~ Συνοπτικά τα στάδια της Ευχής («Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησον με«) είναι:
–Πρώτο στάδιο: προφορική
–Δεύτερο στάδιο: Με τον ενδιάθετο λόγο – από μέσα μας.
–Τρίτο στάδιο: Με τον νου – Νοερά. Ο νους, που έχει εγκλωβίσει την Ευχή, την λέγει από μόνος του. Έχει δε την εντύπωση ο ευχόμενος, ότι η Ευχή «λέγεται» κάπου μέσα στο κεφάλι. Μέχρι εδώ η Ευχή μπορεί και διδάσκεται. Η Νοερά όμως καρδιακή προσευχή ΚΑΤΑΚΤΑΤΑΙ με και από την Χάρη των ακτίστων ενεργειών του Αγίου Πνεύματος.
–Τέταρτο στάδιο: Ο νους, που έχει εγκλωβίσει την Ευχή, μαζί με την τεταμένη προσοχή και την αγαπητική προαίρεση για το θείο έλεος και κυρίως με την βοήθεια του Θεού, σπρώχνει την Ευχή μέσα στην καρδιά, οπότε η Ευχή γίνεται Καρδιακή και αποκτά, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, νοερά Λατρεία.
Στο τέταρτο στάδιο της Καρδιακής προσευχής οι λογισμοί δεν έχουν πλέον θέση. Απαλείφονται τελείως, όχι μόνο οι κακοί και οι πονηροί ως προσβολές, αλλά ακόμη και οι καλοί και οι ουράνιοι. Ο νους έχει ένα είδος αδειάσματος των πάσης φύσεως λογισμών, που συνήθως προκαλεί ερωτηματικά, χωρίς αυτό να σημαίνει αδράνεια ή κενό, διότι αυτό ενέχει πλάνη – αλλά έχει πλήρη την πνευματική του ενέργεια, διότι ευθύς αμέσως καθίσταται από την θεία Χάρη ολοφώτεινος και αθόλωτος και η διάνοια σε κατάσταση απολύτου νήψεως και προσοχής.
Το δε Όνομα του Ιησού, ενώ πάλλεται με πολύ γλυκύτητα από τον ενδιάθετο λόγο, πληροί όλον τον άνθρωπο ψυχοσωματικά από άρρητη ευφροσύνη. Ο προσευχόμενος όμως είναι εν εγρηγόρσει και αισθάνεται ή πληρέστερον βιώνει, την νοερά ενέργεια του Αγίου Πνεύματος να στάζει μέσα στην ψυχή του κατά τρόπον ακατάληπτο, κάποια δάκρυα ουράνια αλλά και ευγνώμονα, δάκρυα πνευματικά αλλά ευχαριστιακά, δάκρυα μελίρρυτα αλλά πλήρους δοξολογίας.
Και τότε το πρόσωπό του απλανώς «ευχομένου» ακτινοβολεί από τις νοητές ακτίνες της Θείας Χάριτος.
Επαναλαμβάνω ότι είναι δάκρυα του έσω ανθρώπου, που κυλούν υπερφυώς από την καρδιά στην ψυχή, έξω από κάθε λογική, με βιωματική την εμπειρία του ως άνω προσευχομένου και με φανερή την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
-Και στο πέμπτο στάδιο, έχουμε την χαρισματική αυτενέργεια της Ευχής, όπου η καρδιά, πυρπολούμενη από θεϊκό έρωτα, βιώνει την πνευματική ουράνια Λατρεία, όπου την πρωτοβουλία την έχει πλέον το Πανάγιο Πνεύμα. Αυτό και θα δώσει τις αποκαλύψεις και την θεωρία του θείου Φωτός και πλήθος άλλων ακατάληπτων χαρισμάτων και δωρεών.
Είναι Αυτό, που θα καθιστά την καρδιά του ευχομένου δεκτική του Θεού. Και όταν «την φωνήν Αυτού ακούει», που κράζει «αββά ο Πατήρ», τότε!…ω, τότε!… παρά του Πατρός πληρούται ακτίστου Φωτός και ¨μαθών» πορεύεται προς τον Σωτήρα Χριστό.
από το βιβλίο: «Η Ευχή μέσα στον κόσμο» του Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ. Αναγνωστόπουλου (Πειραιάς 2007).