Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ελλάδα και έζησε τον 2o
αιώνα μ. Χ., επί αυτοκρατορίας Κόμμοδου και Σεπτίνου Σεβήρου. Ορφανός από
πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τα διδάγματα του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη
και φιλάνθρωπη μητέρα του, ονόματι Ανθία.
Μεγάλη επιθυμία της Ανθίας ήταν να
επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων
Πέτρου και Παύλου. Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό
γιό της Άγιο Ελευθέριο.
Ο επίσκοπος Ρώμης, όταν είδε τον Άγιο Ελευθέριο εκτιμώντας
την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε
υπό την προστασία του.
Μετά από λίγα χρόνια τον χειροτόνησε διάκονο και έπειτα
ιερέα. Από τη θέση αυτή ο Άγιος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου
του, και σε έργα φιλανθρωπίας.
Γι’ αυτό και το έτος 182 μ. Χ., με κοινή ψήφο κλήρου και
λαού, ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης. Η φήμη της αρετής του έφτασε
μέχρι τη Βρετανία.
Έτσι, ο βασιλιάς της Βρετανίας, Λούκιος, έγραψε επιστολή
στον Άγιο Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να
γίνουν χριστιανοί. Ο Άγιος, αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους
στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς τον Λούκιο με το λαό
του.
Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξήγειρε διωγμό κατά των
χριστιανών, ο Άγιος Ελευθέριος τον έλεγξε θαρραλέα. Τότε διατάχθηκε ο
μαρτυρικός θάνατός του, μαζί με τη μητέρα του Ανθία.
Έτσι ο Άγιος Ελευθέριος πέρασε «εις την ελευθερίαν της
δόξης των τέκνων του Θεού» (Προς Ρωμαίους, η' 21). Δηλαδή στην ελευθερία της
ένδοξης κατάστασης των παιδιών του Θεού.
Η Σύναξή του τελείται στο μαρτύριο αυτού, πλησίον του Ξηρολόφου.
Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. α'. Τον
συνάναρχον Λόγον.
Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, και αιμάτων τοις ρείθροις
επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ μάκαρ ανέδραμες, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα
του Σατάν. Διό μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου
άθλησιν.
http://ekklisiaonline.gr