Αναρωτιόμαστε
πόσες μαύρες σελίδες θα κρατήσει το βιβλίο της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας για
τα σκοτεινά δρώμενα της Μεταπολίτευσης;
Φοβόμαστε αν οι επόμενες γενιές μας
κατηγορήσουν ότι τους προδώσαμε για «τριάκοντα Ευρω»;
Και όμως υπάρχει δρόμος απαλλαγής από τον
ύπνο της αμαρτίας που σήμερα μας νανουρίζει με τις σειρήνες της ¨αξιολόγησης¨
μας από τους δαίμονες.
«...Πατέρα
μου, αμάρτησα... Πάρε με ως ένα δούλον σου...! Εγώ, τέκνον, τί είχα να κάμω σ’
αυτά τα συγκλονιστικά λόγια; Η μπορούσα να μη ελεήσω τον δικόν μου υιόν, που επέστρεψε;... Ο
Κύριος Ιησούς».
Παρ’ ότι εκκλησιαστικώς-λατρευτικώς η
Παραβολή του Ασώτου πέρασε, όμως ως περιεχόμενο και διδαχή η Παραβολή αυτή, όχι
μόνο είναι πάντοτε επίκαιρη, αλλά είναι αναπόσπαστη από την προσωπικήν εμπειρία
των αμαρτωλών και αγίων. Γι’ αυτό και χάριν των εν
Χριστώ αδελφών μετέφρασα την ερμηνείαν της από τον χρυσούν Άγιον, τον
Χρυσόστομον.
Ως γνωστόν Παραβολή είναι μία πλασματική
ιστορία χάριν διδαχής. Και προκειμένου περί της Παραβολής του Ασώτου, έχει
λεχθεί, ότι ήταν αρκετή αυτή, για να θεωρηθή ως Θεός αυτός που την έπλασε.
Πράγματι, στην Παραβολήν, ως κεντρική ιδέα, αποκαλύπτεται η άπειρη αγάπη και
ευσπλαγχνία του Θεού στα πλάσματά Του. Και για να καταφανεί η σε απίστευτον
βαθμόν αγάπη του Θεού-Πατρός, πλάθει και τον πρεσβύτερον υιόν, που εκπροσωπεί
τον μέσον τύπον του δικαίου, εκφραζομένου με την λογικήν, με το μέτρον και το
δίκαιον. Δύναται δε να υποστηριχθεί, ότι και καλός χριστιανός δεν ήτο, αφού
δεν εσκέπτετο το «ουδέν δύνασθε ποιείν άνευ εμού» και το Αποστολικόν: «Τί έχεις
ω άνθρωπε, ο ουκ έλαβες; Και ει έλαβες, τί καυχάσαι ως μην λαβών;».
Με άλλα λόγια, εάν ο χριστιανός δεν
υπερβεί την λογικήν του, το μέτρον και το δίκαιόν του, δεν μπορεί να λογίζεται
ως χριστιανός. Κύριος ο Θεός να μας σκεπάζει από την απάνθρωπη και αφιλάδελφη
συμπεριφορά του πρεσβύτερου υιού, φρονούντος ότι ήταν δίκαιος, ενώ ήταν δούλος
της εγωπαθείας του και κατεβασανίζετο από τον φθόνον έναντι του ελεηθέντος
αδελφού του: Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης
http://www.impantokratoros.gr/root.el.aspx
Έλα
καλέ μας Ιερέ Χρυσόστομε και μίλησε μας για την ΕΘΝΙΚΗ μας ΑΣΩΤΕΙΑ
«Όπου δεν φυτεύεται η άμπελος της
εγκρατείας, εκεί λιμός ισχυρός. Όπου το σταφύλι της αγνότητος δεν ληνοπατείται,
εκεί λιμός ισχυρός. Όπου το ουράνιον γλεύκος δεν τρέχει, εκεί λιμός ισχυρός.
Όπου υπάρχει ευφορία κακών εκεί πάντως θα υπάρχει αφορία των αγαθών. Όπου
αφθονία των πονηρών πράξεων, εκεί πάντως σπανίζουν οι αρετές. Όπου δεν πηγάζει
το έλαιον της φιλανθρωπίας, εκεί λιμός ισχυρός. Τότε, λοιπόν, αυτός άρχισε να
στερείται τροφής. Γιατί δεν έμειναν σ’ αυτόν, παρά μόνον τα κακά της ακράτειάς
του επειδή έπραξε τα κακά της αμαρτίας. Και αμέσως υπετάγη σε έναν πολίτην
εκείνης της χώρας. Πολίτες δε εκείνης της χώρας ήσαν οι δαίμονες, όπου είχε
μεταναστεύσει. Και ο πολίτης εκείνος, τον έστειλε στον αγρόν του να βόσκει
χοίρους. Γιατί έτσι τιμούν οι δαίμονες αυτούς που τους τιμούν. Έτσι αγαπούν
αυτούς που τους αγαπούν και αυτές τις δωρεές χαρίζουν σ’ αυτούς που τους
υπακούουν.
Και επιθυμούσε να γεμίσει την κοιλίαν του
με τα ξυλοκέρατα, από τα οποία έτρωγαν οι χοίροι. Τί σημαίνουν τα ξυλοκέρατα; Η
γεύση τους είναι γλυκειά, αλλά συγχρόνως και σκληρή και τραχειά. Γιατί τέτοια
είναι και η γεύση της αμαρτίας. Ευφραίνει μεν ολίγον, αλλά κολάζει πολύ. Τέρπει
πρόσκαιρα και μαστίζει αιώνια.
Λοιπόν, ήλθε στον εαυτόν του και
ενθυμηθείς την μακαριότητα στο πατρικό σπίτι και την τωρινήν αθλιότητα και
σκεφθείς ποιος μεν ήταν όταν ήταν υποτασσόμενος στον Πατέρα και Θεόν,
τί δε έγινε όταν υποτάχθηκε στους δαίμονες. λοιπόν αφού θυμήθηκε ολ’ αυτά,
είπε. πόσοι μισθωτοί στον πατέρα μου έχουν ψωμί περίσσιον και εγώ πεθαίνω
από την πείνα; Πόσοι τώρα κατηχούμενοι ευφραίνονται από τις Άγιες Γραφές; ενώ
δε εγώ πεινώ για τα θεία λόγια; Ω, με πόσα κακά έντυσα τον εαυτόν μου! Γιατί
απομακρύνθηκα από την μακαρία εκείνη ζωή; Ω, πόσων αγαθών στερήθηκα! Γιατί να
εισέλθω στον χώρον αυτής, της θανατηφόρου ζωής; Τώρα έμαθα από αυτά που έπαθα,
να μη εγκαταλείπει κανείς τον Θεόν. Τώρα έμαθα να παραμένω κοντά στον πάντοτε
προστατεύοντα αυτούς που είναι πλησίον Του. Τώρα έμαθα να μη εμπιστεύεται
κανείς τους ακαθάρτους δαίμονας, που διδάσκουν κάθε φθοράν και ακαθαρσίαν.
“Λόγος στην Παραβολή του Ασώτου” Αγίου
Ιωάννου του Χρυσοστόμου
ΕΚΔΟΣΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Δυστυχώς αδελφοί μετά τα ξυλοκέρατα της
αμαρτίας θα φάμε τα πραγματικά ξυλοκέρατα και θα πούμε «το ψωμί-ψωμάκι» όπως
έλεγε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.
ΚΑΠΟΤΕ σας έγραψα ότι το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ θα το
δούμε ως μετανοημένη άσωτη γενιά τρώγοντας το λιγοστό ψωμί μας αναμεμιγμένο με
τα δάκρυα της χαρμολύπης μας.
Πρώτα
θα επαναστατήσουν τα λιθάρια αυτής της αιματοποτισμένης γης που έφριξαν από τα
έργα μας και μετά θα ξεσηκωθούν τα κόκκαλα των προγόνων μας.
Εμάς
θα μας ξεσηκώσει η ΠΕΙΝΑ και η ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
Με
πίστη και ελπίδα
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας