὴ Δράμα, ἀφηγήθηκε τί τῆς συνέβη, μὰ ἡ γειτονιὰ δὲν πίστευε αὐτὰ ποὺ ἄκουγε!
Γέμισε τὸ σπίτι μὲ κόσμο,
ποὺ μαζεύτηκε νὰ δεῖ τὴν προίκα τῆς κόρης. Ἄνοιγαν τὰ μπαοῦλα καὶ ξαφνικά, σὲ
ἕνα ἀπὸ αὐτά, βρῆκαν τὴ φωτογραφία τοῦ συνταγματάρχη καὶ τῆς γυναίκας του! Τὴν
ρώτησαν ἂν αὐτὸς ἦταν ὁ Τοῦρκος ποὺ εἶχε γνωρίσει. Πραγματικὰ ἦταν ὁ ἴδιος!
Γύρισαν τὴ φωτογραφία, ἡ ὁποία ἔγραφε ἀπὸ πίσω:
«Ἀγαπητή μου μητέρα, ἐγὼ εἶμαι ὁ γιός σου, ὁ ὁποῖος σώθηκα ἀλλὰ δὲν μποροῦσα νὰ σοῦ τὸ πῶ! Ὅ,τι θέλεις ἐσὺ καὶ ἡ ἀδελφή μου, εἶμαι στὴ διάθεσή σου. Εἶμαι κοντά σας!».
Ἡ καταγραφὴ τῆς παραπάνω μαρτυρίας ἔγινε ἀπὸ τὴν φοιτήτρια
τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ὄλγα Ντέλλα, τὸν Μάρτιο τοῦ 1992.
Facebook –
Ποντιακὴ Καλλιτεχνικὴ Στέγη Πέλλας.
makeleio.gr