Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ
Στο σκάκι ο κάθε παίκτης παίζει τα δικά του πιόνια,
ακολουθεί τις αρχές και τους κανόνες του παιγνίου, σχεδιάζει
τη στρατηγική που θα ακολουθήσει, παρακολουθεί προσεκτικά τις κινήσεις του
αντιπάλου, προσπαθεί να αναγνωρίσει τη στρατηγική του, να προσδιορίσει τις
δυνατότητές του, εκτιμά την κατάσταση και ανατροφοδοτεί το δικό του σχέδιο με
σκοπό τη επικράτησή του.
Η Ελλάδα, με σημαίνουσα γεωπολιτική και γεωστρατηγική
θέση, ήταν και είναι αδύνατον να παραμείνει εκτός της παγκόσμιας σκακιέρας των
εξελίξεων, λόγο αυτής της θέσεως ήταν φυσικό να της
ασκηθούν πολλαπλές πιέσεις, από εξωτερικούς διεθνείς παράγοντες,
προκειμένου να ενταχθεί σε αμυντικούς οργανισμούς και ενώσεις κρατών κάτι όμως
που επέβαλε και το δικό της συμφέρον για ασφάλεια και ευημερία. Έκανε τις
επιλογές της, εντάχθηκε στον ΟΗΕ το ΝΑΤΟ την ΕΕ και αφελώς επαναπαύθηκε,
πίστεψε ότι πλέον είχε λύσει τα προβλήματά της, εκείνο όμως που δεν
έκανε ήταν να αξιολογήσει και να αξιοποιήσει τη θέση της στους οργανισμούς
αυτούς, δεν αντιλήφθηκε ποτέ ότι οι οργανισμοί αυτοί αποτελούνταi από εθνικά
κράτη τα οποία ενεργούσαν πρωτίστως για την εξυπηρέτηση ιδίων
συμφερόντων και ωφελημάτων και δευτερευόντως συνολικών, έτσι
έμεινε ανοχύρωτη στις διεθνείς και διμερείς κρίσεις, προχώρησε στις συμμαχίες
που εντάχθηκε χωρίς κανένα στρατηγικό σχεδιασμό, χωρίς καμία εκτίμηση και
εκμετάλλευση της θέσεως της στο διαμορφούμενο εκάστοτε γεωπολιτικό
και γεωστρατηγικό περιβάλλον της.
Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετώπισε την
ένταξη της στους οργανισμούς αυτούς, αλλά και τη θέσης της στο συνεχώς
διαμορφούμενο και ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον της εγγύς και ευρύτερης περιοχής
συμφερόντων της, οδήγησε στον μη εκσυγχρονισμό του κράτους, στη διατήρηση δομών
δυσκίνητων και δύσκαμπτων, στην έλλειψη μηχανισμών εκτίμησης και χειρισμού κρίσεων
τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα και συνεπώς στην αδυναμία
χάραξης εθνικής πολιτικής σε κύριους τομείς (εξωτερική πολιτική, οικονομία,
άμυνα κλπ). Την κατάσταση αυτή επέτειναν και τα κόμματα τα οποία πολλές φορές
πολιτευόταν στους οργανισμούς αυτούς με κοντόφθαλμη μικροπολιτική και
κομματικές ιδεοληψίες, τις οποίες στη συνέχεια αναιρούσαν στην πράξη, ακούσαμε
από το ¨Ανήκομεν εις την Δύσιν μέχρι το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο
συνδικάτο¨.
Η πολιτική αυτή, όπως ακολουθήθηκε, από την ελληνική
πολιτεία είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο να μη επωφεληθούμε από την ένταξη μας
στους οργανισμούς αυτούς αλλά και να αποτύχουμε στον χειρισμό και την επίλυση
του συνόλου σχεδόν των εθνικών κρίσεων που αντιμετωπίσαμε από το τέλος του Β΄
Παγκοσμίου πολέμου και μετά ( Κύπρος, Ελληνοτουρκικές εντάσεις, δημιουργία
τουρκοκυπριακής οντότητας στην βόρεια Κύπρο, γκρίζες ζώνες -τουρκικοί
ισχυρισμοί, Ίμια , οικονομία, προσφυγικό) , επιπλέον να χάσουμε κυριαρχία
ως χώρα.
Ας δούμε όμως που
βρισκόμαστε τώρα.
Η χωρά καρκινοβατεί, ο κρατικός μηχανισμός προσπαθεί αλλά
παραμένει αναποτελεσματικός εγκλωβισμένος σε παλαιές δομές θεσμούς χωρίς
διοικητική δομή, αξιολόγηση του προσωπικού αναξιοκρατία, χωρίς καθορισμό
προσόντων και καθηκόντων για κάθε θέση. Γενική εντύπωση και διάχυτη πίστη
των πολιτών, το κράτος υπολειτουργεί. Ο σχεδιασμός των εκάστοτε κυβερνήσεων
έχει μικρό ποσοστό υλοποίησης, οι εκάστοτε εξαγγελίες ελάχιστα υλοποιούνται
στην πράξη. Η σύγχρονη οργάνωση, ηλεκτρονική διακυβέρνηση βρίσκεται στα
σπάργανα , η χωρά δεν έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως σύγχρονο κράτος, να
βελτιώσει την λειτουργικότητά και αποτελεσματικότητα των
υπηρεσιών της, να ασκήσει έλεγχο μέσω θεσμοθετημένων και αδιάβλητων δομών ,
θεσμών και ελεγκτικών μηχανισμών. Την κατάσταση αυτή επιδεινώνουν, η ασκούμενη
πολιτική των ανεύθυνων υποσχέσεων, η παροχολογία, οι ιδεοληψίες των κομμάτων, η
συχνή αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής ακόμη και από την ιδία κυβέρνηση, η
έλλειψη σοβαρής ενημέρωσης και ειλικρινούς διαλόγου με τους
πολίτες, η αναβλητικότητα στις αποφάσεις. Αποτέλεσμα, η μη
άσκηση αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης, η καθυστέρηση, η ταλαιπωρία
των πολιτών, η τεράστια απώλεια εσόδων. Ανάλογη είναι και η πολιτική
στην οικονομία η οποία έχει καταρρεύσει, η χώρα βρίσκετε σε
χειρότερη κατάσταση από της εισόδου της στα μνημόνια, οι διαπραγματεύσεις και
τα σχέδια απέτυχαν, η πολιτική της χώρας δεν έδωσε λύσεις γιατί δεν
ασκήθηκε αλλά επεβλήθη από τους δανειστές, το κράτος απέτυχε να στηρίξει τους
πολίτες, τα κόμματα ασκούν ανεύθυνη μικροπολιτική και λαϊκίζουν χωμένα στις
ιδεοληψίες και προκαταλήψεις τους, δείχνουν να μην κατανοούν το περιβάλλον στο
οποίο διαπραγματεύονται, παλινωδούν στις σκέψεις ,τις θέσεις και
αποφάσεις τους με τους δανειστές, χωρίς σχέδιο υποχωρούν, συμβιβάζονται στις
απαιτήσεις τους χωρίς να μελετούν, και εκτιμούν τις επιπτώσεις που θα έχει η
υιοθέτηση των πολιτικών αυτών μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα στην χώρα.
Στο προσφυγικό, η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής
και σχεδίου, η επιπόλαιη αντιμετώπιση, η άγνοια του επερχομένου κινδύνου, η
ιδεοληπτική αντιμετώπιση, η λανθασμένη εκτίμηση των πληροφοριών που υπήρχαν
για τις συγκεντρώσεις προσφύγων στην Τουρκία, από πενταετίας και πλέον,
οδήγησαν στην οξυμένη σημερινή κατάσταση, στον κίνδυνο εξόδου από την Schengen και
τον αποκλεισμό των βορείων συνόρων μας, με συνέπεια τον εγκλωβισμό χιλιάδων
προσφύγων και οικονομικών μεταναστών στη χώρα και την ανάληψη του περιορισμού
των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών από το ΝΑΤΟ. Αλήθεια ποιο
όργανο, με ποίους μηχανισμούς εκτίμησε ότι η απόφαση αυτή εξυπηρετεί
τα εθνικά συμφέροντα ή μήπως η κυβέρνηση πιάστηκε από τα μαλλιά της και ενέδωσε
κάτω από καθεστώς πανικού. Αξιολογήθηκαν πιθανές συνέπειες για τα κυριαρχικά
μας δικαιώματα στην περιοχή, ποιον θα ειδοποιεί το ΝΑΤΟ για έρευνα και διάσωση,
εξασφαλίσθηκε ότι έχουμε αρμοδιότητα – από διεθνείς οργανισμούς-σε όλο το FIR
Αθηνών και αυτό γιατί ξέρουμε ότι Τουρκία επιμένει ότι έχει δικαιοδοσία μέχρι
τον 25ο μεσημβρινό – στη μέση του Αιγαίου – όπως πρόσφατα διεκδίκησε με
την πτώση του ελικοπτέρου του ΠΝ. Ποια θα είναι η πολιτική του ΝΑΤΟ για τις
εναέριες πτήσεις των μέσων του, σε σχέση με τον εθνικό εναέριο χώρο των 10
μιλίων (τα εναέρια μέσα των πλοίων πετούν σε ευρεία περιοχή πέριξ των πλοίων
για ασφάλεια, ανάγκες διοικητικής μέριμνας κλπ), ποια μέση γραμμή θα ακολουθούν
τα πλοία, αυτή που δεχόμαστε εμείς ή αυτή που δέχεται η Τουρκία, έχουμε
διαφορετικό τρόπο υπολογισμού της χάραξης.
Η ασκούμενη μέχρι σήμερα διπλωματία, δεν μπόρεσε
διαχρονικά να στηρίξει τη χώρα και να δώσει λύσεις σε καίρια εθνικά προβλήματα
της εξωτερικής πολιτικής, όπως στις σχέσεις μας με τα γειτονικά κράτη (Σκόπια,
Τουρκία), με τα κράτη της εγγύς και Μέσης Ανατολής), την χάραξη της ΑΟΖ κλπ,
αλλά και σε άλλα θέματα όπως την ελλειπή στήριξη της χώρας από την
ΕΕ στο προσφυγικό και την συνθήκη Schengen για την διατήρηση ανοικτών
συνόρων, του ΝΑΤΟ, το οποίο με απόφαση του (γνωστή ως απόφαση Λουνς)
δεν εκτελεί ασκήσεις με συμμετοχή δυνάμεών μας που εδρεύουν στα νησιά του
Αιγαίου αρνούμενο στην πράξη να αναγνωρίσει το αναφαίρετο δικαίωμα μας της
άμυνας εθνικού χώρου, όπως αυτό καθορίζεται στον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ,
Ο άλλος πυλώνας του κράτους, η δικαιοσύνη, υπό το
βάρος χιλιάδων εκκρεμουσών υποθέσεων, χωρίς ιεράρχηση αναβάλει, καθυστερεί στην
εκδίκαση και έκδοση αποφάσεων, αποφυλακίζει εγκληματίες του κοινού
ποινικού δικαίου, χρονίζει υποθέσεις διαφθοράς – διαπλοκής, επιτρέπει την μη
εκτέλεση αποφάσεων μεγάλων δικαστηρίων θέτοντας σε αμφισβήτηση το κύρος και
αξιοπιστία της από τον λαό.
Τέλος οι Ένοπλες δυνάμεις μπορούμε να
αναγνωρίσουμε ότι εξακολουθούν να αποτελούν ένα ισχυρό παράγοντα στήριξης
της χώρας, όχι μόνο στον τομέα της κυρίας αποστολής τους αλλά και στον τομέα
του κοινωνικού έργου που επιτελούν, στηρίζοντας πολλαπλώς τον ελληνικό λαό στις
δύσκολες μέρες που περνά. Αυτό το ισχυρίζομαι όχι γιατί προέρχομαι από τις
τάξεις των αλλά διότι είναι ένα δομημένο σύστημα, στο οποίο οι προσωπικές
επιλογές, τα θέλω, τα πιστεύω έχουν αξία ανάλογη με την αποδοχή τους από τα
συλλογικά όργανα απόφασης (Ανώτατα Στρατιωτικά Συμβούλια Κλάδων, Συμβούλιο
Αρχηγιών Γενικών Επιτελείων, Συμβούλιο Άμυνας) . Οι Ένοπλες Δυνάμεις
διαθέτουν σύγχρονες δομές, θεσμούς, μηχανισμούς χειρισμού κρίσεων και λήψης
αποφάσεων, διοίκησης και έλεγχου.
Κύριοι της πολιτικής σκηνής, Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση
από την μικρή σε βάθος αυτή ανάλυση, τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι:
Η χώρα πορεύεται ανοχύρωτη, στο παρόν και
το μέλλον χωρίς σύγχρονες δομές, θεσμούς, ελεγκτικούς μηχανισμούς σύγχρονη
τεχνολογία που να της δίνουν τη δυνατότητα άσκησης αποτελεσματικής πολιτικής.
Υπάρχει ελλιπής εθνικός σχεδιασμός σε καίριους
τομείς. Η πολιτική που ασκείται έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα και αδυνατεί να
δώσει αποτελεσματικές λύσεις. Η κοινωνία υποφέρει, το κράτος αδυνατεί.
Η συσσώρευση των προβλημάτων έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό
κοινωνικό μείγμα(ανεργία, φτωχοποίηση του πληθυσμού, ανασφάλεια, έλλειψη
εμπιστοσύνης στο κρατικό μηχανισμό, , πολιτική αναξιοπιστία, πλημμελής απόδοση
δικαιοσύνης, διαφθορά, διαπλοκή κλπ) η κατάσταση αυτή επιτείνεται από την
αστάθεια και την ένταση στην εγγύς περιοχή, το προσφυγικό,
την αδυναμία της ΕΕ να στηρίξει αποτελεσματικά τα κράτη μέλη της.
Η κρίση είναι σύνθετη, έχει ξεπεράσει τις δυνατότητες των
κομμάτων και των πολιτικών που ακολουθούνται από αυτά, απαιτεί σύνθετες λύσεις
με την συνεισφορά ειδικών . Η δημιουργία κρατικών μηχανισμών, ανάλυσης,
εκτίμησης, χειρισμού κρίσεων είναι τελείως απαραίτητη προκειμένου η εκάστοτε
κυβέρνηση να διαθέτη δυνατότητα έγκαιρης και ορθής λήψης αποφάσεων.
Η Ελλάδα δεν έχει άλλο χρόνο να σπαταλήσει. Οι
πολιτικοί πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Απαιτείται ο άμεσος
εκσυγχρονισμός του κράτους, η άσκηση σοβαρής αξιόπιστης πολιτικής, μακριά από
οποιεσδήποτε σκοπιμότητες με μόνη σκέψη τη σωτηρία της πατρίδας, πρέπει να
δώσετε ελπίδα και μέλλον στον ελληνικό λαό, δεν υπάρχει άλλη
ευκαιρία. Αναλογιστείτε ότι εάν τώρα αποτύχετε ποιό
θα είναι το μέλλον της Ελλάδας, το εκρηκτικό αυτό κοινωνικό μείγμα, από
καθημαγμένους Έλληνες πολίτες, οικονομικούς μετανάστες, εγκλωβισμένους
πρόσφυγες πώς θα αντιδράσει; θα γίνει βορά σε ακραία στοιχεία και πολιτικές που
θα απευθύνονται στο θυμικό και όχι στη λογική του και τότε το αποτέλεσμα θα
είναι μη αναστρέψιμο, μη ελέγξιμο.