Γράφει
ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ένα
άλλο ΧΕΡΙ κατευθύνει τα πράγματα και γράφεται η ιστορία της ανθρωπότητας.
Αυτό το πραγματικό συμβάν ξεκινάει πριν
τέσσερα χρόνια και δένει με τα πρόσφατα
συμβάντα στην Καταλονία που θέλει να κερδίσει την ανεξαρτησία της.
Σε μια αναγκεμένη ψυχούλα εμφανίστηκε μια
άγνωστη Αγία και της είπε:
Είμαι
η Αγία Μάρτυς Ματρώνα από την Θεσσαλονίκη και θα σε βοηθήσω.
Και δεύτερη φορά της παρουσιάστηκε και
της διευκρίνισε:
Δεν είμαι η Ματρώνα η Ρωσίδα, ούτε
κατάγομαι από την Χίο αλλά είμαι από την Θεσσαλονίκη και τώρα βρίσκομαι στην
Βαρκελώνη.
Στο ξάφνιασμα της η ψυχούλα αυτή ζήτησε
την βοήθεια μας, αν υπάρχει πραγματικά αυτή η ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ από την Θεσσαλονίκη;
Τα ιστορικά στοιχεία από το συναξάρι της
ΑΓΙΑΣ αυτής των πρώτων χριστιανικών χρόνων ήταν πτωχά. Αλλά εκείνο που με
εντυπωσίασε ήταν ότι το σκήνωμα της ήταν εξαφανισμένο κάπου στην Βαρκελώνη της
Καταλονίας, όπως το επεσήμανε και η ίδια η ΑΓΙΑ.
«Η Οσία Ματρώνα έζησε στη Θεσσαλονίκη και
συγκαταλέγεται μεταξύ των Μαρτύρων των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας μας, κατά
την περίοδο των διωγμών. Υπήρξε ακόλουθος μιας πλούσιας και ευγενούς Ιουδαίας,
με το όνομα Παντίλλα ή Παυτίλλα, η οποία ήταν σύζυγος του στρατοπεδάρχη της
Θεσσαλονίκης. Καθημερινά συνόδευε την κυρία της στη συναγωγή της πόλεως, όπου
ωστόσο δεν πήγαινε η ίδια, διότι κρυφά κατέφευγε σε χριστιανικό ναό, για να
προσευχηθεί.
Μοιραία, όμως, επειδή για πολύ καιρό η Ματρώνα ξεγελούσε την κυρία της, μια λάθος κίνηση στάθηκε αφορμή για να αποκαλυφθεί η ταυτότητά της. σε μία εορτή των Ιουδαίων, κατά την οποία συνήθιζαν να τρώνε πικρά χόρτα και άζυμα, η Ματρώνα άργησε να επιστρέψει από το ναό και όταν έφθασε στην συναγωγή γινόταν η τελετή των Επιτιμίων. Ένας από τους δούλους της Παντίλλας κατήγγειλε ότι η Ματρώνα ήταν Χριστιανή και ότι εξαπατά την κυρία της, φροντίζοντας κάθε φορά που αυτή προσερχόταν στην συναγωγή, εκείνη να πηγαίνει στην Εκκλησία. Αυτό προκάλεσε την οργή της Παντίλλας, που δεν δίστασε, ξεσπώντας σε κραυγές, να την κατηγορήσει ότι είναι εχθρική προς αυτήν. Διέταξε αμέσως την σύλληψή της και, αφού την συνέλαβαν και την έδεσαν, άρχισαν να την μαστιγώνουν. Η Ματρώνα, όμως, με παρρησία δήλωσε ότι είναι Χριστιανή και ότι, αν και η κυρία της εξουσίαζε το σώμα της και την ίδια της την ζωή, ωστόσο δεν μπορούσε να την μεταπείσει σε όσα πίστευε.
Η Παντίλλα, αφού την αλυσόδεσε, διέταξε να την φυλακίσουν και να σφραγίσουν την πόρτα του κελιού της. Έπειτα από τρεις ημέρες, νωρίς το πρωί, πήγε η ίδια να δει αν η Ματρώνα ζει. Έκπληκτη διαπίστωσε ότι είχε ελευθερωθεί από τα δεσμά της και στεκόταν φωτεινή ψάλλοντας, χωρίς να έχει το παραμικρό ίχνος τραύματος και βασανισμού. Εξοργισμένη η Παντίλλα διέταξε να δέσουν πάλι την Ματρώνα και να την μαστιγώσουν ανηλεώς. Εκείνη, έκπληκτη για την ιδιαίτερη σκληρότητα της κυρίας της, την ρώτησε γιατί την βασάνιζε, ομολογώντας ωστόσο την πίστη της στον Χριστό. Καταπονημένη από τα βασανιστήρια και μην μπορώντας να σταθεί στα πόδια της, η Ματρώνα κλείσθηκε και πάλι στην φυλακή.
Έπειτα από τρεις ημέρες, όταν η Παντίλλα επισκέφθηκε το κελί της φυλακής της Αγίας, αντίκρισε το ίδιο θέαμα. Την Μάρτυρα απελευθερωμένη από τα δεσμά της, με το ίδιο φωτεινό πρόσωπο, παρά τα βασανιστήρια και την πείνα που υπέστη επί δεκατέσσερις ημέρες. Τότε η κυρία της, γεμάτη οργή, διέταξε να δέσουν την Ματρώνα σε δρύινα ξύλα και να την βασανίσουν. Εξαντλημένη η Αγία από τις μαστιγώσει και με το σώμα της γεμάτο σημάδια, ψέλλισε με αδύναμη φωνή λίγες λέξεις προσευχής και παρέδωσε το πνεύμα της.
Η Παντίλλα διέταξε τότε κάποιον με το όνομα Στρατόνικος, να τυλίξει το λείψανο της Αγίας σε δέρμα και στην συνέχεια να το ρίξει έξω από τα τείχη της πόλεως. Το ιερό λείψανό της το παρέλαβαν οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν με ευλάβεια κοντά στην Λεωφόρο, δηλαδή την Εγνατία οδό. Μετά το τέλος των διωγμών, ο Επίσκοπος Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος πήρε το σκήνωμα της Μάρτυρος και το μετέφερε μέσα στην πόλη και, αφού έκτισε ναό, το απέθεσε εντός αυτού.
Την εποχή της Φραγκοκρατίας, όμως, το σκήνωμα της Αγίας μεταφέρθηκε στην Βαρκελώνη και εναποτέθηκε σε ναό,….
Εκτός των τειχών της Θεσσαλονίκης υπήρχε
και μονή αφιερωμένη στην Αγία Ματρώνα. Η
Εκκλησία μας τιμάει την ΑΓΙΑ στις 27 Μαρτίου »
Το Χαριτόβρυτο Σκήνωμα της Αγίας Ματρώνης
, όπως συνέβη και με πολλά άλλα Σκηνώματα Αγίων μας απήχθη στην περίοδο της
Λατινοκρατίας – Φραγκοκρατίας ή την επόμενη
περίοδο των δολοφόνων της Καταλανικής Εταιρείας που σκορπούσαν τον φόβο
και τον τρόμο σε όλη την Ελληνο- Βυζαντινή επικράτεια…..έκτοτε αγνοείτε γιατί
δεν συνέφερε σε κάποιους να μάθουμε τι έγινε η ΜΕΓΑΛΗ αυτή ΕΥΛΟΓΙΑ.
Φυσικά το ΑΓΙΟ Σκήνωμα βρέθηκε στο γεωπολιτικό λιμάνι της Βαρκελώνης
που ήταν τότε εύκολα προσβάσιμο.
Αυτά τα ιστορικά στοιχεία είχα ήδη δώσει στον φίλο μου για την ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ που τον βοήθησε η ίδια πραγματικά.
Όμως πάλι ένα μήνα πριν γίνει το δημοψήφισμα για την
Ανεξαρτησία της Καταλονίας, εμφανίστηκε η ΑΓΊΑ
στον γνωστό μου και του διαμήνυσε.
Βρίσκομαι σε κρύπτη ναού στην Βαρκελώνη
με άλλο όνομα.
Εδώ θα θελήσουν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία
τους και θα τους βοηθήσω, αλλά η ανθρωπότητα θα ζήσει νέες σταυροφορίες.
Στα λεγόμενα αυτά της ΑΓΙΑΣ ήταν δύσκολο να βοηθήσω τον γνωστό μου .
Τα θυμόμουν όμως μέχρι που έγινε το δημοψήφισμα
στην Καταλονία και εξ αιτίας αυτού ήρθαν σε γνώση μου κάποια στοιχεία.
«Η Ευλαλία της Βαρκελώνης, η πολιούχος της Βαρκελώνης»
Ο Καθεδρικός ναός La seu στη Βαρκελώνη, Ισπανία.
Ο καθεδρικός ναός του Τιμίου Σταυρού
και της Αγίας Ευλαλίας (καταλανικά: Catedral de la Santa Creu i Santa
Eulàlia, ισπανικά: Catedral de la Santa Cruz y Santa Eulalia), γνωστός
και ως καθεδρικός ναός της Βαρκελώνης, είναι γοτθικός καθεδρικός ναός και
έδρα της αρχιεπισκοπής της Βαρκελώνης, Ισπανία. Ο καθεδρικός
κατασκευάστηκε από τον 13ο μέχρι τον 15ο αιώνα, με τον κύριο όγκο των εργασιών
να ολοκληρώνεται τον 14ο αιώνα.
Ο καθεδρικός είναι αφιερωμένος στην Ευλαλία
της Βαρκελώνης, πολιούχου της Βαρκελώνης, μια νεαρή παρθένα, η οποία, σύμφωνα
με την καθολική παράδοση, μαρτύρησε κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων στην
πόλη.
Οι εξοργισμένοι Ρωμαίοι την έβαλαν σε ένα
βαρέλι με μαχαίρια κολλημένα μέσα του και το έβαλαν να κατρακυλλά στο δρόμο (σύμφωνα
με την παράδοση αυτή που σήμερα αποκαλείται Μπαϊσάδα δε Σάντα Ευλάλια.
Το σώμα της αγίας Ευλαλίας είναι
ενταφιεσμένο στην κρύπτη του καθεδρικού.» Από τη Βικιπαίδεια
Μπορεί το σκήνωμα αυτό να είναι της ΑΓΙΑΣ
ΜΑΤΡΩΝΑΣ;
Το συναξάρι της ΑΓΙΑΣ εδώ ταυτίζεται
Και στις δύο περιπτώσεις αφορά Αγία
Παρθενομάρτυρα των πρώτων διωγμών υπό των Ρωμαίων τυράννων.
Και στις δυο περιπτώσεις το τέλος των
βασανιστηρίων της ΑΓΙΑΣ γίνεται με
δρύινα ξύλα συρόμενη ή μέσα σε κυλιόμενα δρύινα βαρέλια.
Και το ίδιο το συναξάρι αλλά και η ίδια η
ΑΓΙΑ αποκαλύπτουν ότι το κλαπέν σκήνωμα της βρίσκεται στην Βαρκελώνη της
Καταλονίας.
Είναι πρώτη φορά στα Εκκλησιαστικά
δρώμενα που γίνεται αυτός ο συσχετισμός και φυσικά ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ θα δείξει.
Όμως θα μείνουμε σε μια φράση της ΑΓΙΑΣ
ΜΑΤΡΩΝΑΣ.
Εδώ θα θελήσουν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία
τους και θα τους βοηθήσω, αλλά η ανθρωπότητα θα ζήσει νέες σταυροφορίες.
«Όταν ακούμε σήμερα για Καταλονία (ή
Καταλανία), το μυαλό μας πηγαίνει κατευθείαν… στην Μπαρτσελόνα, με τους
χιλιάδες οπαδούς και στην Ελλάδα.
Η Καταλονία είναι μία περιοχή στο
βορειοανατολικό άκρο της Ισπανίας, με πρωτεύουσα τη Βαρκελώνη. Είναι ορεινή, στο
μεγαλύτερο μέρος της, ενώ είναι γνωστό ότι σ' αυτή έχουν εκδηλωθεί και
αποσχιστικές τάσεις από την Ισπανία.
Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι η Καταλονία έχει
μια ιδιαίτερη σχέση με τη χώρα μας, καθώς τον 14ο αιώνα η λεγόμενη Καταλανική
Εταιρεία, μια ομάδα μισθοφόρων και τυχοδιωκτών από την Καταλονία και την
Αραγονία, προκάλεσε τεράστιες και ανεπανόρθωτες ζημιές σε περιοχές της Μικράς
Ασίας, στο Άγιο Όρος, την Βόρεια και την Κεντρική Ελλάδα;
Η ιστορία της καταλανικής εταιρείας
Η Καταλανική Εταιρεία (Gran Companyia
Catalana d' Orient) προερχόταν ουσιαστικά από μία στρατιωτική οργάνωση που
πολέμησε τους Άραβες στην Ισπανία κατά τον 13ο αιώνα. Μετά τις επιτυχίες της
εναντίον των Αράβων, δεν διαλύθηκε αλλά άρχισε να προσφέρει μισθοφορικές
στρατιωτικές υπηρεσίες.
Οι καταστροφές δεκάδων μοναστηριών στο
Άγιο Όρος
Η δράση της Καταλανικής Εταιρείας στο
Άγιο Όρος δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό. Εκτενώς με το θέμα ασχολήθηκε ο
ιστορικός και πολιτικός Σπυρίδων Λάμπρος, στο περιοδικό "Νέος
Ελληνομνήμων", τόμος 6, τεύχος 3, σελ. 319-321 (1909), στο άρθρο "Το
Άγιον Όρος και οι Καταλώνιοι". Ο Θωμάς Μάγιστρος(τέλη 14ου αιώνα), γράφει
για «φόνους μοναχών δίκην προβάτων και πυρπολήσεις των περισσοτέρων μονών».
Ο Αγιορείτης Κοσμάς Βλάχος (1903),γράφει
: «…Οι μοναχοί εσφάζοντο δίκην προβάτων και τα μοναστήρια έρημα κατελείφθησαν
όσα δεν κατηδαφίσθησαν, τοσαύτη ήτο η καταστροφή ώστε εκ των 180 μονών του 11ου
αιώνος και εκ των 300 ας αριθμεί ο πάπας Ινοκέντιος Γ’ (παντώς ναών και κελίων)
κατά τας αρχάς του 13ου αιώνος, ελάχιστα διεσώθησαν μετά ταύτα, ώστε κατά το
τέλος του 16ου αιώνος, μόνον 25 εξ αυτών ευρίσκομεν» Φ. ΓΚΡΕΓΚΟΡΟΒΙΟΥΣ,"ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ", έκδοση 1889, ελλ. έκδοση 1991.
Γ. ΜΙΛΕΡ, "Η ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ
ΕΛΛΑΔΑ, 1204-1556", ελλ. έκδοση 1990.
ΜΑΡΚΟΣ Ν. ΡΟΥΣΣΟΣ ΜΗΛΙΔΩΝΗΣ, «ΤΟ ΑΓΙΟΝ
ΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΔΥΣΗ,963-1963».
Μιχάλης Στούκας PROTOTHEMA 14/01/2017
«ΣΗΜΕΙΑ
των ΚΑΙΡΩΝ να θες, πρέπει να είσαι σαν το βόδι και να μην καταλαβαίνεις», έλεγε
πολλές φορές ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ στους προσκυνητές που τον ρωτούσαν για τα επέκεινα.
Με
Πίστη και Ελπίδα
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας