Μια τέτοια μέρα η Παναγία κατέβη από τους ουρανούς για να γιορτάσει Ανάσταση μαζί με τους πιστούς. Κόσμος πολύς ήταν εκεί, κι ευφράνθει η ψυχή της που έβλεπε τόσους πιστούς που ετιμούν το παιδί της. Ευωδιάζει η εκκλησία, λιβάνι, κερί και μέλι ψάλουν ιερείς, ψάλουν πιστοί, ψάλουν κι οι αγγέλοι. Και φαίνονται να είναι όλοι τους πολύ συγκινημένοι, οι περισσότεροι από αυτούς είναι δακρυσμένοι. Κι έτσι ο όρθρος προχωρεί κι ακούγεται σαφώς ο Ιερεύς που προσκαλεί "Δεύτε λάβετε Φως!"
Όλοι λαμπάδες άναψαν κι έγινε ένα πανόραμα και χύθηκε παντού το φως ωσάν να βλέπεις όραμα. Όλου του κλήρου άρχισε σε λίγο το ξεκίνημα για να βγουν έξω από το ναό, να δώσουνε το μήνυμα. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ακούστηκε να ψάλει ο Δεσπότης ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, σώθηκε όλη η ανθρωπότης. Τότε η χαρά η συγκίνησις φτάνει στο κατακόρυφο ηχούν καμπάνες γιορτινά, φιλιά, ευχές και θόρυβο. Κι αφού οι ιερείς έξι φορές είπαν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ έγινε αυτό που η Παναγιά είδε κι εξανέστη.
Και το τροπάριο έλεγε "Σκόρπισαν οι εχθροί του κι αυτοί που δεν χαρήκανε για την Ανάστασή Του". Κι όπως χάνετε ο καπνός, χάθηκαν από εμπρός Του γιατί χαρά μόνο γι αυτούς ήταν ο θάνατός Του. Έτσι απολούνται οι αμαρτωλοί κι αυτοί που Τον μισούνε οι δίκαιοι αγάλονται, μένουν για να ευφρανθούνε. Κι ενώ ο Δεσπότης έψαλε τα τόσα αυτά μεγάλα, ξεκίνησαν οι Χριστιανοί να φεύγουνε τρεχάλα. Όλα τα φώτα σκόρπισαν κι έμειναν τόσοι μόνο που προκαλούσανε ντροπή, αγανάκτηση και πόνο. Η Παναγία μας σάστησε, έβλεπε και απορούσε για να καταλάβει δεν μπορεί, τον Άγγελο ρωτούσε.
“Άγγελε σε παρακαλώ, ρώτησε κι έλα πές μου αυτοί που φεύγουν βιαστικοί, που πάνε, εξήγησε μου. Πως στη γιορτή δεν θέλουνε μαζί μας να καθήσουν για να δοξάσουν τον Χριστό και να τον προσκυνήσουν;;
Στην σταύρωση όλοι έμειναν, στο τάφο του με δάκρυ μύρο, λουλούδια έραναν όλοι από άκρη σ' άκρη. Και τώρα που τελείωσαν πια του Χριστού τα πάθη φεύγουν και την Ανάσταση μόλις έχουν μάθει;; Μην είναι εκείνοι οι εχθροί που θέλουν το κακό του αυτοί που τον προδώσανε, το στείλαν στο σταυρό του;; Που τον μισούν και βλασθημούν το άγιο όνομα Του πήγαινε Άγγελε να δεις, μην είναι του Πιλάτου;;”
Ο Άγγελος γονάτισε και στων ματιών του την άκρη είδε η Θεοτόκος μας και του κυλά ένα δάκρυ.
“Συγχώρα με Βασίλισσα, Μήτηρ Ποιητού των όλων γιατί αυτά που με ρωτάς θα σε γεμίσουν πόνο. Από το ναό όλοι αυτοί που φεύγουνε μακριά Του είναι γιατί ο διάβολος έκανε την δουλειά του.”
Αναρτήθηκε από Theodore Eleftheriadis
http://eleytheriadhs.blogspot.gr