Ο Πατήρ Παΐσιος δεν συμφωνούσε να σπουδάζουν οι Ορθόδοξοι
θεολόγοι στην Δύση, διότι έβλεπε τον κίνδυνο να μεταφέρουν από εκεί
«πνευματικά μικρόβια» και να μολύνουν την αμώμητη Ορθόδοξη πίστη μας.
«Τι θα πάτε να πάρετε από εκεί; έλεγε. Αυτοί δεν έχουν
τίποτε, τα έχουν γκρεμίσει όλα».
Καί σε έναν Ορθόδοξο Γάλλο ιερομόναχο που τον ρώτησε σε τι
διαφέρουν οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες από τους Ορθοδόξους, είπε
χαρακτηριστικά: «Ας υποθέσουμε ότι η Ορθοδοξία είναι σαν αυτό το Καλύβι που
βλέπεις, φτιαγμένο από πέτρες, λάσπη και ζωνάρια. Οι Καθολικοί αφαίρεσαν την
λάσπη, οι Προτεστάντες αφαίρεσαν τα ζωνάρια. Μπορούν τώρα να σταθούν οι πέτρες
μόνες τους;».
Στενοχωριόταν και όταν μάθαινε ότι κάποιοι Ορθόδοξοι
θεολόγοι, αντί να τρέφωνται από την «δυνατή πνευματική τροφή» των Ορθοδόξων
Πατερικών κειμένων και να πίνουν από τα κρυστάλλινα ύδατα της Πατερικής
Θεολογίας, μελετούσαν τους αιρετικούς θεολόγους της Δύσεως και έπιναν από τις
θολερές πηγές τους, με αποτέλεσμα να φθάνουν ακόμη και σε λανθασμένα
συμπεράσματα για τους Αγίους Πατέρες.
Ούτε και με τους «διαλόγους» που γίνονταν με ετεροδόξους
συμφωνούσε ο Όσιος. Διότι έβλεπε ότι οι μεν Ορθόδοξοι που ασχολούντο με
«διαλόγους» και «συνέδρια» και «προσπάθειες για ένωση» δεν είχαν προηγουμένως
ενωθή οι ίδιοι με τον Θεό, και επομένως δεν μπορούσαν να πληροφορήσουν τους
άλλους με ορθόδοξα πατερικά βιώματα, οι δε ετερόδοξοι που συμμετείχαν σ΄ αυτά
δεν είχαν ειλικρινή διάθεση. Σε επιστολή του το 1978 έγραψε: «Το Ευρωπαικό
πνεύμα νομίζει ότι και τα θέματα τα πνευματικά μπορούν και αυτά να μπούν στην
Κοινή Αγορά. Όλα να ισοπεδωθούν. Οι μεν Ορθόδοξοι που έχουν ελαφρότητα και
θέλουν να κάνουν προβολή, «Ιεραποστολή», συγκαλούν δήθεν Συνέδρια, για να
γίνεται ντόρος, να γράφουν οι εφημερίδες, και νομίζουν ότι έτσι προβάλλουν την
Ορθοδοξία, με το να γίνουν ταραμοσαλάτα με τους κακοδόξους. Αρχίζουν μετά οι
υπέρ ζηλωτές και πιάνουν το άλλο άκρο, να λένε και βλασφημίες για τα Μυστήρια
των Νεοημερολογιτών κ.λ.π. και κατασκανδαλίζουν ψυχές που έχουν ευλάβεια και
ορθόδοξη ευαισθησία. Οι δε ετερόδοξοι, έρχονται στα συνέδρια, κάνουν τον
δάσκαλο, παίρνουν ο,τι καλό υλικό πνευματικό βρίσκουν στους Ορθοδόξους, το
περνάνε από το δικό τους εργαστήρι, βάζουν δικό τους χρώμα και φίρμα, και το
παρουσιάζουν σαν πρωτότυπο, και ο παράξενος σημερινός κόσμος από κάτι τέτοια
παράξενα συγκινείται και καταστρέφεται πνευματικά.
Ο Πατήρ Παΐσιος είχε έναν δικό του τρόπο να λέη και στους
ίδιους τους ετεροδόξους την αλήθεια, χωρίς να προκαλή. Όταν το 1978 θα γινόταν
η εκλογή νέου Πάπα, ένα ρωμαιοκαθολικός μοναχός του ζήτησε να προσευχηθή, ώστε
ο Πάπας που θα εκλέξουν να είναι καλός. Ο Όσιος τον χτύπησε με συμπάθεια στην
πλάτη και του είπε χαμογελώντας: «Μη στενοχωριέσαι, παιδί μου, όποιος κι αν
είναι, αλάθητος θα είναι».
Την δεκαετία του ΄70 πολλοί ζητούσαν την γνώμη του Πατρός
Παισίου και για μία πρόταση που είχε γίνει, να μη φορούν οι ιερείς ράσα.
Εκείνος τους έδειχνε μία ελιά, της οποίας είχε ξεφλουδίσει τον κορμό και τα
χονδρά κλαδιά, αφήνοντας φύλλα μόνο στις άκρες των μικρών κλαδιών της. Στον
ξεφλουδισμένο κορμό της είχε χαράξει: «Τα δένδρα πέταξαν την στολή τους, θα
δούμε την προκοπή τους» και «Παπάς αράσωτος, άρα άσωτος». Η ελιά αυτή, όπως
ήταν επόμενο, ξεράθηκε.
Απόσπασμα από το
βιβλίο: «Ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης», έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής
Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2015 http://ekklisiaonline.gr