Γράφει
ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ο
ΘΕΟΣ δεν κάνει γεωπολιτική, απλώς γράφει ΙΣΤΟΡΙΑ. ΚΑΙ την ιστορία την γράφει με
ωραίες ψυχές.
Τίποτε δεν άλλαξε στο ΑΙΓΑΙΟ, ο
επικυρίαρχος του είναι ο Έλληνας Πιλότος, ο Ναύτης, ο Στρατεύσιμος. Στο ΑΙΓΑΙΟ
γίνεται μια σκυταλοδρομία ωραίων Ελληνικών ψυχών.
Ο τούρκος είναι η ενοχλητική αλογόμυγα
που μπαινοβγαίνει στο Αρχιπέλαγος περιμένοντας να ισοπεδωθεί από την
μυγοσκοτώστρα.
Μόλις
εχθές.
«Είμαστε πανέτοιμοι, μπορούμε να
θυσιάσουμε τα πάντα- Δεν θα κάνουμε πίσω ούτε για να πάρουμε φόρα»:
Συγκλονιστικό βίντεο από τα readiness της 135 Σμηναρχίας Μάχης
135 Σμηναρχία Μάχης - Scramble - F-4E AUP
Αρχές
ΔΕΚΑΕΤΊΑΣ του 80
Η 110 Πτέρυγα Μάχης στην Λάρισα έδινε τον
νυν υπέρ πάντων αγώνα στο Αιγαίο και σε όλη την Ελληνική Επικράτεια
συντονίζοντας όλες τις Πολεμικές Πτέρυγες και ενισχύοντας με περιπολίες τα
πολεμικά αεροδρόμια στην Σκύρο και την Λήμνο.
Ο τούρκος από τότε ήταν αγριεμένος και η
λύσσα του δεν κρυβόταν όσες πολιτικές κατευνασμού του έκαναν οι τότε Έλληνες
πολιτικοί.
Σε αυτήν την πολυάριθμη τότε Πτέρυγα
Μάχης η Πατρίδα με αξίωσε να την υπηρετήσω ως έφεδρος ανθυποσμηναγός.
ΕΚΈΙ έζησα λόγω της ειδικότητας μου
πολλά, άκουσα και είδα περισσότερα .
Όμως ένα πράγμα δεν ξεχνάω την αγγελική
αυταπάρνηση των Πιλότων της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας που μαζί τους βίωνα
τις κορυφαίες στιγμές των αναχαιτίσεων στις εσχατιές του Αρχιπελάγους του
ΑΙΓΑΙΟΥ όλο το 24ωρο την στιγμή που ο κόσμος ζούσε την τρυφηλή και έκλυτη ζωή
της μεταπολίτευσης.
Στο άκουσμα της λέξης scramble οι
ιπτάμενοι και οι τεχνικοί της Πολεμικής μας Αεροπορίας έδιναν μια σκληρή μάχη
με το χρόνο.
Μία μάχη που τους δίνει τη δυνατότητα να
βρεθούν σε λίγα λεπτά στον ουρανό του Αιγαίου για να προασπίσουν τα κυριαρχικά
μας εθνικά δικαιώματα και την ΙΕΡΗ ΓΗ των προγόνων μας . 24 ώρες το 24ωρο, 365
ημέρες το χρόνο, η Πολεμική Αεροπορία συνιστά το μέσο αποτροπής της χώρας μας απέναντι
στην ολοένα αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα και τις διεκδικήσεις της
Άγκυρας.
Αίμα, ιδρώτας και κηροζίνη τα συστατικά
του ακήρυκτου αεροπορικού πολέμου στο Αιγαίο, ενός πραγματικού πολέμου σε καιρό
ειρήνης… ήταν και είναι η ευωδία που ανεβαίνει στον Ουρανό ως προσευχή προς
τους ηρωικούς προγόνους και τους Άγιους Μάρτυρες της Ορθοδοξίας
«ότι συνεχίζουμε να κάνουμε και εμείς το
ΧΡΕΟΣ μας προασπίζοντας την πολιτισμική διαχρονικότητα του Ελληνοχριστιανικού
Πολιτισμού απέναντι στην Βαρβαροκρατία»
Μεσημεριανό στην Στρατιωτική Λέσχη μέσα
στην Πτέρυγα.
Στο τραπέζι που καθόμουν με πλησίασε ο
φίλος μου ιπτάμενος Μιχάλης, ένα καθαρό αετοπούλι στην ματιά και την ψυχή
ταυτισμένος με τα Readiness στην ετοιμότητα παντός καιρού.
-Κώστα, σε είδα από απόσταση το πρωί να
μπαίνεις στην εκκλησία των Ταξιαρχών.
-και μου έκανε κλίκ να σου εκμυστηρευθώ
κάτι παράξενο που βίωσα χθες το βράδυ.
Ο Μιχάλης έκανε τον Σταυρό του στο στήθος
και συνέχισε, ενώ εγώ τον άκουγα χαλαρός όχι όμως για πολλή ώρα από αυτά που
άκουσα.
*Σαν να απογειώθηκα από την πίστα και
ανεβαίνοντας περνούσα από ουρανούς και οπτικά τοπία που άλλαζαν σαν τις σελίδες
ενός βιβλίου.
*Ήταν τόση η χαρά μου όταν αντίκρισα στο
οπτικό μου πεδίο την Κωνσταντινούπολη και την χερσόνησο στον Βόσπορο με την
ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ μέσα σε χρυσά σύννεφα.
*Τέτοια χαρά είχα να πάρω από μικρό παιδί
αλλά η αίσθηση μου αποκορυφώθηκε όταν δίπλα μου και με μεγαλύτερες ταχύτητες με
περιστοίχιζαν ΑΓΓΕΛΟΙ σαν αυτοί που είναι Αγιογραφημένοι στην Εκκλησία μας των
ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ.
* Άλλοι κρατούσαν ρομφαίες , άλλοι
ασπίδες και άλλοι κάτι χοντρά βιβλία.
*Όμως στα αυτιά μου ερχόταν μια αρμονική
ψαλμωδία και όπως την κατανοούσα μου έλεγε
* «θα γίνει ΕΛΛΗΝΙΚΗ»
Όταν ξεκίνησε να μου μιλάει ο φίλος μου
ιπτάμενος ήμουν χαλαρός και ξαφνικά μου ανέβηκε το φαγητό στον λαιμό.
Τι να του πω;
Όνειρα μην δίνεις σημασία και προχώρα.
Δεν είχαμε ακούσει τότε αρχές δεκαετίας
του 80 τίποτε για περί Κωνσταντινουπόλεως και κανένα γεωπολιτικό σημείο ή
εξέλιξη δεν μας προϊδέαζε για το γεγονός ότι η ΠΟΛΗ θα γίνει ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
Όμως κάποιοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως
ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ μαρτυρούσαν στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ σε λιγοστούς τότε το επερχόμενο
ανατρεπτικό αυτό γεγονός της ιστορίας.
Σηκώθηκα από την καρέκλα μου γιατί είχα
υπηρεσία, τον κτύπησα σεβαστικά στους ώμους και του είπα
-ότι και να είδες στις δικές σας τις
πλάτες στηρίζεται η ασφάλεια της ΠΑΤΡΙΔΑΣ.
–Μιχάλη θα τα πούμε καλύτερα αύριο.
Και το αύριο δεν ήρθε γιατί αργά το
απόγευμα μας κάλεσαν με το ασθενοφόρο να πάμε έξω από το σπίτι του Μιχάλη για
να είμαστε Stand by για την εγκυμονούσα γυναίκα του που θα μάθαινε ότι ο
σύζυγός της έφυγε μαζί με του ΑΓΓΕΛΟΥΣ εκεί κάπου στο ΑΙΓΑΙΟ.
ΕΔΩ σταματώ γιατί η συγκίνηση δεν
αντέχεται.
Βέβαιον είναι ότι το μνημόσυνο του Μιχάλη
και των απ αιώνων νεομαρτύρων και ηρώων του Έθνους στα χρόνια της τουρκοκρατίας
και της μεταπολίτευσης με τις κατευναστικές πολιτικές απέναντι στην
ξεδιαντροπιά του τούρκου… θα γίνεται..
ΝΑΙ θα γίνει σύντομα μέσα στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
Όπως το ακούσατε…….
ΥΓ . Αφιερωμένο σε όλους τους πολεμιστές
του ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥ μας.
Δεν
είστε μόνοι. Από το ΑΙΓΑΙΟ μέχρι την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ σας συντροφεύουν πολλές ψυχές.
Η
ΠΑΝΑΓΙΑ μαζί σας.
Με
πίστη και ελπίδα
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
