Φωτο: ο κίνδυνος της
πυρκαγιάς από τα «σκουπίδια»
- άλλο είναι να λες
πολλά λόγια κι άλλο να λες τα κατάλληλα -
Έχει τονισθεί πολλές φορές, ότι η επί δεκαετίες
απομάκρυνση και αποξένωση της Ελλάδος από τους Ευρωπαίους και το ευρωπαϊκό
γίγνεσθαι είχε ως αποτέλεσμα την ολέθρια καταστροφή της χώρας μας. Το
οδυνηρότερο είναι ότι παράλληλα, εκ του λόγου αυτού, καθίσταται τώρα ανέφικτη η
οιασδήποτε διαπραγμάτευση και συμφωνία με τους Ευρωπαίους η οποία θα εξυγίανε
την μακροχρόνια νοσούσα κατάσταση εις την χώρα μας και θα επανέφερε την Ελλάδα
εις την ομαλότητα, την υγιή πορεία και ανάπτυξη.
Το ξέσπασμα της κρίσης εις την χώρα μας το 2008/09 επιδείνωσε
έτι περισσότερο τις σχέσεις της Ελλάδος με τους Ευρωπαίους Εταίρους μας οι
οποίες μετά την Μεταπολίτευση, αν είμαστε ειλικρινείς και ας μη
αυταπατώμεθα, ποτέ δεν ήσαν φυσιολογικές. Ως γνωστόν, κάθε κρίση
προσγειώνει κάθε άνθρωπο π.χ. κάθε χώρα εις την πραγματικότητα και παράγει νέες
δυνάμεις, για την απελευθέρωση και απεξάρτηση από τα μοιραία λάθη και τα δεσμά,
και ανοίγει τον δρόμο για ιδέες και φιλοδοξίες, μία νέα πορεία για
νέες ευκαιρίες και ένα δημιουργικό ξεκίνημα.
Δυστυχώς η 6χρονη αντιπαράθεση της χώρας μας με
την Ευρωπαίους, η αθέτηση ακόμη και των υποσχέσεών μας για προσαρμογή, για
μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, ως τελευταία ευκαιρία, οι οποίες θα
επανέφεραν την χώρα μας εις την ομαλότητα και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα,
έχει τραγικότατες και ολέθριες συνέπειες για τον Ελληνικό Λαό. Οι Έλληνες
διαπραγματευτές, ως εκφραστές του Πολιτικού Συστήματος, αλλά και αυτής της
αρρωστημένης, δυστυχώς, νοοτροπίας του Λαού μας, αδυνατούνε να κατανοήσουν και
να ερμηνεύσουν το πιο απλό πράγμα. Γιατί φθάσαμε σε αυτή την κατάσταση, τι έχει
φταίξει, ποιος ευθύνεται, και τι πρέπει να κάνουμε για να αλλάξουμε όλα αυτά
που εδώ και δεκαετίες μας καταστρέφουν ως Λαό και χώρα.
Δυστυχώς, από την πρώτη όμως στιγμή φερθήκαμε και πάλιν
ανίκανοι να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος των λαθών μας, της πλάνης και της
ευθύνης, ώστε από μόνοι μας να συντάξουμε ένα «Πρόγραμμα σωτηρίας
της χώρας μας» με συναίνεση και συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων. Όπως
έχουν πράξει άλλες χώρες π.χ. Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος. Όμως αντί
αυτού κάναμε τα πάντα για να διαρραγεί ακόμη και η εμπιστοσύνη, η αξιοπιστία
των Ευρωπαϊκών Λαών απέναντι της Ελλάδος, και εκ του λόγου αυτού να
δυσχεραίνεται η επίτευξη μίας έντιμης, ευνοϊκής για την Πατρίδα μας
Συμφωνίας. Δεν είναι μόνον αυτό, αλλά εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς μας
να προκληθεί τώρα ένα κλίμα μεγάλης δυσπιστίας και μία τιμωρητική και
σκληρή διάθεση όλων των Ευρωπαίων, η οποία όχι μόνον δεν αντιστρέφεται, αλλά
απεναντίας μας έφερε τώρα και το 3ο Μνημόνιο της
κοινωνικής γενοκτονίας, το οποίο είναι τρισχειρότερο από τα προηγούμενα.
Αλλά προς τι όλα αυτά τα λόγια; Από τα πολλά αποφθέγματα
και σοφίες του Λαού μας, γνωστό είναι ότι «τα παχιά λόγια φέρνουν φτώχεια». Εις
την αρχαιότητα ο μεγάλος Σοφοκλής είπε: «Άλλο είναι να λες πολλά λόγια κι άλλο
να λες τα κατάλληλα». Ο Αβραάμ Λίνκολν: «Δημαγωγία είναι η ικανότητα να
επενδύεις τις μικρότερες ιδέες με τα πιο παχιά λόγια». Ένα άλλο
απόφθεγμα: «Αν το βράδυ νιώθεις κουρασμένος σαν σκυλί, ίσως να
φταίει που γάβγιζες όλη μέρα».
Η Δημοκρατία, αυτό το μεγαλύτερο κληροδότημα των προγόνων
μας και ανεκτίμητο δώρο προς την ανθρωπότητα, χάρισε και ανέδειξε εις τους
προγόνους μας όλες τις δυνάμεις, ιδέες και φιλοδοξίες για μεγαλουργία και
επιτεύγματα διαχρονικής και παγκόσμιας αναγνώρισης. Εις την σύγχρονη εποχή,
αυτό το δώρο των Ελλήνων ενστερνίζονται, σέβονται οι περισσότεροι λαοί της
ανθρωπότητας. Είναι η δύναμη τους, το ιδανικό τους, η πυξίδα για ιδέες,
φιλοδοξίες για επιτεύγματα, για πρόοδο, ανάπτυξη και ευημερία των κοινωνιών
τους.
Δυστυχώς, είναι οδυνηρό ότι εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες,
κυρίως μετά την Μεταπολίτευση, έχουμε προσβάλλει και καταβαραθρώσει την μεγάλη
και βαθιά έννοιας της Δημοκρατίας, και ότι η οξύτατη κρίση που βιώνουμε, αυτή η
χρεοκοπία με τα Μνημόνια της κοινωνικής γενοκτονίας, αυτό το βαρύ τίμημα που
πληρώνουμε τώρα ως Λαός, είναι η ολέθρια συνέπεια της προσβολής του έργου και
του δώρου των προγόνων μας.
Διότι εμείς οι Έλληνες όσο περισσότερο βυθιζόμαστε εις το
χάος, την οικονομική, κοινωνική κατάντια μας, την ανείπωτη ένδεια και
απελπισία, τόσο περισσότερο υπερηφανευόμαστε για την Δημοκρατία μας, για την
δημοκρατική συνείδηση και ευαισθησία μας, για τον Ναό της Δημοκρατίας, το
Συνταγματικό Τόξο, για την δημοκρατική μας ψήφο και τις πολιτικές και
κομματικές επιλογές μας, για την εθνική μας αξιοπρέπεια. Αντί επιτέλους, μετά
από όλα αυτά που υφιστάμεθα, να αφυπνισθούμε ως Λαός, να συνειδητοποιήσουμε και
να καταλάβουμε, ότι όλα αυτά δυστυχώς εξαιτίας της δικής μας και μόνον
συμπεριφοράς, κατέληξαν να είναι ψευδαισθήσεις, ενδείξεις έλλειψης
αυτοσεβασμού, αυτοεκτίμησης, αξιοπρέπειας, και αιτίες της
αυτοκαταστροφής μας.
Ο καθηγητής κ. Γιώργος Κοντογιώργος είπε: «Οι Έλληνες δεν
ψηφίζουν, απλά επιλέγουν μεταξύ αυτών που υποδεικνύει το Σύστημα. Αυτό το
Σύστημα πρέπει να ανατραπεί. Οι Έλληνες δεν ψηφίζουν με την αληθινή έννοια της
ψήφου. Οι Έλληνες απλά καλούνται να νομιμοποιήσουν, δηλαδή να επιλέξουν μεταξύ
εκείνων των επιλογών που προτείνουν οι μηχανισμοί του Συστήματος. Αυτό το
Σύστημα παράγει σκουπίδια, δεν παράγει φιλοδοξία, άρα δεν παράγει
προσωπικότητες, τις αποκλείει».
Ουδείς δύναται να αμφισβητήσει την αλήθεια, την βαθιά
έννοια και ορθότητα των λόγων του κ. Κοντογιώργου για την απαξίωση της μεγάλης
σημασίας της ψήφου, ο οποίος έτσι απαντά και εις την αιτία του ευτελισμού της
Δημοκρατίας εις την χώρα μας. Και να προσθέσω, την μετατροπή αυτής
σε «Σύστημα Δημοκρατικής Ολιγαρχίας», και ως αναπόφευκτη οδυνηρή συνέπεια αυτής
την χρεοκοπία της Ελλάδος και τα επαχθή Μνημόνια. Ότι αυτά τα σκουπίδια τα
οποία επιλέγει και αναδεικνύει, δυστυχώς, δια της ψήφου του ο
Ελληνικός Λαός, εδώ και δεκαετίες παρελαύνουν και συνωστίζονται καθημερινώς εις
τις χωματερές του Συστήματος, τα μεγάλα ΜΜΕ της χώρας μας. Και
όπως π.χ. οι Μαφίες της Costra nostra και της Camorra κάνουν
χρυσές δουλειές με τα σκουπίδια και τις χωματερές της Νάπολης/Ιταλίας, έτσι και
τα διάφορα διαπλεκόμενα συμφέροντα του Πολιτικού Συστήματος και οι γύπες του
διεθνούς περίγυρου, θησαυρίζουν από τα σκουπίδια και τις χωματερές της
χώρας μας που ανέχεται επί δεκαετίες δια της ψήφου του ο Ελληνικός Λαός.
Γεώργιος Εμ.
Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές
Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά
στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της
Γερμανίας.