Με την έναρξη της κρίσης, η απελπιστική και άθλια
κατάσταση της χώρας μας, οι άκρατες και τόσο επαίσχυντες, ταπεινωτικές,
υβριστικές και εξευτελιστικές για τον Ελληνικό Λαό διαπραγματεύσεις
με την Τρόικα των επαίσχυντων ταπεινωτικών Μνημονίων, ο συνεχιζόμενος διεθνής
διασυρμός της Πατρίδας μας, ανάγκασαν την Ελληνική Κυβέρνηση, με την
έναρξη της κρίσης, να ομολογήσει πολλές φορές σε διεθνή ΜΜΕ, ότι «η
μακροχρόνια ανεύθυνη και εγκληματική συμπεριφορά των πολιτικών ηγεσιών οδήγησαν
την χώρα μας όχι μόνον εις το χείλος του γκρεμού, αλλά ταυτόχρονα αποδυνάμωσαν
αυτήν ταύτη την εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία».
Ερμηνεύοντας ορθώς την δήλωση της τότε Κυβέρνησης θα ήθελα
να τονίσω, ότι η επί δεκαετίες άνευ προηγουμένου καταλήστευση των εθνικών πόρων
και πλούτου της χώρας μας, αυτού του ιδρώτα του Λαού, αλλά και των εκατοντάδων
δισεκατομμυρίων ευρώ διεθνών δανείων, αποτελεί εγκληματική πράξη όχι μόνον εις
βάρος της κοινωνικής συνοχής, της ενότητας και των συμφερόντων του Ελληνικού
Λαού, αλλά ταυτόχρονα η πράξης αυτή αποτελεί και διαρκή και επικίνδυνη
υπονόμευση της ασφάλειας και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας,. Για να
είμαστε πιο σαφείς: εγκληματικές πράξεις τοιούτου μεγέθους εις βάρος
ενός Λαού, είτε αυτές διαπράττονται εν καιρώ ειρήνης, είτε εν καιρώ πολέμου, οι
οποίες αναπόφευκτα έχουν ως οδυνηρή συνέπεια την οικονομική και
εδαφική υποδούλωση της πατρίδος, αποτελούν εθνική προδοσία, και
ως εκ τούτου άπαντες οι υπεύθυνοι και οι συνένοχοί των οι οποίοι δια ίδιο
όφελος καταχράστηκαν τους θεσμούς και την εμπιστοσύνη των Ελληνικού Λαού πρέπει
να οδηγούνται ως εχθροί του Έθνους αμέσως και χωρίς χρονοτριβή ενώπιον
Ειδικού Δικαστηρίου. Τα δε «περί Νόμου ευθύνης Υπουργών και
πολιτικών», οι Εξεταστικές και Προανακριτικές Επιτροπές, οι οποίες ως γνωστόν
οδηγούν εις την ατιμωρησία, δήθεν «λόγω παραγραφής», αποτελούν
τουτέστιν μεγάλη ύβρη, ασέβεια και εμπαιγμό απέναντι του Ελληνικού Λαού. Διότι διαπραχθέντα τοιούτου
μεγέθους εγκλήματα εις βάρος ενός Λαού είναι διαχρονικά και διαρκή, και ως εκ
τούτου δεν δύνανται να καλύπτονται από κανένα Νόμο, ούτε ακόμη και από αυτό το
Σύνταγμα της Χώρας. Καθότι υπεράνω των Νόμων και αυτού του
Συντάγματος είναι ο Λαός και η προστασία της ακεραιότητας της Πατρίδας. Ήρθε
επιτέλους η ώρα της Δικαιοσύνης και της κρίσεως του Λαού.
ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
-0ι Εισαγγελείς και ο Λαός. Η ώρα της κρίσεως-
(31.Ιανουαρίου 2003 Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ/Ξάνθης)
Δεν χρειάζεται μεγάλη
φαντασία για να αναλογισθεί κανείς, τι θα συνέβαινε εις οποιαδήποτε χώρα του
κόσμου, αν ο πρώτος της Εισαγγελέας έλεγε, παρόντος του Υπουργού Δικαιοσύνης
και μελών της Κυβερνήσεως, όσα είπε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ.
Κρουσταλλάκης την 8η Δεκεμβρίου 2002 περί διαφθοράς εις το Δημόσιο. Το
Δημόσιο είναι η Εκτελεστική Εξουσία της Πολιτείας μας και εις την κορυφή της
ευρίσκεται η Κυβέρνηση. Δια ότι συμβαίνει εις το Δημόσιο, υπεύθυνη είναι η
Κυβέρνηση, ακριβώς όπως διά ότι συμβαίνει σε ένα Λόχο, υπεύθυνος είναι ο
Λοχαγός, διά ότι συμβαίνει εις την Μεραρχία, υπεύθυνος είναι ο Μέραρχος κλπ.
Ένεκα τούτου σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης μία κυβέρνηση, η οποία θα
υφίστατο το κατηγορητήριο του κ. Κρουσταλλάκη θα παραιτείτο αμέσως, την ίδια
ημέρα. Έτσι ο Πρωθυπουργός θα διαδήλωνε την λύπη του δια την
κατάσταση, την οποία δημιούργησαν οι συνεργάτες του και θα άφηνε παρακαταθήκη
εις τον διάδοχό του να μη επιτρέψει την επανάληψη των δικών του λαθών.
Παρά το
κατηγορητήριο όμως του κ.Κρουσταλλάκη, εις την Ελλάδα ουδέν συνέβη. Ούτε ο
Υπουργός Δικαιοσύνης παραιτήθηκε, ούτε βεβαίως, η Κυβέρνηση. Ίσως αυτό να μην
είναι το χειρότερο. Χειρότερο είναι ότι οι κατηγορίες του κ.Κρουσταλλάκη
«επνίγησαν» αμέσως από τους διαπλεκόμενους των μέσων μαζικής ενημερώσεως. Τα Κανάλια
(= της διοχετεύσεως του δημοσίου χρήματος προς τους ιδιοκτήτες των) «έπνιξαν»
αμέσως το θέμα. Ο κ.Κρουσταλλάκης δεν χρειάζεται καλύτερη απόδειξη των
κατηγοριών του σε βάρος της διαφθοράς του Δημοσίου. Εκεί κατάντησε το Ελληνικό
Δημόσιο. Η σύγχρονος Ελληνική Διοίκηση δημιούργησε ένα σύμπλεγμα ανόμων
διαπλεκόμενων συμφερόντων, εις το οποίο είναι παγιδευμένη η πολιτική και
οικονομική ηγεσία του Τόπου. Θύμα του συμπλέγματος αυτού είναι ολόκληρος ο
Ελληνικός Λαός και το μέλλον της Χώρας.
Βεβαίως εδώ τίθεται το
ερώτημα, τι συμβαίνει εις την πραγματικότητα; Όλοι γνωρίζομε ότι και ο κ.
Κρουσταλλάκης έχει δίκαιο και ότι η Εκτελεστική Εξουσία, εμμέσως, απεργάζεται
την φθορά του Έθνους, επειδή δεν είναι σε θέση να ελέγξει τους διεφθαρμένους
εις τις τάξεις της. Βεβαίως η Εκτελεστική Εξουσία θα ήτο σε θέση να ελέγξει και
να αποπέμψει τα «μαύρα πρόβατα» από τις τάξεις της. Δυστυχώς όμως τα «μαύρα
πρόβατα» είναι σχεδόν πάντοτε προστατευόμενοι υψηλά ισταμένων προσώπων. Εάν μεν
πρόκειται περί απλού υπαλλήλου, ο οποίος εισπράττει π.χ. 300 ΕΥΡΩ ως
«γρηγορόσημο» για την διεκπεραίωση μίας απλής διοικητικής πράξεως, αυτός
«προστατεύεται» από τον ισχυρό, που τον «βόλεψε» εις την θέση του. Ο
μεγαλοεπιχειρηματίας ή ο οιοσδήποτε άλλος αναλόγου οικονομικού ή κοινωνικού
επιπέδου, ο οποίος συναλλάσσεται με το Κράτος, «προστατεύεται» από το ίδιον το
Κράτος που κλέβει και εξαπατά.
Αυτή είναι η
κατάσταση. Οι ολίγοι είναι οι σάπιοι, και αυτοί οι ολίγοι δημιουργούν την
σαπίλα ολοκλήρου της Εκτελεστικής Εξουσίας και υποσκάπτουν συγχρόνως το μέλλον
ολοκλήρου του Ελληνικού Λαού. Για την κατάσταση αυτή είναι υπεύθυνη ολόκληρη η
πολιτική ηγεσία της Χώρας. Δεν εξαιρείται η αντιπολίτευση. Δεν είναι
ολίγα τα σκάνδαλα που είχαν ξεσπάσει εις την δεκαετία του ’70, τότε που εις την
κυβέρνηση ήταν η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση.
Ακριβώς για τον λόγο
αυτό ολόκληρος η πολιτική ηγεσία της Χώρας πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά τα εξής
πολύ απλά πράγματα. Εν σχέσει προς την διαφθορά υπάρχει μεταξύ του
κ.Κρουσταλλάκη και του οιουδήποτε Έλληνα πολίτη μία φαινομενικώς μεν μεγάλη,
ουσιαστικώς όμως σχεδόν ασήμαντη διαφορά. Ο Εισαγγελέας κ.Κρουσταλλάκης ούτε
ομίλησε, ούτε κατηγόρησε, αν δεν είχε αναμφισβήτητες αποδείξεις. Ο απλός
πολίτης δεν χρειάζεται αποδείξεις, οι οποίες «στέκονται» ενώπιον του
Δικαστηρίου. Για να διαμορφώσει άποψη και να καταδικάσει, του αρκούν η δική του
και η εμπειρία του στενού του περιβάλλοντος ή αυτά, τα οποία ακούει εις το
στενό του αυτό περιβάλλον. Βάσει αυτών και μόνον καθορίζει όχι μόνον την στάση
του έναντι των μεμονωμένων υπαλλήλων, Υπηρεσιών, πολιτικού κόσμου και
Κυβερνήσεως, αλλά και την συμπεριφορά του έναντι αυτού τούτου του Πολιτικού
Συστήματος της Πολιτείας μας. Επί του προκειμένου δεν τον ενδιαφέρουν οι
αποδείξεις που ορθώς απαιτεί ο οιοσδήποτε Δικαστής.
Γνωρίζει ο πολιτικός
κόσμος της Χώρας τι συζητούν οι απλοί πολίτες μεταξύ των; Έχουν ακούσει ποτέ
για βίλες 2.000 τετραγωνικών. μέτρων και άνω, αξίας εκατομμυρίων Ευρώ, τέως
μάλλον πτωχών ανθρώπων, οι οποίοι κατόπιν εικοσαετούς παραμονής των εις την
Κυβέρνηση, απέκτησαν τεράστιες περιουσίες; Γνωρίζει ο πολιτικός κόσμος της
Χώρας, ότι ο Λαός έχει λησμονήσει τους εφοπλιστές και τους εργοστασιάρχες ως
την κορυφή των πλουσίων της Χώρας και τους έχει αντικαταστήσει με Υπουργούς;
Όλοι οι Έλληνες
αγαπάμε την Πατρίδα μας και σεβόμεθα το Πολίτευμά της. Αλλά όλοι απεχθανόμαστε
τους διεφθαρμένους, οι οποίοι «πίνουν» το αίμα του Λαού και υπονομεύουν το
μέλλον του Έθνους. Χάριν του μέλλοντος αυτού ελπίζουμε οι διεφθαρμένοι να
αλλάξουν νοοτροπία και εις τους ιδίους ευχόμαστε να μη φθάσει ποτέ η ώρα της
κρίσεως….!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες
και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα.
Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.