Ένα
άγαλμα της Αν. Μακεδονίας αν μπορούσε να
μιλήσει θα μας έλεγε τι πέρασε στα χέρια των τότε « τζιχαντιστών» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Και όμως οι ουλές- τομές- χαρακιές που
φέρνει στην επιφάνεια του δείχνει αυτό: «ότι
τους Έλληνες δεν τους φοβούνται μόνο ζωντανούς αλλά και σαν ΑΓΑΛΜΑΤΑ»
1913 –2017
104 χρόνια μετά η πόλη της Καβάλας εόρτασε ήδη ( 26 Ιουνίου ) την επέτειο της
απελευθέρωσής της από τις βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής.
Όμως η πολιτεία αυτή στην οποία
αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος με την συνοδεία του και από αυτό το σημείο
η αγριεμένη από την αμαρτία Ευρώπη
δέχτηκε το ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ μήνυμα του Ευαγγελικού Λόγου τιμητικά στα χρόνια
της χιλιόχρονης Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας ονομάστηκε ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΗ για να θυμίζει
το γεγονός αυτό.
Το 1391 πριν την άλωση της
Κωνσταντινουπόλεως η πολιτεία αυτή
πέφτει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων
οι οποίοι την ισοπεδώνουν για να μην τους θυμίζει τίποτε από το όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ και της δίνουν άλλο
όνομα αυτό της Καβάλας ( βλέπεται πως γινόταν εξισλαμισμοί και στα ονόματα των
πόλεων)
Μετά τους Τούρκους αναλαμβάνουν οι
ομόδοξοι Βούλγαροι το « θεάρεστο έργο
της γενοκτονίας»
Οκτώβριος 1912. Οι Βούλγαροι
καταλαμβάνουν την Καβάλα χωρίς να αντισταθούν οι Τούρκοι. Ακολουθούν
βασανιστήρια, ομηρίες, καταπίεση. Όμως, ο ελληνικός στόλος φέρνει το μήνυμα της
ελευθερίας. Μια μοίρα του στόλου με ναυαρχίδα το θωρηκτό Αβέρωφ και έχοντας
βάση τη Θάσο, περιπολεί στα νερά του Αιγαίου.
25 Ιουνίου1913. Εμφανίζονται τα πρώτα
πλοία του Πολεμικού Ναυτικού στον κόλπο της Καβάλας.
26 Ιουνίου1913. Το αντιτορπιλικό Δόξα
καταπλέει στον όρμο της Καβάλας. Με τη βοήθεια φλογερών πατριωτών Καβαλιωτών,
που βοηθούν στον εντοπισμό των ναρκών στον κόλπο της Καβάλας το Πολεμικό
Ναυτικό καταλαμβάνει την πόλη.
Ο πλωτάρχης Κριεζής μ’ ένα μικρό άγημα
ναυτών αποβιβάζεται στη σημερινή διασταύρωση των οδών Ερυθρού Σταυρού και
Κουντουριώτη, και κατευθύνεται στο Διοικητήριο της πόλης κάτω από τις
ζητωκραυγές εκατοντάδων Ελλήνων.
27 Ιουνίου 1913. Ο ναύαρχος Κουντουριώτης
με το επιτελείο του μέσα σε μια πανηγυρική ατμόσφαιρα αποβιβάζεται στην Καβάλα.
Το ίδιο απόγευμα στέλνει από το θωρηκτό Αβέρωφ το ακόλουθο τηλεγράφημα:«Εξ
Αβέρωφ τη 27 Ιουνίου, ώρα 5 και 30′ μ.μ. Σήμερον επισήμως προκηρύχθη η
κατάληψις της Καβάλας. Εκαθαρίσαμεν τα περίχωρα από τους κομιτατζήδες και
ικανούς Βουλγάρους στρατιώτας αδέσποτους. Ο ενθουσιασμός είναι μέγιστος.» https://kavalawebnews.gr/Ιούν
23, 2016
Δεύτερη Βουλγαρική κατοχή για την Πολιτεία αυτή στον Α΄ Παγκόσμιο, το 1916 – 1919.
Εδώ έγινε γενοκτονία του Ελληνικού
πληθυσμού δια μέσου των τεχνικών του
λιμού και λοιμού ( χιλιάδες αθώα θύματα εξ αιτίας της επιβαλλόμενης πείνας και
των ασθενειών)
Όταν λέμε για χιλιάδες θύματα το λένε τα
ιστορικά αρχεία. Μια Συρία του 2014- 2017 έγινε η Αν. Μακεδονία και η Δυτική
Θράκη εκείνα τα χρόνια δίχως υπερβολή.
Επιτέλους η Πολιτεία αυτή απελευθερώνεται
και διάγει τους χρόνους του Μεσοπολέμου.
Το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Πόλης που
ενισχύθηκε και με το ζωντανό Μικρασιατικό στοιχείο θέλει να τιμήσει δεόντως
αυτούς του Έλληνες – Ήρωες που πέρασαν
σχεδόν όλη την ζωή τους στα αιματοβαμμένα πεδία των Βαλκανικών πολέμων για να
λευτερώσουν την Ελληνική ΓΗ της Μακεδονίας του Μεγ. Αλεξάνδρου και της
μετέπειτα Βυζαντινής Δυναστείας των Μακεδόνων Αυτοκρατόρων.
Τι κάνουν λοιπόν;
To 1938 επί δημαρχίας Αθανασίου Μπαλάνου
τοποθετούν στην κεντρική πλατεία της Πόλης το περίτεχνο ΑΓΑΛΜΑ του Έλληνα Στρατιώτη των Βαλκανικών Πολέμων που
έγινε με την επιμέλεια και φροντίδα του
προηγούμενου Δήμαρχου Μιχαήλ Λολίδη.
Δυστυχώς οι περιπέτειες της Χριστωνύμου
Πολιτείας που οι τούρκοι της έδωσαν την ονομασία Καβάλα δεν σταματούν.
«Μετά την ήττα του Ελληνικού στρατού από
τις ναζιστικές δυνάμεις, η περιοχή από τον Στρυμόνα έως τον Εβρο, μαζί με τα
νησιά της Θάσου και της Σαμοθράκης παραχωρήθηκαν στη Βουλγαρία, ως ανταμοιβή
για την προσχώρησή της στον Αξονα (εκτός από 3/4 του νομού Εβρου, έπειτα από
σχετική αξίωση της Τουρκίας). Εκτοτε, για τους κατακτητές ανήκαν διοικητικά
στην «περιφέρεια Ασπρης Θάλασσας» ή «Αιγαίου» ή «Αιγαιίδα» (Μπελομόρε), η οποία
συμπεριλαμβανόταν στην 4η περιοχή (Στάρα Ζαγκόρα - Πλόβντιφ - Μπελομόρε) της
βουλγαρικής επικράτειας.
Εδώ έγκειται και η διαφορά μεταξύ
ιταλικής, γερμανικής και βουλγαρικής κατοχής. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί
αναγνώριζαν ότι βρίσκονται σε μια ξένη χώρα ως δύναμη κατοχής, ενώ οι Βούλγαροι
προπαγάνδιζαν ότι βρίσκονται σε «απελευθερωμένο βουλγαρικό έδαφος» και σκόπευαν
να μείνουν οριστικά. Η Βουλγαρία ισχυριζόταν πως δεν κατέλαβε, αλλά
απελευθέρωσε περιοχές, οι οποίες ήταν βουλγαρικό εθνικό έδαφος με αδύναμο
βουλγαρικό πληθυσμό, λόγω της προηγηθείσας πολιτικής εξελληνισμού του Ελληνικού
κράτους.
Η νέα βουλγαρική κατοχή υπήρξε βαρύτερη
από τις προηγούμενες (η πρώτη στους Βαλκανικούς, 1912 - 1913, κι η δεύτερη στον
Α΄ Παγκόσμιο, το 1916 - 1919), καθώς ο ελληνισμός της «βουλγαροκρατούμενης
ζώνης» (514.426 Ελληνες, κατά τους Βουλγάρους) βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν επιθετικό
βουλγαρικό επεκτατισμό, ανανεωμένο από τις νέες συνθήκες, λόγω της συνεργασίας
του με τη Γερμανία, και αποφασισμένο με το τέλος του πολέμου να διεκδικήσει
«αποκατάστασιν της εθνικής ενότητος της Βουλγαρίας». Της Κατερινας Τσεκου* http://www.kathimerini.gr/
01.08.2010
Το τι πέρασαν οι πρόγονοι μας στα χέρια
των ομόδοξων Βουλγάρων δεν περιγράφεται.
Ο καθείς που έχει ρίζα από αυτό το ευλογημένο μέρος έχει καταγράψει στην
ιστορική μνήμη του και μια ιστορία που
έζησαν οι πρόγονοι του.
Αφού ξεπάτωσαν τους ανθρώπους οι
κατακτητές Βούλγαροι στράφηκαν με μένος στα ιστορικά μνημεία της Πολιτείας
αυτής και απετέλεσαν τους προδρόμους των σημερινών τζιχαντιστών αποκεφαλίζοντας
τις προτομές των .
Έτσι λοιπόν το 1941 αποκεφάλισαν το μνημείο ΑΓΑΛΜΑ του Έλληνα Στρατιώτη των
Βαλκανικών Πολέμων που κοσμούσε την κεντρική Πλατεία.
Το μέν σώμα το γκρέμισαν οι αθεόφοβοι
στην Θάλασσα , την δε κεφαλή την παράχωσαν.
Στις προηγούμενες δεκαετίες μέχρι και τα
τελευταία χρόνια βρέθηκαν όλα τα αποσπασμένα τμήματα του ιστορικού αυτού
μνημείου και με την επιμέλεια και φροντίδα του οικείου Δήμου αποκαταστάθηκαν
στην αρχική μορφή .
75 ολόκληρα χρόνια μετά την καταστροφή του
από τα στρατεύματα κατοχής το άγαλμα (μετά την απαραίτητη συντήρηση και
αποκατάστασή του) επανατοποθετείται σε περίοπτη θέση στην πλατεία Κρίτωνα
Κονσουλίδη.
Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου έγιναν στις 27 Ιουνίου 2016 από την δήμαρχο
της Πόλης κ. Δήμητρας Τσανάκα και συνέπεσαν με τα Ελευθέρια της Χριστωνύμου
αυτής πολιτείας.
Και τώρα αγαπητοί μου μια ιστορική
επισήμανση
Γιατί την ιστορία δεν πρέπει απλώς να την
παπαγαλίζουμε αλλά να την βιώνουμε γιατί είναι το πιο χρήσιμο στρατηγικό
εργαλείο και ιδιαίτερα για τις κρίσιμες μέρες μας.
Τόσο κόπο έκαναν οι αντίχριστοι για να
μας την αλλοιώσουν. Θα του αφήσουμε άραγε με κανένα παράπονο;
Λοιπόν
Από την στιγμή που εμφανίστηκαν οι
Βούλγαροι στα Βαλκάνια το 635 μ.χ και με τις συνεχόμενες μετέπειτα εκστρατείες – επιδρομές τους στην
Βυζαντινή Αυτοκρατορία ποτέ δεν έπεσε η πολιτεία αυτή στα χέρια
τους όσο είχε την Χριστεπώνυμη ονομασία της ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ γιατί όπως φαίνεται
και σίγουρα ήταν ΧΡΙΣΤΟΦΡΟΥΡΗΤΗ
Όταν
οι τούρκοι την ονόμασαν Καβάλα υπέστει τρεις συνεχόμενες θηριωδίες- κατοχές-
γενοκτονίες από τους Βουλγάρους.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Όμως το κεντρικό συμπέρασμα της
αρθρογραφίας μας είναι:
«ότι
τους Έλληνες δεν τους φοβούνται μόνο ζωντανούς αλλά και σαν ΑΓΑΛΜΑΤΑ»
Με
Πίστη και Ελπίδα