Φώτο : το Ιερό Σκήνωμα του ΑΓΙΟΥ την
χρονιά της επανακομιδής του το 1965.
Γράφει
ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Μόνο
στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ γίνονται αυτά.
Το Ιερό Σκήνωμα του ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ να
ζωντανεύει , να κτυπά το τζάμι της Λάρνακας, να κάνει φασαρία , να τρομοκρατεί
του Λατίνους γιατί ήθελε να γυρίσει στο σπίτι του στα Ιεροσόλυμα για να
βρίσκεται κοντά στα παιδιά του, τους Ορθοδόξους προσκυνητές των ΑΓΙΩΝ ΤΟΠΩΝ, να
τους ευλογεί και να τους βοηθάει με την παρρησία του.
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ
Και μόνο το χρονικό της επανακομιδής του
Ιερού Σκηνώματος του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου από την Εσπερία αποτελεί ένα ξεχωριστό Συναξάρι της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
«Το ιερό λείψανο το είχαν κλέψει οι
σταυροφόροι της Α' σταυροφορίας (1096 - 1099) μαζί με πολλά άλλα ιερά λείψανα
και το μετέφεραν στη Βενετία όπου και το έθεσαν στον ναό του αγίου Αντωνίνου.
Εννέα αιώνες περίπου αργότερα έμελλε να επανέλθει και πάλι ο μεγάλος ασκητής
της Ορθοδοξίας στο μοναστήρι που ο ίδιος έκτισε.»
Το 1965 θα ήταν μια ευλογημένη χρονιά .
Τότε ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ αποφάσισε ότι έπρεπε
να επιστρέψει στο σπίτι του στα Ιεροσόλυμα και στην παλαίφατη ομώνυμη Ιερά Μονή του της οποίας ήταν ο Κτήτωρ.
«Πριν την παραλαβή του ιερού λειψάνου
είχαν προηγηθεί μεταξύ του Πάπα της Ρώμης Παύλου στ' και του Πατριάρχου
Ιεροσολύμων Βενεδίκτου συνεννοήσεις για τον καθορισμό αντιπροσωπειών,
ημερομηνιών, τελετών και άλλων θεμάτων σχετικών με την παράδοση και την
παραλαβή.
Από πλευράς Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
ορίσθηκε η αντιπροσωπεία στην οποία μετείχαν ο Αρχιεπίσκοπος Ιορδάνου (νυν
Μητροπολίτης Καισαρείας) κ. Βασίλειος, ο Αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος ηγούμενος της
Βηθανίας, ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ ηγούμενος της Λαύρας και ο ιεροδιάκονος (νυν
Μητροπολίτης Ναζαρέτ) κ. Κυριακός.»
Τι μεσολάβησε όμως και οι Λατίνοι
εσπευσμένα ζητούσαν να αποδώσουν το κλεμμένο από αυτούς Ιερό Σκήνωμα στους
φυσικούς του κατόχους στην Παλαιστίνη;
Το έκαναν γιατί μας αγαπούσαν ή έγινε
κάτι το συνταρακτικό;
Μήπως μεσολάβησε ο αιφνίδιος θάνατος ενός
Πάπα της Ρώμης;
Το ΙΕΡΟ ΣΚΗΝΩΜΑ κτυπούσε το τζάμι μέσα
στην Λάρνακα, έκανε φασαρίες και φόβιζε τους παριστάμενους φρουρούς στο Αββαείο
Ο Γέρων Σεραφείμ είχε ιδιαίτερη αγάπη και
ευλάβεια στον άγιο Σάββα. Εδιηγείτο στα καλογέρια του μετά την επανακομιδή του
ιερού λειψάνου τα εξής:
«Ο Πάπας», έλεγε «δεν μας έδωσε το ιερό
λείψανο, γιατί μας αγαπούσε, αλλά γιατί συχνά εμφανιζόταν σ' αυτόν και τον
ενοχλούσε για να επιστρέψει στο μοναστήρι του.
Όταν πέθανε ο Πάπας που δεν έλαβε υπ'
όψιν του τον Άγιο, εκείνος εμφανίστηκε και πάλι στον διάδοχό του.
Αλλά και στον ναό που βρισκόταν το ιερό
λείψανό του θησαυρισμένο μέσα σε γυάλινη λάρνακα χτυπούσε το τζάμι, έκανε
φασαρίες, τάραζε τους φύλακες και τους Λατίνους μοναχούς». Ο ΓΕΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΑΒΒΑΪΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΥΓΔΟΝΙΑ
https://www.impantokratoros.gr/root.el.aspx
Μετά από αυτά τα συνταρακτικά και
θαυμαστά γεγονότα φαίνεται οι Λατίνοι να
ήθελαν πως και πώς να επιστρέψουν τον ΘΗΣΑΥΡΟ αυτόν της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ .
Πάντα όμως στο μυαλό το δικό μας υπήρχε ο
ενδοιασμός, τι τους έπιασε ξαφνικά και επιστρέφουν το Ιερό ΣΚΉΝΩΜΑ του ΑΓΙΟΥ
ΣΑΒΒΑ ή μήπως δεν είναι το πραγματικό Σκήνωμα του Αγίου;
«Παρά τις εκδηλώσεις τιμής και αγάπης εκ
μέρους των Λατίνων τόσο στην αντιπροσωπεία όσο και στην Αγιοταφική Αδελφότητα
υπήρχε διάχυτη η αμφιβολία εάν οι Δυτικοί απέδιδαν το πραγματικό άγιο λείψανο
στην ορθόδοξη αντιπροσωπεία.
Όταν η ορθόδοξη αντιπροσωπεία μετά από το
μακρύ και κοπιαστικό ταξείδι έφθασε στον ναό του αγίου Αντωνίνου, ο Γέρων
Σεραφείμ παρατηρούσε, προς έκπληξη των υπολοίπων, με ιδιαίτερη επιμονή το ιερό
λείψανο, σαν να έψαχνε να βρει κάποιο σημάδι που να πιστοποιεί την
αυθεντικότητά του.
Κάποια στιγμή με έκδηλη χαρά φώναξε στους
υπόλοιπους: «Πατέρες, είναι το πραγματικό λείψανο».
Πιστοποίησε τη γνησιότητα από το γεγονός
ότι έλειπε το ένα από τα δύο μάτια.
Γνώριζε ο π. Σεραφείμ από παλαιά
συναξάρια της Λαύρας ότι οι μονοφυσίτες στα χρόνια του αγίου Σάββα σε μια
διαμάχη που είχαν μαζί του για την ορθή πίστη του είχαν βγάλει το μάτι.
Από εκείνη τη στιγμή δεν απομακρύνθηκε
από αυτό. Ακόμη και όταν το αεροπλάνο διενυκτέρευσε στην Αθήνα, για να
προσκυνήσουν επί του αεροπλάνου οι αναμένοντες αυτό πιστοί, ο Γέρων παρέμεινε
μόνος όλη τη νύχτα φύλακας του ιερού λειψάνου, ενώ η υπόλοιπη συνοδεία λόγω του
κόπου μετέβη στην Αθήνα για ανάπαυση.
Διηγείται ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ ότι καθ'
όλο το διάστημα που ο Γέρων Σεραφείμ στεκόταν φρουρός δίπλα στο άγιο λείψανο,
έδιδε τόσο στον ίδιο όσο και στα υπόλοιπα μέλη της αντιπροσωπείας την αίσθηση
ότι ανάμεσά τους γινόταν κάτι σαν μυστική συνομιλία, σε σημείο που να
εντυπωσιάζονται και να θαυμάζουν το γεγονός.»
Ο ΓΕΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΑΒΒΑΪΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΥΓΔΟΝΙΑ
https://www.impantokratoros.gr/root.el.aspx
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.
Εκείνες τις συγκλονιστικές και πνευματικά
φορτισμένες στιγμές φρόντισε και τα υπόλοιπα ο ολοζώντανος ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ σηκώνει τα χέρια του για
να του φορέσουν τα Ορθόδοξα άμφια.
«Όμως δεν άργησε να παρουσιασθεί ο
μεγάλος προβληματισμός: πως δηλαδή θα
γινόταν η αλλαγή των ενδυμάτων του ιερού λειψάνου βάσει των συμφωνηθέντων.
Συγκεκριμένα μετά την αρπαγή του ιερού
λειψάνου από το μοναστήρι, οι Λατίνοι στη Βενετία το έντυσαν με ενδύματα
Λατίνου ιερέως, ενώ τα χέρια του αγίου Σάββα ήταν σταυρωειδώς επί του στήθους
του.
Μετά από εννέα περίπου αιώνες, η ακαμψία
του σώματος δεν επέτρεπε την αλλαγή της λατινικής περιβολής με τα ράσα του
Ορθόδοξου κληρικού, με το πετραχήλι και το μοναχικό σχήμα που είχε φέρει μαζί
της η αντιπροσωπεία για τον σκοπό αυτόν.
«Τότε είδαμε τον Γέροντα Σεραφείμ να
γονατίζει μπροστά στο ιερό λείψανο και να προσεύχεται για πολύ ώρα.
Κάποια στιγμή σηκώθηκε έκαμε μετάνοιες
στρωτές και σήκωσε με τα χέρια του τα χέρια του αγίου Σάββα σαν να ήταν χέρια
ζωντανού ανθρώπου μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων μας», θυμάται με ακρίβεια
μέχρι σήμερα και διηγείται ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ. Τότε άλλαξαν τα ενδύματα του
αγίου Σάββα και αφού τελείωσαν οι τελετές εκ μέρους των Λατίνων, άρχισε το
ταξείδι της επιστροφής.»
ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ της Πλατείας του ΑΓΙΟΥ
ΜΑΡΚΟΥ αποχαιρετούν την πνευματική συντροφιά τους τόσων αιώνων.
«Όταν το γυάλινο φέρετρο έφθασε στην
πλατεία του αγίου Μάρκου, στο μώλο, υπήρχε μια γόνδολα η οποία το μετέφερε με
συνοδεία σε χώρο κοντινό προς το αεροδρόμιο. Κατά μια δε περίεργη σύμπτωση στον
ίδιο μώλο είχε αποβιβασθεί το ιερό λείψανο αιώνες πριν.
Θαυμαστό γεγονός που εντυπώθηκε στον νου
όλων ήταν τα χιλιάδες περιστέρια της πλατείας του αγίου Μάρκου τα οποία όλα
μαζί τη στιγμή που η γόνδολα με το ιερό λείψανο ξεκινούσε τον πλού της στα νερά
των καναλιών σαν κύμα πέρασαν πάνω από αυτήν χαιρετώντας με τον τρόπο αυτό τον
μεγάλο φιλοξενούμενο που πλέον αναχωρούσε για το μοναστήρι του.
Χρόνια μετά, κάθε φορά που αντάμωναν ο
Γέρων Σεραφείμ με τον Μητροπολίτη Ναζαρέτ κ. Κυριακό, του θύμιζε : «Τα
περιστέρια, τα περιστέρια», σαν υπόμνηση του ότι και η άλογη ακόμη φύση
συμμετείχε ως μαρτυρία τη στιγμή της αναχώρησης από τη Βενετία με προορισμό τα
Ιεροσόλυμα. Εκεί παρέμεινε στον πανίερο ναό της Αναστάσεως για μέρες χάριν
προσκυνήσεως των γυναικών, λόγω του αβάτου της Μονής του αγίου Σάββα.» Ο ΓΕΡΩΝ
ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΑΒΒΑΪΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΥΓΔΟΝΙΑ
https://www.impantokratoros.gr/root.el.aspx
Μετά
από όλα αυτά θα αναφωνήσουμε από βάθους καρδιάς
ΖΕΙ
ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ
ΧΡΟΝΙΑ
ΠΟΛΛΑ ώ φίλη ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Με
Πίστη και Ελπίδα
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας