(Ἀπάντηση στήν ἀ-λογία καί στήν βορβορώδη
σαρκική θρησκεία, στή Νέα Ἐποχή)
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«Ἀληθῆ Θεοτόκον, πάντες ἐπιγνόντες σε, πάναγνε
Δέσποινα, τόν ἐκ σοῦ τεχθέντα, Θεόν Λόγον εἰδότες κηρύττομεν, ἐν δυσίν οὐσίαις,
θελητικαῖς, αὐτεξουσίαις, ὑπέρ λόγον καί νόμον τῆς
φύσεως».[1]
Αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ ἀλήθεια
τῆς ἐκκλησίας, αὕτη ἡ θεολογία τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί πατέρων. Αὐτήν τήν ἐμπειρική
θεολογία καί ἀγάπη πρός τό θεανδρικόν πρόσωπον τοῦ τῆς μεγάλης βουλῆς ἀγγέλου, Ἰησοῦ
Χριστοῦ, μᾶς ἀφήνει ὡς παρακαταθήκην καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης. Μᾶς
δίδαξε ὁ Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας, ὅτι οὕτως δυνάμεθα νά ἑορτάζομεν ἀληθῶς καί εἰλικρινῶς
τήν Ἄχραντον αὐτοῦ Γέννησιν ἐκ τῆς ἀειπαρθένου καί θεοτόκου Μαρίας.