Έκτακτο Παράρτημα
Κυριακή μεσημέρι. Μόλις επιστρέψαμε στο σπίτι από την
Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία όπου κοινωνήσαμε όλοι μαζί. Ετοιμαστήκαμε για να
μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την εβδομάδα που έρχεται...
Η σύζυγος με την βοήθεια του Θεού, είναι έγκυος στον
τέταρτο μήνα. Καθώς ετοιμάζει το κυριακάτικο τραπέζι, βγήκα έξω με τους δύο
γιούς μου να παίξουμε μπάλα και να ασχοληθώ λίγο μαζί τους. Είναι ευκαιρία
σήμερα που είναι Κυριακή και δεν εργάζομαι, να έρθουμε πιο κοντά...
Καθώς παίζουμε, παρατηρώ τα παιδιά μου ότι είναι πολύ
χαρούμενα που ο μπαμπάς τους είναι σήμερα εκεί, μαζί τους. Ξέρεις πατέρα ποιά
είναι η καλύτερη μου ημέρα; Η Κυριακή γιατί είσαι όλος δικός μας...Έτσι μου
είχε πεί κάποτε ο μέγαλος μου γιός που είναι επτά χρονών. Τα βλέπω που
είναι ξέγνοιαστα και γελούν συνέχεια και ένα σφίξιμο με πιάνει στο στομάχι...
Γκόλ!!! μπαμπά σου έβαλα γκόλ!!! Όταν μεγαλώσω θα γίνω
ποδοσφαιριστής μου λέει ο μεγάλος. Όταν μεγαλώσω θα γίνω πιλότος και θα σας
βλεπω από ψηλά μου λέει ο μικρός που είναι τεσσάρων χρονών. Δεν αντέχω...Το
σφίξιμο στο στομάχι έγινε λυγμός και τα μάτια μου βούρκωσαν...Τα δάκρυα που
κύλησαν λές και δεν βγήκαν από τα μάτια μου. Είναι λές και βγήκαν από την
καρδιά μου...Αναρωτιέμαι τι μέλλον ετοιμάζουμε για αυτές τις ψυχούλες; Τι θα
βρούν μπροστά τους τις ημέρες που έρχονται; Γιατί με τις επιλογές μας ή ακόμα
με την ανοχή μας στις επιλογές των άλλων αδικήσαμε τόσο πολύ τα παιδιά μας;
Τα παιδιά μας είναι το μέλλον της Πατρίδος. Είναι η
συνέχεια η δική μας αλλά και των προγόνων μας...Αλήθεια αξίζουμε την ελευθερία
που μας χάρισαν οι προγονοί μας; Αξίζουμε την ευλογία που μας έστειλε ο Θεός
στο σπίτι μας και έχουμε παιδιά; Οι παππούδες μας θυσίασαν την ίδια τους την
ζωή, τις οικογένειες τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Είμαστε τελικά ελεύθεροι;
Μήπως τελικά είμαστε δούλοι των παθών μας; Πουλήσαμε την ελευθερία μας, την
κληρονομιά χιλιάδων ετών, την ίδια την αξιοπρέπεια μας για λιγότερο απο τριάντα
αργύρια...Αναρωτιέμαι τι να έφταιξε και αφήσαμε πίσω μας τις αξίες που χαρακτηρίζουν
τους ΕΛΛΗΝΕΣ. Που πήγαν τα ιδανικά της φυλής; Θα δώσουμε λόγο για αυτά που
κάναμε και για αυτά που ανεχόμαστε...Η ανοχή είναι συνενοχή...Ο Άγιος Παίσιος έλεγε πως όταν θίγεται η
Πίστη μας και η Πατρίδα μας δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπούμε...
Θυμήθηκα τον γέροντα Παίσιο και γλύκανε λίγο η ψυχή μου. Τον
αγαπώ πολύ τον παππουλάκο μου. ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ! Είναι ζωντανός και
όποτε τον χρειαστούμε τρέχει άμμεσα να βοηθήσει...Μα να τον βλέπω δίπλα
μου...Μου χαμογελάει πατρικά με τα μεγάλα μαύρα μάτια του που ξεχειλίζουν από
αγάπη και μου λέει ¨Γιατί στενοχωριέσαι ευλογημένε; Γιατί απελπίζεσαι; Η
απελπισία παιδί μου, είναι παγίδα από το ταγκαλάκι...Αυτοί έχουν το χρήμα, έχουν
την εξουσία σε ετούτον τον ψεύτικο κόσμο ενώ εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ που είμαστε μέσα στα ΑΓΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ
ΕΚΛΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ έχουμε τον ίδιο τον ΧΡΙΣΤΟ!!! Λίγο πράγμα το θεωρείς αυτό; Δεν
θυμάσαι παιδί μου που λέει ο ψαλμωδός
πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με,
καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς·;
ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΒΡΕ
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ! ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ! ΤΩΡΑ ΘΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ
ΤΟ ΜΠΑΚΙΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΥΣΟ! ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΔΥΝΑΤΟΣ....
Πήρα την εικόνα του απο το εικονοστάσι του στην αυλή μου
και την φίλησα με δάκρυα χαράς στα σαρκικά μάτια... Σε ευχαριστώ παππουλάκο
μου... Να είσαι δίπλα στο γέννος από εδώ και στο εξής... Σε χρειαζόμαστε
περισσότερο απο ποτέ... Την ευλογία σου να έχουμε....