ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ
ΡΟΣΤΩΦ
~ Για να δεις τα υλικά πράγματα, πρέπει να είναι υγιείς οι
σωματικοί οφθαλμοί σου. Για να γνωρίσεις τα νοερά πράγματα, πρέπει να
είναι υγιείς οι οφθαλμοί της ψυχής σου, να έχεις δηλαδή φωτισμένη συνείδηση και
διάκριση.
Μόνο μ’ αυτή την προϋπόθεση θα εφαρμόζεις σωστά τις
εντολές τού Θεού «και ουκ εκκλίνεις απ’ αυτών εις δεξιά ουδέ εις αριστερά,
ίνα συνής εν πάσιν οις εάν πράσσης» (Ίησ. Ναυή 1. 7).
Διάκρισις είναι η ικανότητα της ψυχής να διακρίνει αλάθητα
σε κάθε περίπτωση το καλό από το κακό, το θείο θέλημα από τη δαιμονική απάτη.
Με τη διάκριση θα γνωρίσης πότε και πώς πρέπει να πολεμάς τα πάθη, πότε να
υποχωρείς, πώς να αντιμετώπισης νικηφόρα τις πανουργίες των δαιμόνων, πότε οι
λογισμοί σου προέρχονται από τον Θεό και πότε από τους δαίμονες. Αυτή τη νοερή
αίσθηση την αποκτούν μόνο όσοι έχουν καθαρή καρδιά και καθαρό σώμα. αμόλυντη
συνείδηση και αμόλυντες αισθήσεις.
Η συνείδησις σου
είναι η φωνή και ο έλεγχος του φύλακος αγγέλου, πού σου έστειλε ο Θεός στο άγιο
Βάπτισμα. Και
λέω η φωνή του φύλακος αγγέλου, γιατί δεν τολμώ να πω ότι συνείδησις είναι η
ίδια η φωνή του Αγίου Πνεύματος μέσα σου.
Η συνείδησίς σου θα φωτισθεί και η διάκρισίς σου θα
καλλιεργηθεί και θ’ αναπτυχθεί μόνο με τον αγώνα για την απαλλαγή από τα πάθη.
Όσο καθαρίζεσαι από τον ρύπο των παθών, τόσο η συνείδησίς σου θα φωτιζεται1 και
όσο φωτίζεται η συνείδησίς, τόσο θα τελειοποιείται η διάκρισίς και όσο
τελειοποιείται η διάκρισίς, τόσο πιο αποτελεσματικός και καρποφόρος θα γίνεται
ο αγώνας σου κατά των παθών.
Για να τα κατορθώσεις όμως αυτά, γύμνωσε τον νου σου από το
δικό σου θέλημα και τη δική σου γνώμη και κατάφευγε στον Κύριο για να σου δίνει
τις λύσεις σε κάθε περίσταση, όπως κατέφευγε ο προφήτης ικετεύοντας: «Γνώρισον μοι, Κύριε, οδον εν ή πορεύσομαι…
Δίδαξον με του ποιείν το θέλημα σου, ότι συ ει ο Θεός μου» (Ψαλμ. 142. 8. 10).
Η φωνή της συνειδήσεως είναι η φωνή του Θεού. Και φωνή του Θεού δεν είναι άλλη
από τη φωνή των θείων Γραφών, η φωνή των αγίων, τη φωνή της Εκκλησίας και τη
φωνή του πνευματικού σου.
Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τον νου και τον όρισε βασιλιά και
επίσκοπο των παθών και των επιθυμιών, για να επιβάλλεται σ΄ αυτά με σύνεση και
διάκριση. Γι’ αυτό υπάκουε πάντα στον έλλογο νου και όχι στα άλογα σαρκικά
πάθη. Αν δεν υπακούς στον νου είσαι τυφλός. Τυφλή είναι και η σάρκα. «Τυφλός
δε τυφλόν εάν οδηγή. αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται» (Ματθ. 15. 14).
Αν θέλεις εσωτερική γαλήνη και ψυχική υγεία στη γη αν
θέλεις και την αιώνια μακαριότητα στον ουρανό, τότε κυβέρνησε τα πάθη σου,
κάνοντας υπακοή στη φωνή της συνειδήσεως σου. Αν σε κυβερνούν τα πάθη, δεν
θ΄ απολαύσεις παρά βάρος, πικρία, έλεγχο της συνειδήσεως ατή ζωή αυτή, και
αιώνια κόλαση στην άλλη.
Ασχολήσου με τα έργα του Θεού, με την καλλιέργεια της
ψυχής σου, με την απόκτηση των αρετών, πού θα σου χαρίσουν τα άφθαρτα αγαθά. Η
σάρκα γρήγορα θα φθαρεί, η επιθυμία θα μαραθεί, μόνο η ψυχή θα ζήση αιώνια. «Ο
γαρ εάν σπείρει άνθρωπος, τούτο και θερίσει• ότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού
εκ της σαρκός θερίσει φθοράν, ο δε σπείρων εις το Πνεύμα εκ του πνεύματος
θερίσει ζωήν αιώνιον». (Γαλ. 6. 7-8).
από το βιβλίο: «Πνευματικό Αλφάβητο» –
Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ (ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ – 1996)