Οἱ φοβεροὶ μασονικοὶ ὅρκοι ποὺ δίδονται ἀπὸ τοὺς τέκτονες
στὶς Στοὲς (δύο ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ὅρκους δημοσιεύσαμε – γιὰ πρώτη φορὰ στὴν
Ἑλλάδα – στὸ προηγούμενο φύλλο τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου»), δίδονται προφανῶς γιὰ νὰ
κρύψει ἡ Μασονία κάποια μυστικά, κάποιες διδασκαλίες καὶ πρακτικές της, τὶς
ὁποῖες θέλουν – ἢ ἤθελαν, γιὰ λόγους εὐνόητους – νὰ κρατήσουν κρυφές, μυστικές,
ἰδιαίτερα εἰς ἄλλους καιρούς.
Ποιὰ καὶ πόσα εἶναι αὐτὰ τὰ τεκτονικὰ μυστικά;
Τὰ σπουδαιότερα μυστικὰ τῆς Μασονίας εἶναι ἔξι, μεταξὺ τῶν
ὁποίων, τὸ μυστικό τους ἀλφάβητο καὶ τὰ σημεῖα ἀναγνωρίσεως.
Ἰδοὺ τώρα τὰ τέσσερα σπουδαιότερα:
1. Ἡ δημιουργία μίας Παγκόσμιας Λαϊκῆς Δημοκρατίας
(διάβαζε: μίας σκληρῆς παγκόσμιας δικτατορίας).
2. Ἡ δημιουργία μίας Παγκόσμιας Θρησκείας.
3. Οἱ ἐπὶ μέρους βέβηλες καὶ ἀπαράδεκτες διδασκαλίες
μασόνων ἐναντίον τῆς Πίστεώς μας. Καὶ τὸ
σπουδαιότερο,
4. Οἱ περὶ Θεοῦ καὶ Ἑωσφόρου βαθύτερες, ἐπαναλαμβάνουμε...
ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ, διδασκαλίες τῆς Μασονίας, οἱ ὁποῖες εἶναι, πράγματι, ἑωσφορικῆς
ἐμπνεύσεως.
Εἶναι αὐτονόητο, ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ὡς Ἕλληνες
πολίτες ἀρνούμεθα τὴν σχεδιασθεῖσα στὸ ἀδιαφανὲς παρασκήνιο Παγκόσμια
Κυβέρνηση, διότι πρόκειται περὶ μίας παγκόσμιας σκληρῆς ἀντιχριστιανικῆς
δικτατορίας, ποὺ καταργεῖ τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία μας καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ
ταυτότητα τῆς πατρίδας μας.
Ἀρνούμεθα, ἐπίσης, τὴν – ἐνσκήπτουσα ἤδη – Παγκόσμια
Θρησκεία, διότι, πιστεύουμε στὴν παραδοσιακὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ὡς τὴν Μία
καὶ μόνη Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι στὸ συνονθύλευμα
«ὁμολογιῶν», «κλάδων», «πίστεων» καὶ διδασκαλιῶν ἀλλοτρίων.
Τὰ μυστικὰ τῆς Μασονίας γίνονται σήμερα πράξη…
Γιὰ τὴν μακρόχρονη προσπάθεια τοῦ τεκτονισμοῦ νὰ
δημιουργήσει Παγκόσμια Κυβέρνηση καὶ Θρησκεία γράψαμε πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ στὸν
«Ὀρθόδοξο Τύπο» σειρὰ ἄρθρων.
Ἐπισημαίνουμε ὅτι ἡ προσπάθεια γιὰ τὴ δημιουργία
κυβερνητικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἑνώσεως στὸν κόσμο ἔπαψαν πλέον νὰ εἶναι, σήμερα,
“μυστικὰ” ὡς γενικότερες ἐπιδιώξεις. Διότι οἱ δύο αὐτοὶ στόχοι, ὅσα προηγοῦνται
καὶ ὅσα ἕπονται αὐτῶν εἶναι σήμερα οἱ σημαῖες, τὰ λάβαρα τῆς λεγόμενης Ἐποχῆς
τοῦ Ὑδροχόου, τῆς Νέας Ἐποχῆς, Παγκοσμιοποίησης καὶ Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ὁ δὲ Συγκρητιστικὸς Οἰκουμενισμὸς καλπάζει
ἤδη… Καὶ καλπάζει μὲ τὴν ἀνοχὴ καὶ – δυστυχῶς – καὶ συμμετοχὴ ἡμετέρων
Ὀρθοδόξων κληρικῶν, ὅλων τῶν βαθμῶν, κυρίως τῆς κατ’ ἄνθρωπον ὑψηλῆς ἡγεσίας
τῆς εὐρύτερης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, ἐκ τῆς ὁποίας μερικοὶ ὑπῆρξαν κατὰ
καιροὺς καὶ μασόνοι!
Περὶ αὐτῶν θὰ γράψουμε ἐδῶ σὲ ἑπόμενα ἄρθρα μας.
Τὸ τρίτο μυστικό του τεκτονισμοῦ…
Τὸ τρίτο “μυστικὸ” τῆς μασονίας, τοῦ ὁποίου τὴν ἀποκάλυψη
θέλουν ἐπίσης νὰ ἀποφύγουν οἱ τέκτονες εἶναι οἱ ἐκ τοῦ ἕρκους τῶν ὀδόντων
κάποιων μασόνων ἐξερχόμενοι – καὶ
γραφόμενοι σὲ διάφορα ἔντυπά τους – περὶ
τῆς Πίστεώς μας βλάσφημοι καὶ σκληροὶ λόγοι. Γιὰ τοῦτο καὶ τὰ ἔντυπα τοῦ
τεκτονισμοῦ – ἰδίως τὰ “ἱερὰ” τυπικά τους – δὲν κυκλοφοροῦνται οὔτε καν μεταξύ
τους ἐλεύθερα, ἀλλὰ δίδονται μόνο στοὺς μυούμενους, χέρι μὲ χέρι, πολλάκις δὲ
καὶ ἀριθμημένα (παλαιότερα), προειδοποιούμενων τῶν μασόνων γιὰ τὴν αὐστηρὴ
φύλαξη τῶν ἐντύπων αὐτῶν νὰ μὴν πέσουν εἰς χείρας «βεβήλων», δηλαδὴ μὴ τεκτόνων, ὅπως
προείπαμε.
Μερικοὶ προσβλητικοὶ γιὰ τὴν Πίστη μας καὶ βέβηλοι λόγοι …
Διαβάζουμε σὲ τεκτονικὰ ἔντυπα, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, τὰ
ἀκόλουθα:
«Πράκτορες τῆς θείας προνοίας δὲν εἶναι οἱ ἱερεῖς, οἱ
ἅγιοι, οἱ θρῆσκοι, ἐν τὴ φιλαύτω αὐτῶν ἀπομονώσει ἀπεκδεχόμενοι φαντασιώδη
κληρονομία τῆς οὐρανίου βασιλείας…» (τεκτ. περιοδικὸ «Πυθαγόρας», ἔτος
Ἐ΄(1888), φυλλάδιο Β΄, ἀριθ. 2, σελ. 57).
Ἄλλο:
«Ὁ Χριστὸς ἐνεφανίσθη, εἶναι ἀληθὲς ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ
Πατρὸς αὐτοῦ, τοῦ Θεοῦ. ἀλλ’ οὐδέποτε ὁμίλησε περὶ τῆς Χριστιανικῆς Τριάδος,
ἤτις ἄλλως δὲν θὰ ἦτο ἄλλο, εἰ μὴ ἀπομίμησις τῆς τριάδος τῶν Ἰνδῶν, τῶν
Χαλδαίων ἢ τῶν Αἰγυπτίων. Ἡ Χριστιανικὴ Τριὰς εἶναι ἱερατικὴ ἐπινόησις...»
(τεκτ. περιοδικὸ «Πυθαγόρας», ἔτος Δ΄, Μάρτιος 1885, ἀριθ. 3, σελ. 91).
Ἔγραψε καὶ τὰ παρακάτω, ἐπίσης φρικώδη, μασονικὸς κάλαμος:
«Γένεσις Α΄ 26-28.
Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς. ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἠμῶν καὶ ὁμοίωσιν. Οὕτως
ἐπλασεν (ἐγέννησεν) ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ’
εἰκόνα αὐτοῦ, κατ’ εἰκόνα Θεοῦ
ἐπλασεν αὐτὸν . ἄρρεν καὶ θῆλυ ἐπλασεν αὐτοὺς.
καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν αὐτοῖς.
αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε (…) Ὥστε πράγματι [καταλήγει τὸ βέβηλο στόμα]
τὸ ἀνδρικὸ καὶ τὸ γυναικεῖο αἰδοῖον εἰσὶν ἡ εἰκὼν τοῦ Θεοῦ…»! (τεκτ. περιοδικὸ
«Πυθαγόρας», ἔτος Γ΄, Ἀπρίλιος 1884, ἀριθ. 4, σελ. 125-126).
Ἕτερα ἑωσφορικὰ μασονικῶν γραφίδων.
Ὅπως ἑρμηνεύουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ
πιστεύουμε οἱ Χριστιανοί, αἰτία τῆς δυστυχίας στὸν ἄνθρωπο (καὶ τὴ φύση
ὁλόκληρη) εἶναι ἡ ἀνυπακοὴ τοῦ πρώτου ζεύγους, τῆς Εὕας καὶ τοῦ Ἀδάμ, στὸ
θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀκολούθως ἡ ἔξοδός τους ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Ὑποκινητὴς
ἐκείνης τῆς ἀνυπακοῆς εἶναι ὁ Ἑωσφόρος, Σατανᾶς, Διάβολος, ὁ ἐμφανισθεῖς εἰς
τὴν Εὔαν ὡς ὄφις.
Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀποδέχονται καὶ ἀκολουθοῦν ΜΟΝΟ
τὶς Πατερικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς ἑρμηνεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γενικότερα καὶ
εἰδικότερα.
Ἀλλὰ γιὰ τοὺς μασονικοὺς καλάμους, τοὺς διαποτισμένους (ἐν
γνώσει ἢ ἐν ἀγνοία τους) ἀπὸ τὶς σκοτεινότατες καμπαλιστικὲς διδαχές τῆς
ἀνάστροφης ἑρμηνείας τῆς Γενέσεως, ὁ ὄφις αὐτὸς ἦταν - καὶ εἶναι! - ὁ
“ἐλευθερωτής” τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὁδηγώντας τὸν ἄνθρωπο πρὸς τὴν “προοδο”!
Γράφουν ἀκριβῶς τὰ ἑξῆς
ἐπ’ αὐτοῦ:
«[Στὸν Παράδεισο] ἡ ἀνθρωπότης ἡ ἀρχέγονος ἀφίεται νὰ ζῆ
κατὰ τρόπον ζωώδη ἢ παιδικόν, ἄνευ κρίσεως, ἐν ἀσυνειδήτω καταστάσει. [Ἀλλὰ]
λαμβάνων συνείδησιν τοῦ ἑαυτοῦ τοῦ τὸ ὂν [ὁ ἄνθρωπος], ἀγνῶς καὶ αὐθορμήτως
χειραφετεῖται, παραδιδόμενον τοῦ λοιποῦ εἰς ἑαυτόν, ὅποτε τίθεται ἐκτὸς
Παραδείσου ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐκδιώκεται μόνον του . πρέπει τώρα νὰ ἐννοῆ, νὰ
γνωρίζη διατὶ νὰ ἐνεργὴ πρὸς τὴν μίαν κατεύθυνσιν καὶ ὄχι πρὸς τὴν ἄλλην…»
Ποῖος λοιπὸν κατὰ τὴν τεκτονικὴν γραφίδα “ἐλευθερώνει” τὴν ἀνθρωπότητα ἐκ τῆς δουλείας
τοῦ Θεοῦ;
–– Εἶναι ὁ Ὄφις [Σατανᾶς ὁ διάβολος, καθ’ ἠμᾶς], ἀπαντοῦν οἱ μασόνοι!
Ἰδέστε τὸ μασονικὸ αὐτὸ κείμενο, κινοῦντες πικρά,
πικρότατα τὴν κεφαλή σας. Διαβάζουμε:
«…Ἐν εἰδικὸν ἔνστικτον, μία ταυτόχρονος ὤθησις, πιὸ
εὐγενικὴ καὶ ἔμπειρος, τῆς ὁποίας ἡ ἱκανότης εἶναι νὰ ἐπιβάλη εἰς τὸ ἄτομον νὰ
δοκιμάση τὴν ἀνάγκην νὰ ἀνέλθη εἰς τὴν κλίμακα τῶν ὄντων, συμβολίζεται εἰς τὴν
Γένεσιν διὰ τοῦ Ὄφεως, ὡς ἀπατεῶνος, προκαλέσας τὴν γεῦσιν τοῦ δένδρου τοῦ
καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ.
Αὐτὴ ἡ μυστικὴ προτροπὴ [παρὰ τοῦ ὄφεως] εἶναι ὁ
ὑποκινητὴς ὅλων τῶν προόδων, ὅλων τῶν κατακτήσεων…»! (στὸ τεκτ. περιοδικὸ
«Τεκτονικὴ Ἠχώ», τόμος 1933-34, σελ. 141).
Ἰδού, σεβαστοὶ ἀναγνῶστες, ποῖο εἶναι ἐν πολλοῖς τὸ
στρεβλὸ πνευματικὸ θεμέλιο κάποιων “πνευματικών” κύκλων τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ
κόσμου ὁλοκλήρου κατὰ τοὺς τελευταίους αἰῶνες τοῦ ψευδώνυμου Διαφωτισμοῦ.
Ἄλλα πικρά, πικρότατα ἐκ τοῦ Ἑωσφόρου τῆς πτώσεως ἀπὸ
γραφίδα τεκτονική:
«Ὁ Ἀδωνάι [ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν, εἶναι] τὸ κυριαρχοῦν
πνεῦμα τῆς ἀρνήσεως τὸ ὁποῖον ἐνεκολπώθησαν αἳ θρησκεῖαι αἳ δουλώσασαι [οἱ
ὁποῖες ὑποδούλωσαν] τὸ πνεῦμα τῆς ἀνθρωπότητος. Ὁ Ἑωσφόρος διαρκῶς πυρπολεῖ τὴν
ἀνθρωπίνην καρδίαν προκαλῶν τὴν ἀναγέννησιν τῆς ἐν αὐτὴ δρώσης ψυχῆς…». (Σ. Κ.
Νάγου, «Λόγος περὶ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, 2ος», ἐκφωνηθεῖς τὴν 7η Ἰανουαρίου
1911, στὸ Τεκτονικὲς Ὁμιλίες Σπύρου Νάγου 1904-1933, ΙΙ, ἐπιμέλεια-ἔκδοση Διόδωρου
Καριδάκη, Ἀθῆναι 1978, σελ. 36).
Καί, ἐν συνέχεια, διαβάζουμε τὰ χειρότερα:
«…Τὸ δόγμα ὅτι ὁ Χριστὸς μετέχει τῆς δημιουργικῆς θεότητος
καὶ ὅτι εἶναι μία τῶν τριῶν ὑποστάσεων αὐτῆς εἶναι ἀστειότης προωρισμένη νὰ
διασκεδάζη τοὺς πιστῶς πιστεύοντας εἰς αὐτήν. Ἔργον μου δὲν εἶναι νὰ ἀναιρῶ τὰς
ἀστειότητας αὐτᾶς. Αὖται εἶναι προωρισμέναι εἰς θάνατον…»! (Σ. Κ. Νάγου, «Λόγος
περὶ Χριστοῦ 4ος», ἐκφωνηθεῖς τὴν 9η Ἀπριλίου 1911, στὸ Τεκτονικὲς Ὁμιλίες
Σπύρου Νάγου 1904-1933, ΙΙ, ἐπιμέλεια-ἔκδοση Διόδωρου Καριδάκη, Ἀθῆναι 1978, σελ. 100).
Ἄξιον προσοχῆς εἶναι ὅτι οἱ τεκτονικὲς Ἀρχὲς δὲν ἤλεγξαν,
δὲν ἐπετίμησαν τὸ βλάσφημο αὐτὸ μέλος τους γιὰ τὶς ὕβρεις καὶ βλασφημίες
ἐναντίον τῆς Πίστεώς μας, ποὺ ἐξέφρασε ἀπὸ τὸ ἐπίσημο βῆμα διαφόρων Στοῶν στὶς
ὁποῖες συμμετεῖχε, ἀλλὰ ἔκαναν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο: Γιὰ νὰ τιμήσουν τὴ μνήμη
του, ἔδωσαν σὲ μία ἀπὸ τὶς Στοὲς τοὺς τὸ ὄνομα αὐτοῦ του προσώπου, «Σεβασμία
Στοὰ Σπυρίδωνος Νάγου, ὑπ’ ἀριθ. 111»
στὴν Ἀθήνα.
Ποιὰ ἡ ρίζα-πηγὴ τῶν μασονικῶν αὐτῶν διδασκαλιῶν;
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν τῶν κατὰ τῆς πίστεώς μας ἐκφράσεων –
καὶ πλήθους ἄλλων – καὶ τὸν δοξασμὸ τοῦ Ἑωσφόρου τῆς Πτώσεως, (ὅπως σὲ ἐλάχιστα
κείμενά τους εἴδαμε), κάθε καλόπιστος, μὴ φανατικός, βεβαιότατα, ἀναγνώστης τῶν
γραμμῶν αὐτῶν διερωτᾶται: Ποία ἀκριβῶς εἶναι ἡ ρίζα-πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία
ἀπορρέουν οἱ διδαχὲς αὐτές, ὥστε νὰ διαμορφώνονται τέτοιες ἀντιλήψεις περὶ Θεοῦ
καὶ Ἑωσφόρου, ποὺ εἶναι ἀσυμβίβαστες καὶ διαμετρικὰ ἀντίθετες πρὸς τὶς
διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας μας;
Ἀπάντηση τοῦ ἐρευνητῆ: Ἡ ρίζα-πηγὴ εἶναι σαφῶς καμπαλιστική,
δηλαδὴ ἡ ἑωσφορικὴ μέθοδος – ἐν προκειμένω – τῆς ὅλως ἀνάστροφης ἑρμηνείας τῆς
πανσεβασμίας Ἁγίας Γραφής ὁλοκλήρου τοῦ Χριστιανικοῦ (καὶ τοῦ ὀρθοδόξου
Ἰουδαϊκοῦ) κόσμου!
(Λεπτομέρειες εἰς τὸ ἑπόμενο)
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Δὲν θὰ ἀσχολούμεθα μὲ τὸ ψυχοφθόρο αὐτὸ θέμα.
Τὸ κάνουμε μόνο ἐπειδὴ καλῶς γνωρίζουμε, ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι τὸ κύριο
κανάλι διὰ τοῦ ὁποίου διέρχεται καὶ ἐνσκήπτει κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας
ὁ ἀπαίσιος Συγκρητιστικὸς Οἰκουμενισμός. Στὴν ἐπέλευση τοῦ ὁποίου λαμβάνουν κατὰ
καιροὺς μέρος, δυστυχῶς, καὶ μερικοὶ ὑψηλόβαθμοι κληρικοί μας, κάποιοι ἐξ αὐτῶν
μάλιστα οἱ ὁποῖοι στὰ μασονικὰ ἔντυπα ἀναφέρονται ὡς μέλη Στοῶν! Μὲ τὸ εἰδικὸ
ὅμως αὐτὸ θέμα θὰ καταπιαστοῦμε προσεχῶς, διὰ σειρᾶς ἄρθρων μας στὴν ἀνὰ χείρας
χριστιανικῆς πληροφορήσεως (καὶ ὁμολογίας) ἐφημερίδα… Μὲ σεβασμό, βεβαίως, εἰς
τὰ πρόσωπα, ἀλλὰ καὶ μὲ θλίψη πολλὴ γιὰ τὴν – ἐνδεχομένως – μασονική τους
συμμετοχή.
Ἀναδημοσίευση ἀπὸ
τὸν ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ φ. 2094/27.11.2015 σ.
1, 6.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2015/12/blog-post_50.html