Του Νηστικάρη η
Κεφαλή λάμπει στο εικονοστάσι κι οι κατηφέδες γείρανε και αυτούς να τους
αγιάσει …
H τελευταία γιορτή του καλοκαιριού …εκεί, που όλο το
υπόλοιπο καλοκαίρι μας έφταναν τα νυχτερινά βήματά μας …η περίφημη βόλτα ως τον
Αϊ Γιάννη …κάθε βράδυ όλα τα παιδιά του χωριού ξεκινούσαμε με προορισμό τον
…ουρανό του μικρού ξωκκλησιού στην άκρη του δρόμου λίγο πρίν τα αλώνια …εκεί
δίπλα στην ξακουστή του βρύση με την μεγάλη γούρνα για να ποτίζονται τα ζα,
σημείο αναφοράς και συνάντησης για ατέλειωτες γενιές μανιατών. Αμέτρητες και οι φορές που όλοι μας …ασεβείς κι αθώοι
καθόμασταν στην σκεπή του κοιτάζοντας τον μανιάτικο ουρανό περιμένοντας αυτός
να… ξεκρεμάσει ένα από τα άπειρα μικρά του φώτα και εμείς έπειτα να ευχηθούμε
μυστικά για να πιάσει η ευχή…
Κάθε που τέλειωνε το πανηγύρι της ανεμελιάς ..της
παιδικής μας αγαθοσύνης, το πανηγύρι του λατρεμένου μας Αυγούστου στην ανάλαδη
εικοστή εννάτη του , η βόλτα γινόταν πλέον επίσημη .. Φορώντας τα καλά μας
κατεβαίναμε στην μικρή του αυλή να προσκυνήσουμε την Τίμια κεφαλή Του επίγειου
Αγγέλου και να ακούσουμε εκείνο το συγκλονιστικό μικρό δοξαστικό που τότε
ελάχιστα καταλαβαίναμε , μα η ένταση της φωνής του ψάλτη μας έκανε να
συλλογιζόμαστε το μαρτύριο του σεβασμιώτερου των προφητών : Πάλιν Ἡρῳδιὰς
μαίνεται, πάλιν ταράττεται, Ὢ ὅρχημα δόλιον, καὶ πότος μετὰ δόλου! ὁ Βαπτιστὴς
ἀπετέμνετο, καὶ Ἡρῴδης ἐταράττετο….
Πέρασαν πολλά καλοκαίρια από τότε …Αυτά μίκρυναν αναγκαστικά
, οι βόλτες και αυτές λιγόστεψαν ..η ανεμελιά και κυρίως η παιδική αθωότητα
έγιναν μνήμες πολύτιμες να κρατηθείς ζωντανός στις σκοτεινές και ανίερες μέρες
μας ..και ο Άϊ Γιάννης μας (στον Θεολόγο μαθητή ον Ιησούς ηγάπα είναι
αφιερωμένος ο ναός μα φιλοξενεί τον Πρόδρομο ολόχαρα στο σπίτι του κάθε χρόνο
στο τέλος του εκκλησιαστικού ενιαυτού ) με τις υπέροχες βυζαντινές αγιογραφίες
και το πάντα κατανυκτικό του ημίφως …έγινε ακόμη πιο …έμορφος που λένε κι οι
μανιάτες … Η οικογένεια που πολλές δεκαετίες τον ευλαβείται ιδιαιτέρως ,
φρόντισε ώστε το αγαπημένο εκκλησάκι να αναστηλωθεί εντυπωσιακά και να
αποκτήσει μια ακόμη πιο μεγάλη και άνετη αυλή με πολλά πετρόχτιστα καθίσματα
για τους προσκυνητές. Η αρτοκλασία μου θύμισε παλιές εποχές με πολλούς , πλέον κεκοιμημένους
εξωχωρίτες ..τον μπάρμπα Μίμη τον ψάλτη τον θρυλικό Χρήστακα τον μπάρμπα Νώντα
τον λεβεντάνθρωπο και τόσους άλλους που μόλις πέρυσι συνάντησα για τελευταία
φορά στην αυλή του αέναου κήρυκα της Μετανοίας… Μια τελευταία ματιά στην
εικόνα Του για δύναμη … και ένα καλή αντάμωση…. που όλο και πιο απροσποίητα
βγαίνει από τα χείλη όλων των…ξενιτεμένων, όταν η τελευταία καλοκαιρινή τους
βόλτα έφτασε και φέτος στο τέλος της, μελαγχολούν γλυκά τα μάτια μας και τις
ψυχές μας… Και του χρόνου!!
Και του χρόνου εδώ στην χάρη Του Προδρόμου και
Προφήτη του Σωτήρος Χριστού ....Ξεχωρίτες!!! ζωντανοί και ταξιδιώτες : Καλό
Παράδεισο !!!
Από την συλλογή αναμνήσεων με τίτλο : Κάποτε στη Μάνη
-2011